En voorbij is de eerste maand!
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
03 November 2011 | Cambodja, Preah Seihanouk
Lieve allemaal,
De eerste maand is nu echt voorbij. We zijn ruim vier weken weg van huis. De laatste week is er veel gebeurd, zo veel, dat we eigenlijk niet precies meer weten wat wanneer heeft plaatsgevonden! Haha.
Nou, eigenlijk waren de woensdag, donderdag en vrijdag op COLT als vanouds. We geven elke dag rekenen aan de kids en we hadden woensdag de eerste vergadering met alle vrijwilligers. De nieuwe Duits-/Zwitserse mensen waren niet aanwezig, want één van hen heeft dengue. Tja, dat kan natuurlijk ook nog gebeuren.
Het gaat even wat minder met de scriptie, hoewel we veel hebben ingeleverd. Het probleem is dat we niet verder kunnen zonder feedback, want daar wachten we dus op. De afgelopen week hebben we voor de scriptie dan ook weinig kunnen doen. Maar goed, hopelijk dat het deze week goed komt.
Na inspanning volgt ontspanning. Dit weekend is de Cambodjaanse koning jarig en is hij ook een aantal jaren geleden gekroond. Tijd voor een feestje, want daar houden de Cambodjanen wel van!
Wij zijn zaterdag met de bus vertrokken naar Sihanoukville, een plaats aan de kust. En inderdaad, na ruim vijf uur te hebben gereden, was daar Paradijs. Vanuit de bus de tuktuk in, samen met Aga en Jessica (een Amerikaans meisje die we ontmoet hadden op het ‘busstation’). Een busstation willen we het niet noemen, want dat was het gewoon niet. Maar het was er trouwens wel enorm druk en we werden 3 keer van bus verwisseld, om vage redenen. Uiteindelijk belandden wij achter in de bus. Aga zat voorin op de bijrijderstoel en Jessica moest de reis maar doorbrengen op een plastic stoel die speciaal voor haar in de bus werd geplaatst. Het mag duidelijk zijn, dat ondanks de reservering, ze niet genoeg plaatsen hadden in de bus. Heel Phnom Penh vierde dit weekend kennelijk feest aan de kust. Na verloop van tijd hadden wij het bloedheet en de rest van de bus steenkoud (de airco stond op standje Noordpool). De motor van een dergelijke Cambodjaanse bus heeft nogal wat te verduren. Aangezien wij achterin op de motor zaten, werd het toch een potje warm, onze slippertjes smolten bijna vast aan de vloer.
Aangekomen in Paradijs was het niet eenvoudig om het guesthouse te bereiken. Het lag namelijk nogal buiten het centrum, zodanig dat het voor een tuktuk onmogelijk was om ons voor de deur af te zetten, geen verharde wegen en heuvel als obstakel. Het laatste stuk hebben we maar gelopen, heuvel op/heuvel af, overigens geen straf in deze prachtige natuur.
Het guesthouse is gemaakt van gerecycled materiaal. De eigenaren (twee Zweden en een Canadees) vertelden ons dat ze bij aankomst de lokale bevolking hebben gevraagd om het strand schoon te maken. Alle vuilnis dat ze vonden, zouden de eigenaren opkopen. Zo gezegd, zo gedaan. En van dat materiaal is het guesthouse grotendeels opgebouwd. De bar is van blikjes, de keuken van Heinekenflesjes, de lampen eveneens en de wanden in douche zijn betegeld met glas dat is gevonden in de nabijgelegen jungle. En zo was Sihanouk een guesthouse en een schoon strand rijker. Want die Cambodjanen gooien alles maar gewoon op straat, op het strand en in de zee.
De sfeer was enorm chill en de eigenaren erg vriendelijk. De kamer was niet wat je noemt ruim. Ook sliepen we boven de bar (de eerste nacht hebben we dan ook bijna niet geslapen). Maar goed. Het strand en de rest van de omgeving maakte veel goed. Heel veel goed.
De eerste middag vertoefden we langs het strand, alsof we in expeditie Robinson waren beland. Niks geen toeristische heisa, stranden vol met bedjes/parasollen of masseuses. Heerlijk. De zee is trouwens niet heel erg verkoelend, pislauw zou je het beter kunnen noemen. Toch was het Sihanoukville koeler en minder drukkend dan in smoggy Phnom Penh. Ook wel even lekker en goed voor de longen. ’s Avonds aten we in een restaurant een westers maal, wantja na weken alleen rijst, gingen we nu voor de bbq-kip en aardappels. :D
De volgende ochtend ontbeten we op het strand en om 9 uur stapten we in een Cambodjaans scheepje dat ons die dag naar 3 eilanden bracht. Bij het eerste eiland Koh Otres gingen we snorkelen. Het koraal is niet heel kleurig, maar er is toch zeker sprake van een actief onderwaterleven. Joepsters van zee-egels en veel vissen uit Finding Nemo hebben we gezien. Later hoorden we dat we uit moesten kijken dat we niet te diep gingen, want die zee-egels zijn zwaar giftig. Eigenlijk ga je er dood aan als je erop staat. Lekker handig dat de gids dat ons niet verteld had… Over hem waren we dan ook niet zo te spreken. Afijn, de kapitein bracht ons vervolgens naar Koh Russei (ook wel Bamboe-eiland genoemd). Op dit eiland waren best veel mensen aan het picknicken e.d. Wij vervolgden onze trip te voet door de jungle naar de andere kant van het eiland. Onderweg zagen we veel duizendpoten, hoorden we krekels en diverse vogels en kwamen we voorbij enorme termietenheuvels. Aan de andere kant van het eiland was het bijna verlaten en wederom een prachtig decor van witte stranden, palmbomen en een azuurblauwe zee. Ongelofelijk, bijna. Hier hebben we anderhalf uur gezwommen en gezond. Paradijselijk was het echt, beter nog dan in Sihanouk. Maarja, aan alles komt een eind en dus ook aan Bamboe-eiland. We stapten weer in het scheepje door naar Koh Ta Kiev, onderweg nog even gesnorkeld. Het was inmiddels een uur of drie en zeelucht maakte hongerig, tijd voor lunch. Op dit eiland woonde Joe, een man uit Texas. Hij verhuurde wat bungalows en er woonden een paar mensen op het eiland. And that’s it. Maar koken kunnen ze wel. Zoals hij zelf zei: When you live in the jungle, doesn’t mean you can’t eat well. Hij had zelfs een pizza-oven en we probeerden zijn versgebakken brood. Ook hapten we de noedels lekker weg. Met een volle buik vertrokken we weer terug naar Sihanoukville. ’s Avonds aten we in ons guesthouse. Het eten overheerlijk. Het guesthouse had drie Cambodjaanse vrouwen in dienst, die elk een andere keuken beheerste. Alleen al voor het eten zouden we wel terug willen.
De volgende dag lagen we weer aan het strand, nu bij één van de kleine strandtentjes. Het was maandag en dus de verjaardag van de koning. Zodoende was het ook drukker op het strand dan daarvoor, o.a. een grote Cambodjaanse familie met dozen vol bier. Ook de strandverkopers waren losgelaten op Otres Beach. Annemiek liet door één van hen haar wenkbrauwen epileren (je moet wat als je pincet kwijt bent geraakt..) en we hebben armbandjes gekocht. Voor de rest nipten we aan de verse coconut-milkshakes en genoten we van het heerlijke weekend en de zee.
De laatste ochtend in Sihanoukville was maar heel kort. Om 6 uur ’s ochtends vertrokken we per tuktuk naar het busstation, om 7 uur ging de bus. We hadden natuurlijk een ontbijtje van het guesthouse meegekregen; lekkere pancakes.
Na ruim 4,5 uur in de bus te hebben gezeten, waren we weer in good-old PP. Het is niet meer dan 300 km van Sihanouk naar PP, maar het verkeer is natuurlijk wat chaotisch. De chauffeur toetert om de haverklap, wat de baby aan boord wat minder kon waarderen. De weg is te vergelijken met die tussen Bedum en Zuidwolde. Één baan heen, één baan terug; en alles is welkom. Brommertjes, fietsen, paardenkarren, wandelaars, maar ook dikke SUV’s en touringcars: en dat levert ook vertraging op. Voor de rest ben je ook nog wel een uur kwijt om Pnomh Penh in of uit te gaan. Dikke drokte is ’t hier wel, ja. Toch was het fijn om weer thuis te zijn, met name onze eigen schone wc waarderen we nu meer. Dinsdagmiddag gingen we weer naar COLT, om les te geven. Maarja, het is inmiddels november en dat betekent dat de kinderen nu ’s middags naar de public Khmer school gaan. En dus waren wij die middag ineens vrij! We hebben wat dingetjes voorbereid voor de andere lessen en voor het feest van vanavond. Maandag was het immers niet alleen de verjaardag van de koning, maar ook Halloween. Op zich wordt dit niet gevierd in Cambodja, maar de kinderen hadden erover gelezen. Zodoende vroegen ze of we het een keer met hen wilde vieren. En dat deden we dinsdagavond. Pompoen uithollen, iemand inpakken in wc-papier, appel-/donuthappen, etc etc, het was echt superleuk. Iedereen had natuurlijk ook al een masker gemaakt of je werd geschminkt. Ook wij moesten eraan geloven. Marije als pompoen en Annemiek als mislukte heks, oergezellig. En toen, toen waren we best wel moe! Want na drie korte nachten in Sihanouk en een vermoeiende busreis was de koek op. Hoog tijd om ons bed op te zoeken, immers de volgende dag moesten we ’s ochtends lesgeven.
Woensdagochtend hadden we daarnaast ook wederom een meeting met de andere vrijwilligers. De Zwitsers waren nu wel aanwezig, Max heeft de dengue overleefd en draait weer mee in het program. Er is echter besloten om Annemiek’s klas naar 8.00 uur te verplaatsen, door wisselende schooltijden was een groot deel van de kinderen woensdagochtend niet aanwezig. Dat wordt vroug pissen dus, de rest van de maand. Ook liet Brett (een Amerikaanse vrijwilligster) weten dat ze aan het eind van de week stopt bij COLT. Ze is hier geplaatst via Star Kampuchea (grote organisatie waar COLT ‘zaken’ meedoet) en ze kan haar draai niet helemaal vinden. Ze zoekt een ander project en ondertussen komt er een nieuwe vrijwilliger bij ons (hopen we).
Donderdag werd er weer hard aan de scriptie gewerkt, dan maar zonder feedback. We hebben nog maar twee maanden en zodoende geen tijd om onze tijd te verdoen. Hoewel we het observeren wederom een week (of twee) kunnen uitstellen, zijn we met de ontwerpen begonnen. De andere art-lessons zijn dan ook al gepland en we hebben daar ook al inkopen voor gedaan. Ook schrijven we hiervoor nu de desbetreffende verslagen. We hebben ook plannen gemaakt voor volgende week. Dan is het Water Festival in Cambodja. Op zich is het belangrijkste van dit festijn afgelast (de bootraces op de rivier), want dan vinden de Cambodjanen wat cynisch tegenover al die mensen, die door het water hun huis of familieleden zijn verloren. Toch zijn de scholen e.d. dicht, je kunt een boete verwachten wanneer je de school toch open doet! Kennelijk zit het in de cultuur alles uitgebreid met iedereen te vieren. Wij maken van deze gelegenheid dankbaar gebruik door het land uit te gaan richting Laos, omdat ons visum ook bijna verloopt. Je kunt het visum één keer verlengen en dan moet je dus na twee maanden het land uit. Maar aangezien we geen feedback krijgen, komt het ons nu beter uit om het land te verlaten, dan begin december. Begin december zullen we dan gewoon in Cambodja blijven, tot begin januari. Dan begint de reis naar huis alweer! Jeetje, wat gaat de tijd snel en wat hebben we het goed hier. Maanden (zo niet; jaren) keken we hiernaar uit en nu zijn we al voorbij de eerste 4 weken. Erg blij zijn we dat het zo goed gaat. We kunnen ook heus wel een waslijst maken met dingen die we missen, hoor (vrienden, familie, lekker wegkruipen onder een dik dekbed, een trui aan doen of sokken, kaas, ontbijtkoek, stamppot, etc etc), maar we weten ook dat we hier zeker nog eens terugkomen! En mocht je geld en tijd over hebben, wees welkom en kom gerust langs om het zelf te zien!
Foto’s zijn te vinden op:
Sihanoukville = https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/Sihanoukville?authkey=Gv1sRgCMzs_bL2m97bUQ#
Phnom Penh/Halloween = https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/PhnomPenh?authkey=Gv1sRgCJ6Vy-LFsqmLfQ#
Lieve mensen, het verslag is alweer lang. Tijd om er een einde aan te breien. Heel erg bedankt voor alle reacties, dat is echt heel leuk om te lezen hier! ;) Tot horens!
Marije en Annemiek
Ps. De lijst met Nederlandse producten die we graag begin januari op Schiphol al willen eten, sturen we t.z.t. nog op.
De eerste maand is nu echt voorbij. We zijn ruim vier weken weg van huis. De laatste week is er veel gebeurd, zo veel, dat we eigenlijk niet precies meer weten wat wanneer heeft plaatsgevonden! Haha.
Nou, eigenlijk waren de woensdag, donderdag en vrijdag op COLT als vanouds. We geven elke dag rekenen aan de kids en we hadden woensdag de eerste vergadering met alle vrijwilligers. De nieuwe Duits-/Zwitserse mensen waren niet aanwezig, want één van hen heeft dengue. Tja, dat kan natuurlijk ook nog gebeuren.
Het gaat even wat minder met de scriptie, hoewel we veel hebben ingeleverd. Het probleem is dat we niet verder kunnen zonder feedback, want daar wachten we dus op. De afgelopen week hebben we voor de scriptie dan ook weinig kunnen doen. Maar goed, hopelijk dat het deze week goed komt.
Na inspanning volgt ontspanning. Dit weekend is de Cambodjaanse koning jarig en is hij ook een aantal jaren geleden gekroond. Tijd voor een feestje, want daar houden de Cambodjanen wel van!
Wij zijn zaterdag met de bus vertrokken naar Sihanoukville, een plaats aan de kust. En inderdaad, na ruim vijf uur te hebben gereden, was daar Paradijs. Vanuit de bus de tuktuk in, samen met Aga en Jessica (een Amerikaans meisje die we ontmoet hadden op het ‘busstation’). Een busstation willen we het niet noemen, want dat was het gewoon niet. Maar het was er trouwens wel enorm druk en we werden 3 keer van bus verwisseld, om vage redenen. Uiteindelijk belandden wij achter in de bus. Aga zat voorin op de bijrijderstoel en Jessica moest de reis maar doorbrengen op een plastic stoel die speciaal voor haar in de bus werd geplaatst. Het mag duidelijk zijn, dat ondanks de reservering, ze niet genoeg plaatsen hadden in de bus. Heel Phnom Penh vierde dit weekend kennelijk feest aan de kust. Na verloop van tijd hadden wij het bloedheet en de rest van de bus steenkoud (de airco stond op standje Noordpool). De motor van een dergelijke Cambodjaanse bus heeft nogal wat te verduren. Aangezien wij achterin op de motor zaten, werd het toch een potje warm, onze slippertjes smolten bijna vast aan de vloer.
Aangekomen in Paradijs was het niet eenvoudig om het guesthouse te bereiken. Het lag namelijk nogal buiten het centrum, zodanig dat het voor een tuktuk onmogelijk was om ons voor de deur af te zetten, geen verharde wegen en heuvel als obstakel. Het laatste stuk hebben we maar gelopen, heuvel op/heuvel af, overigens geen straf in deze prachtige natuur.
Het guesthouse is gemaakt van gerecycled materiaal. De eigenaren (twee Zweden en een Canadees) vertelden ons dat ze bij aankomst de lokale bevolking hebben gevraagd om het strand schoon te maken. Alle vuilnis dat ze vonden, zouden de eigenaren opkopen. Zo gezegd, zo gedaan. En van dat materiaal is het guesthouse grotendeels opgebouwd. De bar is van blikjes, de keuken van Heinekenflesjes, de lampen eveneens en de wanden in douche zijn betegeld met glas dat is gevonden in de nabijgelegen jungle. En zo was Sihanouk een guesthouse en een schoon strand rijker. Want die Cambodjanen gooien alles maar gewoon op straat, op het strand en in de zee.
De sfeer was enorm chill en de eigenaren erg vriendelijk. De kamer was niet wat je noemt ruim. Ook sliepen we boven de bar (de eerste nacht hebben we dan ook bijna niet geslapen). Maar goed. Het strand en de rest van de omgeving maakte veel goed. Heel veel goed.
De eerste middag vertoefden we langs het strand, alsof we in expeditie Robinson waren beland. Niks geen toeristische heisa, stranden vol met bedjes/parasollen of masseuses. Heerlijk. De zee is trouwens niet heel erg verkoelend, pislauw zou je het beter kunnen noemen. Toch was het Sihanoukville koeler en minder drukkend dan in smoggy Phnom Penh. Ook wel even lekker en goed voor de longen. ’s Avonds aten we in een restaurant een westers maal, wantja na weken alleen rijst, gingen we nu voor de bbq-kip en aardappels. :D
De volgende ochtend ontbeten we op het strand en om 9 uur stapten we in een Cambodjaans scheepje dat ons die dag naar 3 eilanden bracht. Bij het eerste eiland Koh Otres gingen we snorkelen. Het koraal is niet heel kleurig, maar er is toch zeker sprake van een actief onderwaterleven. Joepsters van zee-egels en veel vissen uit Finding Nemo hebben we gezien. Later hoorden we dat we uit moesten kijken dat we niet te diep gingen, want die zee-egels zijn zwaar giftig. Eigenlijk ga je er dood aan als je erop staat. Lekker handig dat de gids dat ons niet verteld had… Over hem waren we dan ook niet zo te spreken. Afijn, de kapitein bracht ons vervolgens naar Koh Russei (ook wel Bamboe-eiland genoemd). Op dit eiland waren best veel mensen aan het picknicken e.d. Wij vervolgden onze trip te voet door de jungle naar de andere kant van het eiland. Onderweg zagen we veel duizendpoten, hoorden we krekels en diverse vogels en kwamen we voorbij enorme termietenheuvels. Aan de andere kant van het eiland was het bijna verlaten en wederom een prachtig decor van witte stranden, palmbomen en een azuurblauwe zee. Ongelofelijk, bijna. Hier hebben we anderhalf uur gezwommen en gezond. Paradijselijk was het echt, beter nog dan in Sihanouk. Maarja, aan alles komt een eind en dus ook aan Bamboe-eiland. We stapten weer in het scheepje door naar Koh Ta Kiev, onderweg nog even gesnorkeld. Het was inmiddels een uur of drie en zeelucht maakte hongerig, tijd voor lunch. Op dit eiland woonde Joe, een man uit Texas. Hij verhuurde wat bungalows en er woonden een paar mensen op het eiland. And that’s it. Maar koken kunnen ze wel. Zoals hij zelf zei: When you live in the jungle, doesn’t mean you can’t eat well. Hij had zelfs een pizza-oven en we probeerden zijn versgebakken brood. Ook hapten we de noedels lekker weg. Met een volle buik vertrokken we weer terug naar Sihanoukville. ’s Avonds aten we in ons guesthouse. Het eten overheerlijk. Het guesthouse had drie Cambodjaanse vrouwen in dienst, die elk een andere keuken beheerste. Alleen al voor het eten zouden we wel terug willen.
De volgende dag lagen we weer aan het strand, nu bij één van de kleine strandtentjes. Het was maandag en dus de verjaardag van de koning. Zodoende was het ook drukker op het strand dan daarvoor, o.a. een grote Cambodjaanse familie met dozen vol bier. Ook de strandverkopers waren losgelaten op Otres Beach. Annemiek liet door één van hen haar wenkbrauwen epileren (je moet wat als je pincet kwijt bent geraakt..) en we hebben armbandjes gekocht. Voor de rest nipten we aan de verse coconut-milkshakes en genoten we van het heerlijke weekend en de zee.
De laatste ochtend in Sihanoukville was maar heel kort. Om 6 uur ’s ochtends vertrokken we per tuktuk naar het busstation, om 7 uur ging de bus. We hadden natuurlijk een ontbijtje van het guesthouse meegekregen; lekkere pancakes.
Na ruim 4,5 uur in de bus te hebben gezeten, waren we weer in good-old PP. Het is niet meer dan 300 km van Sihanouk naar PP, maar het verkeer is natuurlijk wat chaotisch. De chauffeur toetert om de haverklap, wat de baby aan boord wat minder kon waarderen. De weg is te vergelijken met die tussen Bedum en Zuidwolde. Één baan heen, één baan terug; en alles is welkom. Brommertjes, fietsen, paardenkarren, wandelaars, maar ook dikke SUV’s en touringcars: en dat levert ook vertraging op. Voor de rest ben je ook nog wel een uur kwijt om Pnomh Penh in of uit te gaan. Dikke drokte is ’t hier wel, ja. Toch was het fijn om weer thuis te zijn, met name onze eigen schone wc waarderen we nu meer. Dinsdagmiddag gingen we weer naar COLT, om les te geven. Maarja, het is inmiddels november en dat betekent dat de kinderen nu ’s middags naar de public Khmer school gaan. En dus waren wij die middag ineens vrij! We hebben wat dingetjes voorbereid voor de andere lessen en voor het feest van vanavond. Maandag was het immers niet alleen de verjaardag van de koning, maar ook Halloween. Op zich wordt dit niet gevierd in Cambodja, maar de kinderen hadden erover gelezen. Zodoende vroegen ze of we het een keer met hen wilde vieren. En dat deden we dinsdagavond. Pompoen uithollen, iemand inpakken in wc-papier, appel-/donuthappen, etc etc, het was echt superleuk. Iedereen had natuurlijk ook al een masker gemaakt of je werd geschminkt. Ook wij moesten eraan geloven. Marije als pompoen en Annemiek als mislukte heks, oergezellig. En toen, toen waren we best wel moe! Want na drie korte nachten in Sihanouk en een vermoeiende busreis was de koek op. Hoog tijd om ons bed op te zoeken, immers de volgende dag moesten we ’s ochtends lesgeven.
Woensdagochtend hadden we daarnaast ook wederom een meeting met de andere vrijwilligers. De Zwitsers waren nu wel aanwezig, Max heeft de dengue overleefd en draait weer mee in het program. Er is echter besloten om Annemiek’s klas naar 8.00 uur te verplaatsen, door wisselende schooltijden was een groot deel van de kinderen woensdagochtend niet aanwezig. Dat wordt vroug pissen dus, de rest van de maand. Ook liet Brett (een Amerikaanse vrijwilligster) weten dat ze aan het eind van de week stopt bij COLT. Ze is hier geplaatst via Star Kampuchea (grote organisatie waar COLT ‘zaken’ meedoet) en ze kan haar draai niet helemaal vinden. Ze zoekt een ander project en ondertussen komt er een nieuwe vrijwilliger bij ons (hopen we).
Donderdag werd er weer hard aan de scriptie gewerkt, dan maar zonder feedback. We hebben nog maar twee maanden en zodoende geen tijd om onze tijd te verdoen. Hoewel we het observeren wederom een week (of twee) kunnen uitstellen, zijn we met de ontwerpen begonnen. De andere art-lessons zijn dan ook al gepland en we hebben daar ook al inkopen voor gedaan. Ook schrijven we hiervoor nu de desbetreffende verslagen. We hebben ook plannen gemaakt voor volgende week. Dan is het Water Festival in Cambodja. Op zich is het belangrijkste van dit festijn afgelast (de bootraces op de rivier), want dan vinden de Cambodjanen wat cynisch tegenover al die mensen, die door het water hun huis of familieleden zijn verloren. Toch zijn de scholen e.d. dicht, je kunt een boete verwachten wanneer je de school toch open doet! Kennelijk zit het in de cultuur alles uitgebreid met iedereen te vieren. Wij maken van deze gelegenheid dankbaar gebruik door het land uit te gaan richting Laos, omdat ons visum ook bijna verloopt. Je kunt het visum één keer verlengen en dan moet je dus na twee maanden het land uit. Maar aangezien we geen feedback krijgen, komt het ons nu beter uit om het land te verlaten, dan begin december. Begin december zullen we dan gewoon in Cambodja blijven, tot begin januari. Dan begint de reis naar huis alweer! Jeetje, wat gaat de tijd snel en wat hebben we het goed hier. Maanden (zo niet; jaren) keken we hiernaar uit en nu zijn we al voorbij de eerste 4 weken. Erg blij zijn we dat het zo goed gaat. We kunnen ook heus wel een waslijst maken met dingen die we missen, hoor (vrienden, familie, lekker wegkruipen onder een dik dekbed, een trui aan doen of sokken, kaas, ontbijtkoek, stamppot, etc etc), maar we weten ook dat we hier zeker nog eens terugkomen! En mocht je geld en tijd over hebben, wees welkom en kom gerust langs om het zelf te zien!
Foto’s zijn te vinden op:
Sihanoukville = https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/Sihanoukville?authkey=Gv1sRgCMzs_bL2m97bUQ#
Phnom Penh/Halloween = https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/PhnomPenh?authkey=Gv1sRgCJ6Vy-LFsqmLfQ#
Lieve mensen, het verslag is alweer lang. Tijd om er een einde aan te breien. Heel erg bedankt voor alle reacties, dat is echt heel leuk om te lezen hier! ;) Tot horens!
Marije en Annemiek
Ps. De lijst met Nederlandse producten die we graag begin januari op Schiphol al willen eten, sturen we t.z.t. nog op.
-
03 November 2011 - 05:45
Christine Van Mierlo:
Leuk om al jullie verslagen te lezen, wat een belevenissen! Veel succes en geniet ervan!
Christine -
03 November 2011 - 08:08
Tante Fenny:
Wat een ondernemend stel zijn jullie zeg! Heel interresant om te zien op de foto`s , die blikjesbar en heineken-flesjes keuken. Is meteen het strand opgeruimd , eigenlijk moest het niet nodig zijn al die rotzooi ! Meiden ,geniet van de 2 maanden die nog komen,wat een tijd nog zeg!
groet`n uit Diever. -
03 November 2011 - 08:22
Anita:
Hé genietende meiden,
Wat klinkt het super allemaal, wat een ervaring die jullie altijd bij zal blijven, geweldig En door jullie mooie verslagen voelt het bijna alsof we erbij zijn, al missen wij natuurlijk die expeditie robinson achtige stranden, pislauwe zeewater. En moeten wij inderdaad dat gene wat jullie missen; sokken aan, warme trui aan, stamppot eten elke dag weer ondervinden, ruilen??????
He meiden geniet ervan en het is ook een zeer goed teken dat de tijd snel voorbij lijkt te gaan, teken dat jullie op het juiste plekkie zitten!
Hier alles goed. Lieke & Tim in goede doen (soms te goed, houden mams goed bezig!) Ik een weekje vrij, keukenmuren van een nieuw kleurtje voorzien, erg blij met het resultaat. En Jelle lekker aan de arbeid, en daarnaast in of onder z'n kever aan de gang!
Annemiek jij natuurlijk nog gefeliciteerd met paps en zuslief!!
Kijk weer uit naar het volgende verslag....
X Anita, Jelle, Lieke & Tim
-
03 November 2011 - 09:16
Naomi:
Hallo! Super verhaal, tof om te lezen! Jullie zullen wel heel bruin zijn geworden! :P Have fun! Xx -
03 November 2011 - 09:32
Jacomina:
Wauw! Wauw! Wauw!
Wat ziet jullie leven er anders uit dan dat van ons.... hier alles goed, maar ook zo gewoon. liefs, Jacomina -
03 November 2011 - 10:21
BAuke En Atty:
Lieverds, dat is genieten voor jullie en voor ons, want het leest alsof jullie het ons vertellen en dan de foto's erbij, geweldig.
Kijken nu alweer uit naar het volgende verslag en foto's.
Dikke kus van Bauke en Atty -
03 November 2011 - 12:46
Geziena En Willie:
Wij zijn even aan het spijbelen(zijn met onze opdracht bezig voor de zoco-cursus) en hebben even stiekum genoten van jullie reisverhaal op het werk.
Ik zit hier met een heel trotse moeder naast mij
Groet en heel veel liefs voor jullie beiden
Mama en Geziena -
03 November 2011 - 14:28
Aafke:
Joeeee laiverds!
Wat weer een geweldig doch jaloersmakend verhaal. Ik wil ook naar het paradijs. En ik wil ook Halloween vieren met lieve, leuke Cambodjaanse kinders.
Ben blij dat jullie zo genieten en dat het goed met jullie gaat. Heel veel plezier en succes ladies. En beleef nog veel spannende avonturen :D:D
XXXXXX -
03 November 2011 - 15:11
Lysette:
Ik had stiekem de foto's al gezien voor het verhaal.. maar dat maakt de foto's toch echt nog wel een stuk leuker! Wat moet het daar fantastisch zijn.. Enjoy dear lady's ! Xx -
03 November 2011 - 15:53
Hermien:
Hoi dames, jullie zien in ieder geval heel veel, en beleven heel wat, volgens mij hebben ze in Cambodja altijd feest . Of doen ze ook nog wel wat. Is Tina al weer terug in Vries ? En was ze tevreden over jullie ? Succes en hartelijke groeten
Hermien -
04 November 2011 - 09:06
Alied:
Wat weer een geweldig verhalen. Jullie zouden er een boek van moeten maken! Ben blij dat jullie zo genieten, en die foto's: wauw! Nou take care en have fun laiverds! Liefs Oaltje -
04 November 2011 - 13:48
Gea:
Sommige foto's lijken echt op de tv-beelden in Expeditie Robinson. Leuk om jullie verhalen te lezen. Het is hier nu ook erg warm, 19 graden C. Het lijkt wel zomer ipv herfst.
-
04 November 2011 - 14:50
Mam/Esther:
Hey laiverds, wat weer een heerlijk verhaal! Afgelopen zondag met Marije gebeld zo fijn om je stem even te horen! We waren bij oma en die zei natuurlijk de bekende zin: T'is net of ze gewoon in Beem zitt'n. Zo dudelijk!
We zijn jaloers op het strand enz maar moet wel zeggen dat het weer hier ook heerlijk is! Dikke kus -
04 November 2011 - 18:11
Marieke:
Dag dames! Heb jullie superlange verhaal weer gelezen en de foto's bekeken. Leuk!
Veel plezier nog!
groeten, Marieke -
04 November 2011 - 18:46
Jenny:
Hé meiden,
het heeft even geduurd (was het briefje kwijtgeraakt) maar ik heb jullie dan toch gevonden op het Internet. leuk om te lezen en te zien hoe het met jullie gaat. succes met alles en geniet ze! -
04 November 2011 - 21:24
Johannes-Rink Weijer:
Weer een mooi verhaal. Keep up the good work!! -
05 November 2011 - 08:36
Greet:
Leuk om jullie verhalen te lezen. Marije nog bedankt voor de felicitatie.
Liefs Greet -
05 November 2011 - 10:33
Foka:
Zo, ben er even voor gaan zitten. Prachtig verslag weer en mooie foto's, je kunt er zo een kalender van maken. De foto met hut en blauwe paraplu vond ik het mooist :)
Alles ok hiero.
groetjes en take care! -
06 November 2011 - 08:30
Thies De Boer:
Hey Annemiek en Marije,
Super om te lezen dat het goed daar gaat! Blijf genieten van die mooie cultuur daar. Heerlijk om te lezen hoe jullie alles gewoon doen.
Ik heb helaas ook last van het feit dat ik geen feedback krijg, maar ja komt wel goed!
Thies -
06 November 2011 - 20:50
Margreet En Judith:
Hoi Annemiek
We hebben net jullie fotos bekeken. Prachtig!
Nu wil ik de reisverslagen nog lezen wat ik loop een paar weken achter.
K heb net ff (volgens Ton wel een paar uur !) met je ma gekletst . Fijn dat het goed gaat met jullie.
Wij hebben het ook heel mooi gehad in Bali ! Heel bijzonder .
Heel veel plezier en wat leuk dat je pa en ma nog komen .
groetjes van Margreet en fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
