Kamp Auschwitz
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
29 Juni 2010 | Polen, Krąków
Goed, we zitten in de trein terug. Net hebben we even de foto's en filmpjes van Auschwitz bekeken. Het was een heftige dag.
Rond half 1 kwamen we aan bij Auschwitz 1.
Vanwege de drukte hebben zie hier nu een nieuwe regeling. Iedereen (ook individuele bezoekers) moet tussen 10 en 3 Auschwitz 1 bezoeken met een gids. Auschwitz 2 mag je wel gewoon alleen doen. Omdat we liever niet de hele tijd achter een kudde aan hobbelen, gingen we eerst naar Auschwitz 2. Om na 3en terug te gaan naar Auschwitz 1 en dat op ons eigen gemakje te bezoeken. Auschwitz 2 (Birkenau) is gebouwd omdat het hoofdkamp (Auswitz 1) te 'klein' werd.
Midden op het kamp staat 1 wagon waarmee de gedeporteerden werden vervoerd; ongeveer 80 mensen per wagon. Ook zie je de spoorlijnen in het kamp. Natuurlijk staan overal wachttorens omheen en heel veel barakken. Een paar barakken kun je van binnen bekijken en dat was behoorlijk confronterend. Het is gewoon een stal waar normaal 52 paarden kunnen staan. Nu werden er ongeveer 400 mensen in gestald. De details die je leest en meekrijgt zijn ongelofelijk. Dat dat hier is gebeurd, nog niet eens zo bijzonder lang geleden.
We praten over hoe dit heeft kunnen onstaan? Wie bedenkt zoiets? En wie voert zo'n plan nou uit? Was het onder dwang of misschien wel met een trots gevoel? Hoe kun je leven met een man of vader bij de SS? Of was hij toen heldhaftig?
We lopen naar het uiteinde van het kamp. Er staan 2 in 1945 geexplodeerde gaskamers. Dit is gedaan om zo het bewijs voor de verschrikkingen uit te wissen. Op de plattegrond erbij staat hoe alles in detail is uitgedacht: tot aan de gouden tandvullingen werden de gedeporteerden 'gestript'. Ook staat er een groot monument op het plein tussen de gaskamers. Het plein waar een paar decennia terug mensen aankwamen en zo'n driekwart gelijk door naar de gaskamers ging.
Het laat een behoorlijke indruk achter. Ietwat verward gaan we op een stoeprandje zitten, stilletjes kauwen we op onze broodjes.
Het is warm en groepen mensen komen het kamp binnen. Terug bij de ingang gaan we de wachttoren in. Vanuit hier kunnen we het hele kamp overzien. Supergroot (later blijkt dit kamp 'maar' 1/5e deel van het oorspronkelijke kamp te zijn geweest).
Met een pendelbusje gaan we weer terug naar Auschwitz 1. Het is drie uur geweest en we mogen het kamp nu 'alleen' over. De grote drukte is voorbij, de meeste touringcars zijn weg. Eerst kijken we een filmpje, in Polski helaas. Maar beelden zeggen meer dan woorden, dat blijkt.
Hierna gaan we het kamp op. Dit kamp is beduidend kleiner, maar de barakken zijn daarentegen een stuk groter. Verschillende barakken kun je van binnen zien, in een aantal is de situatie van toen nagebouwd. In andere barakken zijn tentoonstellingen gemaakt door verschillende landen die bij WO2 betrokken waren.
Sommige details grijpen je echt naar de keel. De gevangenis (was het kamp niet al 1 grote gevangenis?) en de overgebleven gaskamer drukken je met de je neus op de feiten. Het is allemaal echt gebeurd, ook op deze plek, hoewel het allemal zo onecht aanvoeld. Ook de poort met Arbeit Macht Frei ken je alleen maar van de geschiedenisboeken, maar die staat hier dus ook echt.
Het is zo onwerkelijk allemaal. De 12 wanden met namen (van enkel Nederlandse gedeporteerde Joden), de 2000 kilo afgeschoren haar (wat nog niet eens alles is), de berg met schoenen die amper in 2 klaslokalen zou passen; het probeert een beeld te geven van hoe massaal het is geweest.
Er zijn geen woorden voor.
Het is moeilijk te omschrijven wat we vandaag allemaal gevoeld hebben die 6 uur in Auschwitz. We hoeven niet uit te leggen hoe verschrikkelijk de 2e Wereldoorlog is geweest.
Er zijn gewoon geen woorden voor.
We hebben foto's en filmpjes gemaakt om straks aan jullie te kunnen laten zien hoe het was. Zodat je het zelf een beetje kunt ervaren, mocht je dat willen.
De trein gaat nu heel langzaam. Daar zouden we natuurlijk heel erg om kunnen gaan zeuren. Net zoals om de ietwat vergane glorie van het hostel, de incomplete keukenset of een dozijn muggenbulten. Maar er zijn belangrijkere dingen.
Straks gaan we even langs de bakker voor Polski gebak; celebrating freedom.
:)
Tot horens!
Liefs
Marije en Annemiek
Ps. Inmiddels is er toch een Pools spray'tje gekocht tegen de mosquitojeuk. Het werd echt te gek.
Nu gaat het prima.
Rond half 1 kwamen we aan bij Auschwitz 1.
Vanwege de drukte hebben zie hier nu een nieuwe regeling. Iedereen (ook individuele bezoekers) moet tussen 10 en 3 Auschwitz 1 bezoeken met een gids. Auschwitz 2 mag je wel gewoon alleen doen. Omdat we liever niet de hele tijd achter een kudde aan hobbelen, gingen we eerst naar Auschwitz 2. Om na 3en terug te gaan naar Auschwitz 1 en dat op ons eigen gemakje te bezoeken. Auschwitz 2 (Birkenau) is gebouwd omdat het hoofdkamp (Auswitz 1) te 'klein' werd.
Midden op het kamp staat 1 wagon waarmee de gedeporteerden werden vervoerd; ongeveer 80 mensen per wagon. Ook zie je de spoorlijnen in het kamp. Natuurlijk staan overal wachttorens omheen en heel veel barakken. Een paar barakken kun je van binnen bekijken en dat was behoorlijk confronterend. Het is gewoon een stal waar normaal 52 paarden kunnen staan. Nu werden er ongeveer 400 mensen in gestald. De details die je leest en meekrijgt zijn ongelofelijk. Dat dat hier is gebeurd, nog niet eens zo bijzonder lang geleden.
We praten over hoe dit heeft kunnen onstaan? Wie bedenkt zoiets? En wie voert zo'n plan nou uit? Was het onder dwang of misschien wel met een trots gevoel? Hoe kun je leven met een man of vader bij de SS? Of was hij toen heldhaftig?
We lopen naar het uiteinde van het kamp. Er staan 2 in 1945 geexplodeerde gaskamers. Dit is gedaan om zo het bewijs voor de verschrikkingen uit te wissen. Op de plattegrond erbij staat hoe alles in detail is uitgedacht: tot aan de gouden tandvullingen werden de gedeporteerden 'gestript'. Ook staat er een groot monument op het plein tussen de gaskamers. Het plein waar een paar decennia terug mensen aankwamen en zo'n driekwart gelijk door naar de gaskamers ging.
Het laat een behoorlijke indruk achter. Ietwat verward gaan we op een stoeprandje zitten, stilletjes kauwen we op onze broodjes.
Het is warm en groepen mensen komen het kamp binnen. Terug bij de ingang gaan we de wachttoren in. Vanuit hier kunnen we het hele kamp overzien. Supergroot (later blijkt dit kamp 'maar' 1/5e deel van het oorspronkelijke kamp te zijn geweest).
Met een pendelbusje gaan we weer terug naar Auschwitz 1. Het is drie uur geweest en we mogen het kamp nu 'alleen' over. De grote drukte is voorbij, de meeste touringcars zijn weg. Eerst kijken we een filmpje, in Polski helaas. Maar beelden zeggen meer dan woorden, dat blijkt.
Hierna gaan we het kamp op. Dit kamp is beduidend kleiner, maar de barakken zijn daarentegen een stuk groter. Verschillende barakken kun je van binnen zien, in een aantal is de situatie van toen nagebouwd. In andere barakken zijn tentoonstellingen gemaakt door verschillende landen die bij WO2 betrokken waren.
Sommige details grijpen je echt naar de keel. De gevangenis (was het kamp niet al 1 grote gevangenis?) en de overgebleven gaskamer drukken je met de je neus op de feiten. Het is allemaal echt gebeurd, ook op deze plek, hoewel het allemal zo onecht aanvoeld. Ook de poort met Arbeit Macht Frei ken je alleen maar van de geschiedenisboeken, maar die staat hier dus ook echt.
Het is zo onwerkelijk allemaal. De 12 wanden met namen (van enkel Nederlandse gedeporteerde Joden), de 2000 kilo afgeschoren haar (wat nog niet eens alles is), de berg met schoenen die amper in 2 klaslokalen zou passen; het probeert een beeld te geven van hoe massaal het is geweest.
Er zijn geen woorden voor.
Het is moeilijk te omschrijven wat we vandaag allemaal gevoeld hebben die 6 uur in Auschwitz. We hoeven niet uit te leggen hoe verschrikkelijk de 2e Wereldoorlog is geweest.
Er zijn gewoon geen woorden voor.
We hebben foto's en filmpjes gemaakt om straks aan jullie te kunnen laten zien hoe het was. Zodat je het zelf een beetje kunt ervaren, mocht je dat willen.
De trein gaat nu heel langzaam. Daar zouden we natuurlijk heel erg om kunnen gaan zeuren. Net zoals om de ietwat vergane glorie van het hostel, de incomplete keukenset of een dozijn muggenbulten. Maar er zijn belangrijkere dingen.
Straks gaan we even langs de bakker voor Polski gebak; celebrating freedom.
:)
Tot horens!
Liefs
Marije en Annemiek
Ps. Inmiddels is er toch een Pools spray'tje gekocht tegen de mosquitojeuk. Het werd echt te gek.
Nu gaat het prima.
-
30 Juni 2010 - 03:23
Willie:
Indrukwekkend verhaal. Ben er stil van. Zit dit in de nachtdienst te lezen, het is hier nu weer rustig.
Kus mama -
30 Juni 2010 - 07:09
Esther:
Jeetje wat moet dat heftig voor julie zijn geweest!
Maar ook wel weer heel bijzonder dat jullie daar waren. Ben erg benieuwd naar de foto's en filmpjes, maar zal toch heel anders zijn dan voor jullie.
Dames nog even genieten van de laatste dag daar!
Enne verheug je er maar vast op: vrijdag 32!! graden.
Dikke kus mama/Esther -
30 Juni 2010 - 08:34
Lysette:
Wauw! Indrukwekken,
nu nog maar even een dagje rustig aan? :)
geniet er nog maar even van! xx -
30 Juni 2010 - 08:42
Christine:
Hey Marije & Annemiek!
Wat een leuke, en in dit geval indrukwekkende verhalen hier! Leuk om te lezen wat jullie daar meemaken.... Zie dat jullie over een dag weer thuis zijn? Goede reis naar huis!
Groetjes, Christine -
30 Juni 2010 - 08:49
Frouwkje:
Hallo Annemiek en Marije
Heb al je reisversla
gen van deze dagen nog niet gelezen maar dit is dus wel heel heftig, goed dat we erop voorbereid worden als wij deze zomer er ook heengaan.
Groetjes Frouwkje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
