Tarzan en Jane op een scooter

Lieve allemaal,

Toch nog een berichtje van mij uit het verre fijne Thailand. Eigenlijk heb ik het veel te leuk en druk hier om wat te typen, haha! Ik ga proberen het niet te lang te maken.
Bijna twee weken geleden kwam ik hier aan in Chiang Mai. De reis ging voorspoedig, met vertraging vertrokken maar te vroeg aangekomen, dat is toch knap. KoreanAir-stewardessen zijn zo lief en aan alles werd gedacht. Medepassagiers kun je helaas niet uitkiezen. Dus het eerste stuk zat ik naast een soort heks van een vrouw, ze was gewoon niet zo aardig. Het tweede stuk naast een, op het eerste gezicht, heel warme Amerikaanse vrouw. Ze was op een soort missie, heel interessant allemaal. Totdat ze begon over dat homo's disgusting waren en niet op deze wereld hoorden, blabla. Nouja, toen moest ik even naar de wc en ging ik me even steadyready maken, want ik was bijna in CM! :) Eenmaal geland moest ik natuurlijk door de douane. Maar ik had geen adres op m'n arrival card gezet, want ik wist die niet, dus ik moest ik naar een apart hokje wachten op de chief. Nou nou, dat was me wat. Uiteindelijk na een mooi peaceful verhaal en veel glimlachen mocht ik toch het land in. Ze zijn hier heel streng nu, want er is een aanslag gepland door alqaeda op de USA ambassade in CM. Vandaar. Toen nog zes uur wachten op mijn backpack. Ik dacht 'die vis ik er zo uit', nou mooi niet, er is hier één of ander golftoernooi en dus lagen er allemaal soortgelijke flightbags op de band. En toen, toen eindelijk in de armen van mijn 1-dag-te-laat-Valentijn. Hopsa, meteen achterop de scooter richting zijn appartementje, ja met tas en al. Man, wat stoer en fijn om hier te zijn! En te racen met de scooter door het Thaise leven. Het was inmiddels bijna nacht, maar daar merkte ik met mijn jetlag natuurlijk niets van. Alle cadeautjes uitgepakt en alles verteld, nou toen was het bijna drie uur 's nachts. Maar ik was niet moe, hoor. Nee. Zaterdagmiddag zijn we wederom met de brommert door de stad gecrosst, fruitmarket, chinatown en even ramptoeristenen bij de USA embassy. Zondag zijn we naar Doi Suthep gegaan. Een hele mooie tempel op een berg buiten Chiang Mai, die we kunnen zien vanaf Arwin's balkon. Met de songtaew (soort pickup-bus) er naartoe en daar was het mooi en druk. Maar goed, logisch, want het is één van de highlights in Chiang Mai. Voor mij was het m'n eerste tempel en dus erg indrukwekkend sowieso al.
Maandag ben ik zelf gaan wandelen door Chiang Mai, met kaart, want ik kan nu ook zelf kaartlezen. Allemaal mooie dingen gezien en gewoon het Thaise leven ervaren. Want hoe toeristisch je kunt doen hier, ik vind het gewoon het leukste om de Thai te zien. Twee meisjes die spijbelen, een omaatje die voor haar kleinzoon zorgt, etc.
Ook heb ik in een paar tempels bezocht en met een monnik gepraat. Eigenlijk zijn dat ook gewone mensen, maar dan heel wijs.
De daaropvolgende dagen ben ik met Arwin mee naar school geweest. Een Thaise school in een dorpje buiten CM, er zitten ongeveer veertig kinderen op, waarvan 80% uit voormalig Birma komt. Ze spreken wel een beetje Thai en wonen in een soort vluchtelingenkamp.
Omdat ik natuurlijk in Cambodja ben geweest, ben ik de hele tijd aan het vergelijken, omdat PP en Colt natuurlijk een beetje mijn referentiekader zijn. Wat de kinderen hier leren is heel basic Engels, zoals het alfabet, lichaamsdelen, how old are you. Het was heel leuk om Arwin te zien lesgeven, hij kent de kinderen al heel goed. Zelf had ik spelletjes meegenomen uit NL, en die ging ik dus even uitleggen. Maarja, de bitchy juf uit Nederland was ook over gekomen uit NL, dus ik was wel een beetje hard voor ze, want ik wilde ook gewoon dat ze iets leerden. Later realiseerde ik me toch wel dat deze kinderen niet heel veel zicht hadden op een succesvolle toekomst, hier of in Myanmar. Dus alles wat ze leren, is mooi meegenomen, maar het is vooral goed wanneer ze een fijne tijd hebben als ze op school zijn.
Naast Arwin en Oscar (italiaan die hier woont), zijn er alleen Thaise leraren en veel van de lessen worden via de tv gevolgd (opgenomen lessen, die de kinderen hier zien). Wel een beetje saai, maarja. Tussen de middag eten we samen. De kleuterklas is ook heel leuk, ze spelen veel en slapen tussen de middag in de klas. Aah.
's Avonds eten we vaak met Oil, de Thaise moeder van Arwin. Ze heeft een koffietentje om de hoek van het appartement. Ze is heel leuk en vertelt veel over de taal en cultuur van Thailand. Erg interessant allemaal en ze geeft veel tips e.d. Eten is hier gewoon een straat aangelegenheid, dus met krukjes en tafeltjes op de stoep. En het is heel lekker!
Oh, ik heb zoveel te vertellen! Want het is zo fijn hier. En ik weet nu al dat ik er te kort aan doe, om dit te typen. Want ik kan lang niet alles vertellen!
Donderdag gingen we naar Pai, met de scooter. En andere scooter (voor de geïnteresseerden: een Honda PCX 150). Dat schijnt een hele goeie te zijn, want we moesten door de bergen crossen (Tarzan en Jane en een backpack). Na 134 km en 762 bochten kwamen daar aan. Wat was dit freaking awesome! Wozza!
Uiteindelijk vonden we een fijn onderkomen in een bamboehutje op de hei. Pai is op zichzelf een beetje een hippiedorp, de omgeving is super mooi. We hebben veel op de scooter gescheurd door het landschap. We kwamen nog uit bij een stoneforest (met slangen!), waterval, hot springs. Ook heb ik hier m'n eerste Thaise massage gehad, met drukpunten en al. (soms dacht ik dat ik door het matrasje werd gedrukt.) De laatste dag in Pai gingen we naar een kleine hot spring, die niet in de LP staat. Daar was het dus helemaal niet druk en heel mooi. Heel gek om in warm water te zwemmen in de natuur. Maar er waren ook dikke nasty noedels van een horzels. Dikke joepsters die ons prikten, en daar is Arwin ook nog wel even ziek van geweest.
En natuurlijk mochten we de roadtrip weer terug naar huis maken, jeeej!
Terug in CM gingen we naar de Sunday Night Walking Street, een markt op zondag op straat. Zo gezellig en leuk allemaal en heel veel gekocht. Ook moesten we de rode bijna-motor terugbrengen, helaas. Wat een fijn ding zeg. We zijn extra vroeg opgestaan en we hebben nog een paar rondjes op de highway gemaakt, want die teller moest op 100 km/h en de tank leeg, haha! En toen weer op de ouwe vertrouwde scooter van Arwin, ja, dat was bijna een fiets vergeleken met dat andere scheurijzer.
Maandag had ik yogales en 's avonds massage. Leuk, hoor! En een beetje voor Arwin zorgen, fruit/water/thee/broodje/paracetamol/etc. Dinsdag en woensdag ben ik in Wat Umong geweest voor een meditation retreat. Dat klinkt een beetje zweverig, maar eigenlijk valt dat wel mee. Ik heb daar veel met de monniken gepraat, eigenlijk was het soms een beetje ouwe jongens krentenbrood, maar ook heel veel geleerd (en gemediteerd). Het was bij een mooi meer en in het bos, allemaal krekels/apen/kippen/honden hoorde ik. Heel intens allemaal en ook heel rustgevend. De terugreis bood een Thaise vrouw aan om me naar huis te brengen, zomaar, terwijl ze die kant helemaal niet op moest. En toen kreeg ik ook nog twee lantaarns van haar, die zo in de lucht in zweven. Omdat ik had verteld dat ik dat graag nog wil doen.
Pfoe, ik heb het idee dat ik al heel lang weg ben, terwijl dat wel een beetje mee valt. Het is gewoon geweldig hier, Arwin heeft het goed voor elkaar hier en er is veel gebeurd. Het eten, de mensen, het weer, het landschap, de cultuur. Onvergetelijk en om gauw naar terug te keren. Ik heb wel even getwijfeld om op reis te blijven, want dat wil ik gewoon ook. Maar ik kom heus nog even naar Nederland, want ook daar is eerst nog genoeg te doen. :)

Nou, dit was het wel voor nu, een kleine indruk van mijn tijd hier in Chiang Mai. Ik kan lang niet alles beschrijven, maar het is werkelijk super. En Jane gaat ook leren scooterrijden! :)
Good luck to you!
Be safe, be real, join life and live your dreams!

Liefs,
Annemiek