Hoera! We zijn in Cambodja!
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
10 Oktober 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Zondag gingen we voor het eerst naar het weeshuis. Nou, dat alleen al, was een avontuur op zich. Om half elf hadden we afgesproken en we waren er om klokslag half twaalf. We hadden een adres en een telefoonnummer van Frida. Maar het telefoonnummer bleek niet goed te zijn: laatste twee cijfers omgekeerd.. Het adres kende geen enkele Cambodjaan, dus dat ging mooi (we moesten nog vertrekken). Een Engelse man vroeg ons of we geld hadden betaald om te werken bij COLT. Er worden nog al eens vrijwilligers afgezet; ze betalen duizend dollar aan een stichting die bij aankomst niet blijkt te bestaan. Maar goed, wij wisten echt zeker dat COLT gewoon bestaat, alleen moeilijk te bereiken is. “Wij proberen door onze scriptie en het lesgeven de wereld wel een pietsie beetje beter te maken, you dirty old man with your dirty old fingers on those young cambodian girls..” Toch durfden we dit niet te zeggen (lees later meer).
We reden zodoende naar de Russian Hospital, daar in de buurt moest COLT zijn. De tuktukdriver was echter totaal de verkeerde kant op gereden. We waren bijna Phnom Penh uit, wat opzich wel klopte, maar aan de verkeerde kant van de stad(niet bij Russian Hospital..). Dus hup, weer de andere kant op. Eenmaal in de buurt van het weeshuis vroeg de tuktukdriver de weg aan mensen die daar gewoon langs de weg zitten te niksen. En toen vonden we het zomaar! Zij kenden de straat wel, maar deze straat staat nog niet op de kaart. Vandaar. Inmiddels reden we al bijna anderhalf uur rond in deze Cambodjaanse driewieler.. Wat gaait dat wel naait kost’n? Hij wilde ons ook wel weer ophalen, dus kregen we zijn nummer.
Eerst volgde de rondleiding op COLT en hebben we gepraat met Wilco en Frida over van alles. Het weeshuis en de school zijn prima en ook de kinderen het personeel is vriendelijk. Ze zijn wel druk aan het verbouwen; wc’s/keuken/riolering e.d. Dus het was wat rommelig. We merkten dat Wilco en Frida echt voor structuur zorgen en dat dat met 28 kids ook wel nodig is.. Vaak worden regels herhaald en de kinderen moeten zelf ook schoonmaken/opruimen/huiswerk maken. Er slapen standaard 3 Cambodjaanse mensen op het weeshuis; de kokkin, de beveiliger en de ‘klusjesman’. Die laatste is een jongen die tot voor kort in COLT als kind zat, maar toch terug naar zijn familie wilde en een baan wilde zoeken. Dat is hem niet gelukt en dus werkt hij nu voor COLT. Hij heeft geen diploma’s, maar is wel handig. Ze geven hem onderdak en eten en hij heeft wat te doen.
Met de kinderen hebben we nog niet echt gesproken, want ze waren aan het eten. Uiteraard zijn we wel voorgesteld en waren ze erg blij dat we hen rekenen gaan geven, er is een nieuwe methode. Dat vinden ze erg leuk, dus in Pabo-woorden: aan de intrinsieke motivatie ligt het niet. Over het algemeen zijn de kinderen erg lief, maar je moet sommige ook wel achter de broek aan zitten. Er wordt zo nu en dan ook wel gezegd dat ze bij COLT een unieke kans voor de toekomst krijgen (ze worden allemaal gesponsord, en dan moeten zelf natuurlijk ook aan de slag). Ook hebben ze er sinds kort individuele gesprekken met de kinderen over hun resultaten en over wat ze lastig vinden. Ze krijgen ook allemaal een eigen dossier binnenkort. Ze gaan ’s ochtends nu naar de basisschool en ’s middags bij COLT. ’s Avonds krijgen ze Engels van een Cambodjaanse leerkracht, ook bij COLT. Tussendoor moeten ze huiswerk maken en opruimen, maar ze hebben ook heus vrije tijd, krijgen voetbaltraining en kijken zo nu en dan een dvd’tje. Maar hoe het allemaal precies gaat zullen we gauw genoeg merken. We hebben besloten eerst een week een beetje te oriënteren en onze theoriestuk + onderzoeksinstrument af te maken. Dan zullen we gaan observeren, adviezen geven en natuurlijk zelf ook rekenles en Engels gaan geven aan de kids!
Ook hebben we het huis van Wilco en Frida gezien, heel erg mooi. We proberen via hun contacten ook een eigen appartementje te regelen. Vanmiddag zal we al bij één geweest. Maar die bleek iets te prijzig. Ook hebben we op Internet en in de Yellow Pages verder gezocht, maar we vonden niet echt iets bruikbaars. Dus toen werd onze missie verzet naar het zoeken van een degelijke fiets. We kwamen op aanraden van de receptie van ons hostel terecht in een fietsenstraat. Alleen maar fietsenwinkels! Maar de prijzen 45-60 $ voor een fiets vonden we niet Cambodjaans aandoen. Tevergeefs proberen af te dingen, maar dat werkte nog niet goed genoeg. Morgen gaan we weer met de tuktuk naar COLT en zoeken we in die buurt een fiets en een appartementje, hopelijk iets goedkoper.
Vanavond hebben we voor de verandering op straat gegeten bij een kraampje. Het was een noedels-met-paksoi-prutje. Erg smakelijk. We wilden ook wel weer naar een restaurant, maar op één of andere manier is het in Cambodja zondag sea-food-dag. Bij elk restaurant stonden naast de voordeur aquariums opgestapeld tot aan het dak, gevuld met allerhande zeevissen en –kreeften. Uiteraard zaten er binnen ook mensen smakelijk in te eten. Niet aan ons besteedt vandaag. Bij het kraampje was het overigens ook best gezellig, zo nu en dan sjeest er een scooter langs je tafel of komt er iemand bedelen. Wel weer een beleving. En nu maar hopen dat we morgen niet ziek worden.
Phnom Penh vinden we tot nu toe fijner dan Bangkok. Gemoedelijker en de mensen zijn minder gehaaid dan Thaisen. Toch worden we ook hier de he-le dag aangesproken dan Jan en Allecambodjan. We zien er natuurlijk westers uit en dus denkt men hier dat we voor elke stap die we zetten een tuktuk nodig hebben. Nou, vriendelijk bedankt. Ook in deze hitte (34 graden) kunnen we zelf een stukske lopen. Het verkeer is opzich redelijk te doen, ook oversteken gaat prima. Al moet je dit gewoon doen en niet te veel over nadenken. De claxon wordt hier overigens gebruikt als extra knipperlicht en om te melden dat je eraan komt. Een verdraaid mooi toeter-orkest kan men in elke straat van PP verwachten. Ze rijden in tegenstelling tot Thailand wel rechts :)
Het hostel is ook prima voor 1 week. Het is schoon en netjes en we hebben wifi. De kamer is beplakt met tegels à la een badkamer en behalve twee bedden, een ventilator en een kast is er niets. En dus is het ook niet wat we willen voor 3 maand. De badkamer is trouwens prima. Gisteravond kwamen er echter al drie westerse mannen voorbij in de lobby die Cambodjaanse meisjes mee naar boven namen, en echt niet om een potje te ganzeborden. Tja, zo gaat dat hier dus ook.. Dat wisten we ook al wel, maar toch wel even confronterend. We hebben geen rare geluiden gehoord, maar na deze week gaan we toch ergens anders wonen.
Wat we zondag wel gekocht hebben is inmiddels onze dikke zware blauwe vriend. Deze maar liefst 20 kg zware waterton hebben we helemaal 10 trappen opgetild. Sporten doen we dus zo, want we weten dat we elke week wel zullen sjouwen met onze smurf met overgewicht.
10 oktober:
Maandag gingen we weer naar COLT, om lessen bij te wonen en te praten met de vrijwilligers, kennis te maken met de kinderen. We hebben helaas geen foto’s gemaakt, maar zelf wel veel gezien. De kinderen zijn heel aardig en kunnen echt goed Engels! Voorlopig gaan wij nog geen Engelse les geven, want er zijn twee native speakers hier en een Engels docent uit Polen; dus dat is eerst niet nodig. Wel hebben we vanmiddag rekenen gedaan met een aantal kids: meten en klokkijken. Ondertussen brak de hemel open en behoorlijke onweer. De kinderen lijkt het niet heel erg af te leiden, hoewel de concentratieboog van hen soms errug kort is.
Morgenochtend gaan we weer bezig met onze scriptie, het theoriestuk moet van ons deze week af en het liefst ook het onderzoeksinstrument. En de fiets gaan we nu ook maar eens aanschaffen, want telkens met de tuktuk is vrij prijzig en ook niet altijd veilig. Vandaag gingen we offroad met zo’n driewieler, kwamen we vast te staan op een helling en moesten we helpen drukken. Toen bleek de benzine bijna op te zijn en tot overmaat van ramp ging het geval ook nog behoorlijk roken. Dus de fiets is yet to come.
We zijn trouwens niet ziek geworden van het straatvoer en vandaag hadden we een lekkere kipsandwich take-away.
Ook hebben we vandaag gekeken bij een ander appartement en daar trekken we zaterdag in! Voor leuk bedragje per maand hebben we kamer met airconditioning, badkamer, een koelkast, huge bed, gedeelde keuken, woonkamer, wifi en een enorm dakterras. Ze maken daarbij ook nog twee keer in de week schoon en ze doen de was voor ons en maken de bedden op (met winnie de poohdekbedden). Daarnaast is het vlakbij COLT en in een vrij rustige buurt.
We kunnen weer een nieuw dier op onze lijst zetten: de good-old kakkerlak. Gister kwam het zomaar aanvliegen in de lobby en na een tijdje vloog het 8 cm grote beest weer verder. ‘Zaza has left the building!’
We hebben nu ook een Cambodjaanse simkaart en we kunnen onderling met de andere vrijwilligers en staff van COLT heel goedkoop bellen: we hebben dezelfde provider. Mocht je dit nummer ook willen van ons, mail één van ons dan even!
Tot slot willen we iedereen bedanken voor alle lieve reacties en mailtjes. Het doet ons goed zoveel van jullie te horen. :) We hebben het prima naar onze zin hier en alles went steeds meer, zeker als we straks onze eigen stek hebben!
Dag allemaal!
Xx Ann en Mary
Zondag gingen we voor het eerst naar het weeshuis. Nou, dat alleen al, was een avontuur op zich. Om half elf hadden we afgesproken en we waren er om klokslag half twaalf. We hadden een adres en een telefoonnummer van Frida. Maar het telefoonnummer bleek niet goed te zijn: laatste twee cijfers omgekeerd.. Het adres kende geen enkele Cambodjaan, dus dat ging mooi (we moesten nog vertrekken). Een Engelse man vroeg ons of we geld hadden betaald om te werken bij COLT. Er worden nog al eens vrijwilligers afgezet; ze betalen duizend dollar aan een stichting die bij aankomst niet blijkt te bestaan. Maar goed, wij wisten echt zeker dat COLT gewoon bestaat, alleen moeilijk te bereiken is. “Wij proberen door onze scriptie en het lesgeven de wereld wel een pietsie beetje beter te maken, you dirty old man with your dirty old fingers on those young cambodian girls..” Toch durfden we dit niet te zeggen (lees later meer).
We reden zodoende naar de Russian Hospital, daar in de buurt moest COLT zijn. De tuktukdriver was echter totaal de verkeerde kant op gereden. We waren bijna Phnom Penh uit, wat opzich wel klopte, maar aan de verkeerde kant van de stad(niet bij Russian Hospital..). Dus hup, weer de andere kant op. Eenmaal in de buurt van het weeshuis vroeg de tuktukdriver de weg aan mensen die daar gewoon langs de weg zitten te niksen. En toen vonden we het zomaar! Zij kenden de straat wel, maar deze straat staat nog niet op de kaart. Vandaar. Inmiddels reden we al bijna anderhalf uur rond in deze Cambodjaanse driewieler.. Wat gaait dat wel naait kost’n? Hij wilde ons ook wel weer ophalen, dus kregen we zijn nummer.
Eerst volgde de rondleiding op COLT en hebben we gepraat met Wilco en Frida over van alles. Het weeshuis en de school zijn prima en ook de kinderen het personeel is vriendelijk. Ze zijn wel druk aan het verbouwen; wc’s/keuken/riolering e.d. Dus het was wat rommelig. We merkten dat Wilco en Frida echt voor structuur zorgen en dat dat met 28 kids ook wel nodig is.. Vaak worden regels herhaald en de kinderen moeten zelf ook schoonmaken/opruimen/huiswerk maken. Er slapen standaard 3 Cambodjaanse mensen op het weeshuis; de kokkin, de beveiliger en de ‘klusjesman’. Die laatste is een jongen die tot voor kort in COLT als kind zat, maar toch terug naar zijn familie wilde en een baan wilde zoeken. Dat is hem niet gelukt en dus werkt hij nu voor COLT. Hij heeft geen diploma’s, maar is wel handig. Ze geven hem onderdak en eten en hij heeft wat te doen.
Met de kinderen hebben we nog niet echt gesproken, want ze waren aan het eten. Uiteraard zijn we wel voorgesteld en waren ze erg blij dat we hen rekenen gaan geven, er is een nieuwe methode. Dat vinden ze erg leuk, dus in Pabo-woorden: aan de intrinsieke motivatie ligt het niet. Over het algemeen zijn de kinderen erg lief, maar je moet sommige ook wel achter de broek aan zitten. Er wordt zo nu en dan ook wel gezegd dat ze bij COLT een unieke kans voor de toekomst krijgen (ze worden allemaal gesponsord, en dan moeten zelf natuurlijk ook aan de slag). Ook hebben ze er sinds kort individuele gesprekken met de kinderen over hun resultaten en over wat ze lastig vinden. Ze krijgen ook allemaal een eigen dossier binnenkort. Ze gaan ’s ochtends nu naar de basisschool en ’s middags bij COLT. ’s Avonds krijgen ze Engels van een Cambodjaanse leerkracht, ook bij COLT. Tussendoor moeten ze huiswerk maken en opruimen, maar ze hebben ook heus vrije tijd, krijgen voetbaltraining en kijken zo nu en dan een dvd’tje. Maar hoe het allemaal precies gaat zullen we gauw genoeg merken. We hebben besloten eerst een week een beetje te oriënteren en onze theoriestuk + onderzoeksinstrument af te maken. Dan zullen we gaan observeren, adviezen geven en natuurlijk zelf ook rekenles en Engels gaan geven aan de kids!
Ook hebben we het huis van Wilco en Frida gezien, heel erg mooi. We proberen via hun contacten ook een eigen appartementje te regelen. Vanmiddag zal we al bij één geweest. Maar die bleek iets te prijzig. Ook hebben we op Internet en in de Yellow Pages verder gezocht, maar we vonden niet echt iets bruikbaars. Dus toen werd onze missie verzet naar het zoeken van een degelijke fiets. We kwamen op aanraden van de receptie van ons hostel terecht in een fietsenstraat. Alleen maar fietsenwinkels! Maar de prijzen 45-60 $ voor een fiets vonden we niet Cambodjaans aandoen. Tevergeefs proberen af te dingen, maar dat werkte nog niet goed genoeg. Morgen gaan we weer met de tuktuk naar COLT en zoeken we in die buurt een fiets en een appartementje, hopelijk iets goedkoper.
Vanavond hebben we voor de verandering op straat gegeten bij een kraampje. Het was een noedels-met-paksoi-prutje. Erg smakelijk. We wilden ook wel weer naar een restaurant, maar op één of andere manier is het in Cambodja zondag sea-food-dag. Bij elk restaurant stonden naast de voordeur aquariums opgestapeld tot aan het dak, gevuld met allerhande zeevissen en –kreeften. Uiteraard zaten er binnen ook mensen smakelijk in te eten. Niet aan ons besteedt vandaag. Bij het kraampje was het overigens ook best gezellig, zo nu en dan sjeest er een scooter langs je tafel of komt er iemand bedelen. Wel weer een beleving. En nu maar hopen dat we morgen niet ziek worden.
Phnom Penh vinden we tot nu toe fijner dan Bangkok. Gemoedelijker en de mensen zijn minder gehaaid dan Thaisen. Toch worden we ook hier de he-le dag aangesproken dan Jan en Allecambodjan. We zien er natuurlijk westers uit en dus denkt men hier dat we voor elke stap die we zetten een tuktuk nodig hebben. Nou, vriendelijk bedankt. Ook in deze hitte (34 graden) kunnen we zelf een stukske lopen. Het verkeer is opzich redelijk te doen, ook oversteken gaat prima. Al moet je dit gewoon doen en niet te veel over nadenken. De claxon wordt hier overigens gebruikt als extra knipperlicht en om te melden dat je eraan komt. Een verdraaid mooi toeter-orkest kan men in elke straat van PP verwachten. Ze rijden in tegenstelling tot Thailand wel rechts :)
Het hostel is ook prima voor 1 week. Het is schoon en netjes en we hebben wifi. De kamer is beplakt met tegels à la een badkamer en behalve twee bedden, een ventilator en een kast is er niets. En dus is het ook niet wat we willen voor 3 maand. De badkamer is trouwens prima. Gisteravond kwamen er echter al drie westerse mannen voorbij in de lobby die Cambodjaanse meisjes mee naar boven namen, en echt niet om een potje te ganzeborden. Tja, zo gaat dat hier dus ook.. Dat wisten we ook al wel, maar toch wel even confronterend. We hebben geen rare geluiden gehoord, maar na deze week gaan we toch ergens anders wonen.
Wat we zondag wel gekocht hebben is inmiddels onze dikke zware blauwe vriend. Deze maar liefst 20 kg zware waterton hebben we helemaal 10 trappen opgetild. Sporten doen we dus zo, want we weten dat we elke week wel zullen sjouwen met onze smurf met overgewicht.
10 oktober:
Maandag gingen we weer naar COLT, om lessen bij te wonen en te praten met de vrijwilligers, kennis te maken met de kinderen. We hebben helaas geen foto’s gemaakt, maar zelf wel veel gezien. De kinderen zijn heel aardig en kunnen echt goed Engels! Voorlopig gaan wij nog geen Engelse les geven, want er zijn twee native speakers hier en een Engels docent uit Polen; dus dat is eerst niet nodig. Wel hebben we vanmiddag rekenen gedaan met een aantal kids: meten en klokkijken. Ondertussen brak de hemel open en behoorlijke onweer. De kinderen lijkt het niet heel erg af te leiden, hoewel de concentratieboog van hen soms errug kort is.
Morgenochtend gaan we weer bezig met onze scriptie, het theoriestuk moet van ons deze week af en het liefst ook het onderzoeksinstrument. En de fiets gaan we nu ook maar eens aanschaffen, want telkens met de tuktuk is vrij prijzig en ook niet altijd veilig. Vandaag gingen we offroad met zo’n driewieler, kwamen we vast te staan op een helling en moesten we helpen drukken. Toen bleek de benzine bijna op te zijn en tot overmaat van ramp ging het geval ook nog behoorlijk roken. Dus de fiets is yet to come.
We zijn trouwens niet ziek geworden van het straatvoer en vandaag hadden we een lekkere kipsandwich take-away.
Ook hebben we vandaag gekeken bij een ander appartement en daar trekken we zaterdag in! Voor leuk bedragje per maand hebben we kamer met airconditioning, badkamer, een koelkast, huge bed, gedeelde keuken, woonkamer, wifi en een enorm dakterras. Ze maken daarbij ook nog twee keer in de week schoon en ze doen de was voor ons en maken de bedden op (met winnie de poohdekbedden). Daarnaast is het vlakbij COLT en in een vrij rustige buurt.
We kunnen weer een nieuw dier op onze lijst zetten: de good-old kakkerlak. Gister kwam het zomaar aanvliegen in de lobby en na een tijdje vloog het 8 cm grote beest weer verder. ‘Zaza has left the building!’
We hebben nu ook een Cambodjaanse simkaart en we kunnen onderling met de andere vrijwilligers en staff van COLT heel goedkoop bellen: we hebben dezelfde provider. Mocht je dit nummer ook willen van ons, mail één van ons dan even!
Tot slot willen we iedereen bedanken voor alle lieve reacties en mailtjes. Het doet ons goed zoveel van jullie te horen. :) We hebben het prima naar onze zin hier en alles went steeds meer, zeker als we straks onze eigen stek hebben!
Dag allemaal!
Xx Ann en Mary
-
10 Oktober 2011 - 14:03
Karin Beenes:
Heeee! :) Leuke verhalen. Wat een belevenissen al. En super mooie foto's. Echt leuk om zo een beetje met jullie mee te kijken. Heel veel succes nog! xx -
10 Oktober 2011 - 14:04
Lisanne:
Eigenlijk wil ik wel een ticket boeken, en even bij jullie komen kijken.. (a)
Mooi weer (op de onweer na.. ;) ) Jullie 'huisje' zien.. Lijkt me best leuk.. (a)
Veel plezier daar! -
10 Oktober 2011 - 14:04
Titia:
Hallo meiden,
het is jullie dus gelukt om aan te komen op de plek van bestemming. En een onderkomen voor jullie zelf te vinden. Gefeliciteerd hoor! Tot nu toe al een hele onderneming op zich !
Leuk om jullie verslagen te lezen!
M & M vonden de foto van "Annemiek op een olifant" heel indrukwekkend.
Veel succes daar en pas inderdaad goed op jullie zelf!
groetjes, Titia -
10 Oktober 2011 - 14:07
Karin :
Wat een onderneming zeg!! Harstikke goed!! Jullie vervelen je dus nog niet :-) succes!!
we denken aan jullie!!
groetn van de Engelberters! -
10 Oktober 2011 - 14:08
Naomi:
Amazing!! Wat een tof verhaal! :)
Zaza de kakkerlak sprak me heel erg aan! Of betekend zaza: doei? ;)
Super dat jullie niet zieken geworden zijn van het eten van de straat, toch weer een pluspunt voor Cambodja! :P
Veel plezier en succes met de scriptie deze week! -
10 Oktober 2011 - 14:27
Paps:
Weten jullie wel wat de gevolgen zijn van voedsel vergiftiging op straat, misschien staan er geen Poehbeers op jullie dekbedden en hallucineren jullie al.
Sterkte en groetjes
(paps i.v.m. meerdere Johan`s )
XXX -
10 Oktober 2011 - 14:33
Anita:
Wauw wat toch een indrukken zo'n eerste paar dagen, geweldig!!
En annemiek die claxon klinkt me vertrouwd in de oren ;-) viva Italiä !!
Meiden veel plezier met het eigen maken van jullie nieuwe stekkie voor de komende weken!! En we genieten d.m.v jullie verhalen helemaal mee, super leuk!!
Kusjes uut thais'n -
10 Oktober 2011 - 14:38
Jenne Postma:
Hoi Marije en Annemiek ,
Boeiend om jullie verhalen te lezen en mooi dat de ontvangst bij COLT zo goed was. Ik hoorde inderdaad van de extreme regenval en dat niet alleen bij ons... Gelukkig zitten jullie droog.
Succes met de start op school en de lessen !! -
10 Oktober 2011 - 14:50
Hermien:
hoi Mary-An,
Een hele andere wereld dan hier in t'hooge Noord'n. Maar leuk om te lezen en later hoeven jullie niet alles tig keer aan iedereen te vertellen. Dit is gewoon leuker zo.
groet'n en succes.! -
10 Oktober 2011 - 15:15
Jorrit:
klinkt leuk ik mis je nu al weer groetjes jorrit -
10 Oktober 2011 - 15:19
Aafke:
Joeeee :)
Wat weer een uitgebreide update! Leuk en fijn om te lezen dat jullie reis over het algemeen spoedig verloopt.
Hopelijk voelen jullie je snel thuis in het nieuwe appartement en als leraressen in het weeshuis!
Liefs xxxxx
ps. zag ooit eens deze tekst: always late but worth the wait. Misschien kan het jullie motto worden daar ;) -
10 Oktober 2011 - 16:26
Marjolein:
Hello Zuster en miss Churchkeeper,
Eindelijk eens een reactie van jullie welgewaardeerde volger. Wat leuk om de verhalen te lezen, om te gieren!! Zijn jullie al bruin? Ann, al leuke cambodjanen gezien om de zonsondergang mee te bekijken? haha
Het is hier echt shit weer. Vanochtend helemaal doorweekt op school aangekomen. Wanneer komen de kiekjes van jullie luxe penthouse op de site??
Trouwens, ik heb gister (per ongeluk) voor drie maanden aan vissenvoer in de vissenkom gegooid, oeps..
Nou ik wacht met smart op de volgende verhalen! Zullen we binnenkort even skypen? Heel veel plezier nog laivies. Kus -
10 Oktober 2011 - 16:42
Alyda :
Hi Annemiek en Marije,
Gaaf om jullie verslag te lezen! Wat n avonturen om anderhalf uur te tuffen op zoek naar n adres. Slim om zelf fietsen te kopen.
En klinkt goed jullie eigen appartement!
Ben benieuwd naar t volgende verslag, je schrijft leuk!
Groetjes! Alyda Rademaker-Havinga -
10 Oktober 2011 - 17:23
Willie:
Nou, nou wat weer een lap tekst, ben er echt even voor gaan zitten! Wat een belevenissen.
Leuk hoor.
Pas goed op jezelf allebei!
Kus. -
10 Oktober 2011 - 17:49
Nynke Visser:
hahaha, Jan en alleCambodjan..ik kom niet meer bij hier! -
10 Oktober 2011 - 17:51
Nynke V. Again:
Ja, trouwens, die aziaten en de weg vinden: heel vaak zeggen ze dat ze het weten als je de weg vraagt maar dan weten ze het helemaal niet en doen ze maar wat of zeggen ze maar wat! beware dus! -
11 Oktober 2011 - 05:58
Tessa R-H:
Wat een avontuur! En jullie kunnen ook erg komisch en vlot schrijven. We gaan jullie volgen!
Groetjes,
Tessa Rademaker-Havinga
(Van Alyda) -
11 Oktober 2011 - 08:18
Jacomina:
Wat schrijven jullie uitgebreid! En wat vinden wij dat leuk! liefs, Jacomina -
11 Oktober 2011 - 08:22
Jacomina:
hoi Mary and Ann,
Wat schrijven jullie uitgebreid en wat vinden wij dat leuk!
liefs, Jacomina -
11 Oktober 2011 - 08:26
Jacomina:
Mijn laptop/accu was net leeg, dus ik dacht "reactie" niet verzonden, maar ik zie nu: dubbel. :) -
11 Oktober 2011 - 09:45
Greet:
Hoi Marije en Annemiek.
Leuk om te lezen dat jullie reis zo goed verloopt. Ook leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken.
Veel succes daar. Liefs Greet -
12 Oktober 2011 - 09:09
Tante Fenny:
Dag meiden,Ik volg jullie reisverslagen met veel genoegen,maar ik begrijp niet goed wat jullie bedoelen met de 20 kilo dikke zware waterton die 10 trappen opgedragen moest worden.Of heb ik wat gemist?
Wat goed dat jullie een appartementje hebben gevonden en wat een luxe! Maken ze de bedden ook nog voor jullie op?
Veel plezier daar en een leerzame tijd! -
12 Oktober 2011 - 13:57
Marije Koster En Annemiek Havinga :
Sua s'dei allemaal,
Lief dat jullie allen in grote getale reageren. Het is hier alweer avond, dus nu even in de lobby laptoppen.
De antwoorden op jullie vragen:
Zaza is de kakkerlak uit Pluk van de Petteflet, dus elke kakkerlak die we tegenkomen heet nu dus Zaza voor ons.
We zijn nog niet echt bruin, maar het is hier dan ook vaak bewolkt. Desondanks is steeds rond de 32 graden. Mocht de zon wel schijnen dan smeren we ons toch in met factor 50, tja dichtbij de evenaar, hè! Maar een kleurtje zullen we vast nog wel krijgen, wanneer het regenseizoen goed voorbij is en we gewend zijn aan de zon. En voor het kijken naar de zonsondergang heb ik jou toch, Mayo!
Zaterdag trekken we in ons neie hoeske, dus dan zullen foto's gauw volgen!
Skypen is zeker mogelijk, mail ons als je onze skypenamen wil weten. Het is niet altijd mogelijk om ook met videobeeld te skypen, vanwege de wat trage internetverbinding. Maar alleen geluid is goed te doen.
De waterton hebben we zelf voor 5 dollar aangeschaft; ruim 5 dagen water voor ons twee. Wanneer we 'm weer inleveren, krijgen we een nieuwe gevulde voor 1 dollar. 20 liter voor 1 dollar is natuurlijk wel cheap! :) Want het water uit de kraan kun je niet drinken!
& verder bedankt voor alle tips! Het is hier nog steeds enorm leuk. Het eten is lekker en de Cambodians zijn zeer vriendelijk. We zijn nog steeds niet omver gereden in het chaotische verkeer, de scriptie vordert gestaag en het bevalt ons goed bij COLT. Niets te klagen dus, behalve dan het cementharde kussen in het hostel.. ;) Er volgt gauw weer een update! Lia-suhn hao-y, Marije en Annemiek -
13 Oktober 2011 - 11:34
"Tante" Titia:
Hallo Mary-Ann,
Leuk om jullie verhalen te lezen,zo voelen jullie ook een beetje minder ver weg....en wat een nieuwe indrukken doen jullie op...al jullie zintuigen zullen wel geprikkeld worden..ik zie net dat hello,goodbye ervoor komt...even kijken of dat de opname is van vorige week dinsdag toen wij op schiphol waren om jullie uit te zwaaien....doeg!
Liefs Tante Titia (ik zag dat er nog een Titia is....dus vanaf nu ben ik Tante Titia)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
