Drie weken weg!
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
25 Oktober 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Tijd voor een update, want er is weer veel gebeurd.
Afgelopen vrijdag was het de laatste dag van één van de vrijwilligers bij COLT, dus ’s avonds hadden we afscheidsparty in haar hostel. Veel van de universiteitsstudenten waren daar en vrijwilligers van andere projecten, goed geslaagde party dus. We hebben er zelfs nog taart gegeten, ook wel een beetje voor de verjaardag van Annemiek’s pappie. En Marije probeerde daar haar eerste Cambodjaanse biertje, smaakte naar eigen zeggen prima. Ook zijn we uitgenodigd door een coördinator van een partner-NGO om op zijn bruiloft te komen in november, daar zeggen wij geen nee tegen!
Overdag hadden we onze leerlingen verteld welk level ze gaan volgen bij maths en deden we rekenspelletjes met ze. Sommige waren geschokt dat ze op hetzelfde level mochten blijven, anderen waren juist overrompeld als ze hoger mochten en weer anderen waren opgelucht dat ze naar een lagere klas konden. Ook kwamen de ontbrekende kinderen opdagen om de niveautoetsen te maken, konden we die gelijk verwerken. :) De rekenklassen staan in de steigers, de dossiers zijn gemaakt en de klassenlijsten af. We hebben de kinderen al wat lesgegeven, dus we kunnen ze nu op hun niveau beter begeleiden. Wel zo fijn.
Deze dag hebben we ook ons huurcontract ondertekend. Beter let dan net! Het contract is namelijk totaal in het Khmer, dus eh.. onleesbaar. Maar gelukkig ging Mister Sokhun mee om alles te vertalen, dat alles duidelijk was voor beide partijen. De huisbaas is echt wel een schatje, soms een beetje te behulpzaam, kregen we vandaag ineens een tros bananen van ‘m. Het voelde na het afscheidsfeestje van Emma dus echt al als thuiskomen op onze eigen stekkie in PP!
Zaterdag was een dag van shoppen en partyen. Toch begon de dag wat minder leuk. Annemiek’s hartje speelde ’s ochtends weer op. We hoopten dat het Aziatische way-of-life een helende werking zou hebben (en dat is waarschijnlijk ook wel zo), maar nu ging het even minder. Three times kut, maar ook niet meer dan dat. Gelukkig hebben we dozen vol medicatie meegekregen en was de boel met één tabletje gauw weer onder controle. Even een bericht aan dokter T: ’t is een paardenmiddel.
Hoewel heimwee op zo’n moment wel op speelt, gaan we vrolijk door. En, hoe!
Aan het einde van de ochtend vertrokken we per fiets naar een teken- en verfwinkel. Want we gaan hier drawinglessons geven aan de kids. De kinderen vinden dat erg leuk, omdat er voor hen maar weinig tijd beschikbaar is om zich creatief te uiten. Op school en COLT is daar weinig ruimte voor in het drukke schema. Dus hebben we wat spullen aangeschaft en lessen uitgewerkt. De winkel waar we heen wilden bleek dicht te zijn, maar gelukkig vonden we een alternatief en zijn we goed geslaagd. Grappig detail: hier in PP zijn alle winkels en voorzieningen min of meer gegroepeerd. Dus er is een straat met alleen maar fietsenwinkels, een straat met alleen maar wasserettes, of kleine Media-Marktjes, of Jan Sikkensen. Onze favoriet blijft toch wel de boor-, zaag- en schuurmachinestraat. Nog nooit zoveel verschillende machines bij elkaar gezien.
Nou, en toen stond de boeddhistische ceremonie gepland. Twee tuktuks sterk gingen we op weg, geen idee waar we terecht zouden komen. Het was op het platteland, stukje buiten PP. We kwamen voorbij de oude- en nieuwe vuilnisbelt, waar een aantal COLT-kinderen tot voor kort nog verbleven (en waar hun familie nog steeds woont). PP is een redelijk ontwikkelde stad, dus het contrast met de hutjes en krotten daar was behoorlijk. We zaten met Tina in de tuktuk, zij heeft ons ook wat achtergronden van de kinderen verteld. Onvoorstelbaar, vaak.
Uiteindelijk gingen we van de main road af, de countryside in. De weg was hier en daar wat hobbelig en muddy, de kans bestond om vanuit de tuktuk een rijstveld in te rollen. Maar voor het eerst: frisse lucht! En een landelijk uitzicht. Fijnfijn.
Aangekomen op de feestlocatie stond een grote partytent te wachten. Zulke tenten staan doorgaans midden op de weg in PP, waardoor de hele straat geblokkeerd wordt. Mocht je ooit uitgenodigd worden op een Cambodjaans feest, dan kan dus best zijn dat naast je een auto gerepareerd wordt (aan de overkant van de straat is dan een, jawel, autogarage). We hoopten eigenlijk al dat wij ook een keer een party in zo’n tent zouden hebben, gelukkig werd hier niet echt het verkeer geblokkeerd. De halve wijk was dan ook uitgelopen voor dit feest, niemand hoefde er nog langs. Het feest werd gegeven door mister Sokhun, voormalig monnik en één van de leraren van de COLT avondklassen. De monniken waren echter grotendeels al vertrokken, maar er werd nog een soort van dienstje gehouden. Veel mensen brachten offers (heuse geldbomen hebben we voorbij zien komen!) en het sfeertje was aandoenlijk. Hierna gingen we aan tafel en kregen we heerlijke Cambodjaanse groene curry te eten en fruit na. Geen dragonfuit, maar wel iets anders echt Cambodjaans. De namen zijn ons even ontschoten. Voor de Cambodjanen waren wij als westerlingen natuurlijk de attractie van het feest en zodoende werden we vaak aangesproken. Oh! En er was livemuziek, loeihard. Filmpje volgt nog op de Picasa. Hartstikke gezel. Eenmaal thuis waren we toch best wel moe van alle indrukken. ’s Avonds hebben nog even chilling op het dakterras gezeten en gekletst met Aga over haar ervaringen met vrijwilligerswerk (en dat waren er best veel).
Zondagochtend gaven we artlessons aan de kids van COLT. Het was een gezellige ochtend. ’s Middags deden we even chill aan en wilden we eigenlijk naar de Killing Fields. Maar aangezien we gisteren daar met de tuktuk langs zijn gereden en een andere vrijwilliger ons vertelde dat ze het per fiets had gedaan, (’t is toch algauw 15 km, en in deze hitte) bleven we toch in PP-city. We hebben toch ruim een uur rond gefietst en we kwamen op plekken waar we nog nooit eerder waren geweest. Patrick en Nynke, we hebben ook per toeval het Green Lake hostel gevonden, de prijzen van een kamer per nacht hebben we niet gecheckt. Het is een wat guur buurtje geworden, wellicht dat de prijzen niet veranderd zijn (daarom).
Hierna wendden we ons weer tot een grote mall. Een andere dan die we gewend zijn, dus dat was weer een ontdekking. Minder nieuw was deze, maar daarom niet minder volgepropt met allerhande kleding, accessoires, gadgets en spelcomputers. Lisanne, mocht je deze kant nog op komen, dan raden we je aan een lege koffer mee te nemen; je zult het hier één groot shopwalhalla vinden. Op de bovenste verdieping is ook een bioscoop, wellicht is dat nog eens een bezoekje waard. Ook deden we nog even boodschappen, de calciums van ons zullen we deze week aanvullen met jawel, drinkyoghurt van Nederlandse bodem (melk is hier vrij duur; 1.5 l voor een dollartje of 5, zodoende). En ohja, het was vandaag bloedheet. Te warm is het eigenlijk sowieso voor deze tijd van het jaar in Cambodja. Even ter info: tegen het einde van de middag (uurtje of 4, twee uur later is het hier donker) was het in de schaduw 32 graden boven Celsius, om maar wat te noemen. Eten deden we ’s avonds als vanouds op ons dakterras. Hierna hadden we een muzikaal intermezzo; we bedachten Engelse liedjes (of vertaalde Nederlandse liedjes) die we wellicht een keer met de kinders kunnen zingen. Suggesties zijn welkom!
Maandag werden we wakker gebeld door Chhai (lees eerdere verhalen). Of we vanavond iets met hem wilden drinken. Het kwam ons niet helemaal goed uit, dus volgende week gaan we waarschijnlijk afspreken. Daarna was het weer scriptietijd en deden we verder niet zo veel bijzonders, behalve typen/lezen/herschrijven en overleggen. Bij aankomst op COLT ’s middags bleek dat we toch niet allebei om vier uur konden lesgeven, maar dat er wat geswitcht moest worden. De vervangers van Emma waren in het ziekenhuis; een van de twee Duitsers heeft denque.. Dus een beetje improviseren; en toen liepen de rekenlessen weer. Echter, Annemiek voelde zich nog steeds niet helemaal top en het was toch een potje warm! Zwaitn, dokter; op de raarste plekken. Voor de Cambodjanen is het ook te warm: gemiddeld 10 graden warmer dan wat normaal is voor dit seizoen, zeggen ze. Maar nog wel dragen ze lange mouwen en dito broeken. Ze willen niet bruin worden, want bruine mensen werken op de rijstvelden. Het liefst zijn ze zo blank mogelijk en dus dragen ze soms zelf sokken in slippertjes. En ook de COLT-kids dragen met gemak een gebreide trui met dertig graden boven het vriespunt. Ook mannen hebben vaak één lange vingernagel, daarmee laten ze ook zien dat ze niet op de rijstvelden werken (dat is echt not-done, zeg maar). En maandagavond leenden we de externe harde schijf van Aga (een van de vrijwilligers), konden we eindelijk een keertje weer een film kijken! Dat is lang geleden! Behalve een documentaire van Discovery over wieldoppen (stond aan in een restaurant), hadden we dat al drie weken niet gedaan.
Afijn, dinsdag waren de buren in rep en roer. Want er werd een zeil opgehangen tussen ons raam en het balkon van de buren. We zijn er nog steeds niet helemaal achter waar dit voor dient. Maar ons vermoeden gaat uit naar het geblaf van hun honden. Daar hebben we bij het ondertekenen van het contract over geklaagd. Want die honden, die zijn gek, hondsdol word je ervan. Inmiddels zijn we er wel aangewend, maar het blijft vervelend. Dus toen was het Cambodjaanse idee: we doen er een zeil tussen, dan horen ze het geblaf niet meer! (check de foto’s voor het resultaat). Maar echter, dit zeil werkt net zoals het tentdoek op de camping; alles gaat er dwars doorheen. Alleen zien we de honden en de puinhoop op het balkom nu niet meer (want de honden deden namelijk alles op het balkon, ook poepen).
Daarnaast hebben we vandaag heel veel van onze scriptie ingeleverd, we waren behoorlijk goed bezig vandaag (al zeggen we het zelf). Bij COLT ging alles weer van een leien dakje, de rekenlessen gaan voor de wind en volgende week staan de eerste toetsen gepland. De kinderen vinden het leuk en wij ook.
’s Avonds deden we boodschappen en hebben we wederom genoten van een maal met rijst. En toen, geluksmoment twee! Namelijk; de huisbaas had naast het ophangen van een zeil ook extra snelheid aan het internet toegevoegd! Jawel! Dus keken we vanavond voor het eerst sinds drie weken heel even naar uitzendinggemist.nl. Gewoon, even voor het gevoel.
Dan rest ons alleen nog de felicitaties te doen aan de papa van Annemiek (jarig), Robert en Cristha met hun pasgeboren dochtertje, en dus ook oom Klaas en tante Fennie met hun nieuwe kleinkind, tante Frouwkje (jarig), Alyda en Tessa (1 jaar getrouwd), tante Greet die Sara heeft gezien en alvast voor Marjolein en Andries (beide zaterdag jarig), en allen die we vergeten zijn: gefeliciteerd! We doen het even zo, want kaartjes vanaf hier versturen lukt niet. Ook is het niet mogelijk voor ons om post te ontvangen, postbodes o.i.d. hebben we dan ook nog nooit gezien.
Tot horens maar weer en oja, jullie reacties doen ons echt goed! :) Duizendmaal dank daarvoor.
Liefs van ons uit een bloedheet Cambodja,
Marije en Annemiek
Ps. Sorry, oom Jan, maar wij kunnen het lettertype niet groter maken, maar mama wil de teksten vast wel uitprinten..
Tijd voor een update, want er is weer veel gebeurd.
Afgelopen vrijdag was het de laatste dag van één van de vrijwilligers bij COLT, dus ’s avonds hadden we afscheidsparty in haar hostel. Veel van de universiteitsstudenten waren daar en vrijwilligers van andere projecten, goed geslaagde party dus. We hebben er zelfs nog taart gegeten, ook wel een beetje voor de verjaardag van Annemiek’s pappie. En Marije probeerde daar haar eerste Cambodjaanse biertje, smaakte naar eigen zeggen prima. Ook zijn we uitgenodigd door een coördinator van een partner-NGO om op zijn bruiloft te komen in november, daar zeggen wij geen nee tegen!
Overdag hadden we onze leerlingen verteld welk level ze gaan volgen bij maths en deden we rekenspelletjes met ze. Sommige waren geschokt dat ze op hetzelfde level mochten blijven, anderen waren juist overrompeld als ze hoger mochten en weer anderen waren opgelucht dat ze naar een lagere klas konden. Ook kwamen de ontbrekende kinderen opdagen om de niveautoetsen te maken, konden we die gelijk verwerken. :) De rekenklassen staan in de steigers, de dossiers zijn gemaakt en de klassenlijsten af. We hebben de kinderen al wat lesgegeven, dus we kunnen ze nu op hun niveau beter begeleiden. Wel zo fijn.
Deze dag hebben we ook ons huurcontract ondertekend. Beter let dan net! Het contract is namelijk totaal in het Khmer, dus eh.. onleesbaar. Maar gelukkig ging Mister Sokhun mee om alles te vertalen, dat alles duidelijk was voor beide partijen. De huisbaas is echt wel een schatje, soms een beetje te behulpzaam, kregen we vandaag ineens een tros bananen van ‘m. Het voelde na het afscheidsfeestje van Emma dus echt al als thuiskomen op onze eigen stekkie in PP!
Zaterdag was een dag van shoppen en partyen. Toch begon de dag wat minder leuk. Annemiek’s hartje speelde ’s ochtends weer op. We hoopten dat het Aziatische way-of-life een helende werking zou hebben (en dat is waarschijnlijk ook wel zo), maar nu ging het even minder. Three times kut, maar ook niet meer dan dat. Gelukkig hebben we dozen vol medicatie meegekregen en was de boel met één tabletje gauw weer onder controle. Even een bericht aan dokter T: ’t is een paardenmiddel.
Hoewel heimwee op zo’n moment wel op speelt, gaan we vrolijk door. En, hoe!
Aan het einde van de ochtend vertrokken we per fiets naar een teken- en verfwinkel. Want we gaan hier drawinglessons geven aan de kids. De kinderen vinden dat erg leuk, omdat er voor hen maar weinig tijd beschikbaar is om zich creatief te uiten. Op school en COLT is daar weinig ruimte voor in het drukke schema. Dus hebben we wat spullen aangeschaft en lessen uitgewerkt. De winkel waar we heen wilden bleek dicht te zijn, maar gelukkig vonden we een alternatief en zijn we goed geslaagd. Grappig detail: hier in PP zijn alle winkels en voorzieningen min of meer gegroepeerd. Dus er is een straat met alleen maar fietsenwinkels, een straat met alleen maar wasserettes, of kleine Media-Marktjes, of Jan Sikkensen. Onze favoriet blijft toch wel de boor-, zaag- en schuurmachinestraat. Nog nooit zoveel verschillende machines bij elkaar gezien.
Nou, en toen stond de boeddhistische ceremonie gepland. Twee tuktuks sterk gingen we op weg, geen idee waar we terecht zouden komen. Het was op het platteland, stukje buiten PP. We kwamen voorbij de oude- en nieuwe vuilnisbelt, waar een aantal COLT-kinderen tot voor kort nog verbleven (en waar hun familie nog steeds woont). PP is een redelijk ontwikkelde stad, dus het contrast met de hutjes en krotten daar was behoorlijk. We zaten met Tina in de tuktuk, zij heeft ons ook wat achtergronden van de kinderen verteld. Onvoorstelbaar, vaak.
Uiteindelijk gingen we van de main road af, de countryside in. De weg was hier en daar wat hobbelig en muddy, de kans bestond om vanuit de tuktuk een rijstveld in te rollen. Maar voor het eerst: frisse lucht! En een landelijk uitzicht. Fijnfijn.
Aangekomen op de feestlocatie stond een grote partytent te wachten. Zulke tenten staan doorgaans midden op de weg in PP, waardoor de hele straat geblokkeerd wordt. Mocht je ooit uitgenodigd worden op een Cambodjaans feest, dan kan dus best zijn dat naast je een auto gerepareerd wordt (aan de overkant van de straat is dan een, jawel, autogarage). We hoopten eigenlijk al dat wij ook een keer een party in zo’n tent zouden hebben, gelukkig werd hier niet echt het verkeer geblokkeerd. De halve wijk was dan ook uitgelopen voor dit feest, niemand hoefde er nog langs. Het feest werd gegeven door mister Sokhun, voormalig monnik en één van de leraren van de COLT avondklassen. De monniken waren echter grotendeels al vertrokken, maar er werd nog een soort van dienstje gehouden. Veel mensen brachten offers (heuse geldbomen hebben we voorbij zien komen!) en het sfeertje was aandoenlijk. Hierna gingen we aan tafel en kregen we heerlijke Cambodjaanse groene curry te eten en fruit na. Geen dragonfuit, maar wel iets anders echt Cambodjaans. De namen zijn ons even ontschoten. Voor de Cambodjanen waren wij als westerlingen natuurlijk de attractie van het feest en zodoende werden we vaak aangesproken. Oh! En er was livemuziek, loeihard. Filmpje volgt nog op de Picasa. Hartstikke gezel. Eenmaal thuis waren we toch best wel moe van alle indrukken. ’s Avonds hebben nog even chilling op het dakterras gezeten en gekletst met Aga over haar ervaringen met vrijwilligerswerk (en dat waren er best veel).
Zondagochtend gaven we artlessons aan de kids van COLT. Het was een gezellige ochtend. ’s Middags deden we even chill aan en wilden we eigenlijk naar de Killing Fields. Maar aangezien we gisteren daar met de tuktuk langs zijn gereden en een andere vrijwilliger ons vertelde dat ze het per fiets had gedaan, (’t is toch algauw 15 km, en in deze hitte) bleven we toch in PP-city. We hebben toch ruim een uur rond gefietst en we kwamen op plekken waar we nog nooit eerder waren geweest. Patrick en Nynke, we hebben ook per toeval het Green Lake hostel gevonden, de prijzen van een kamer per nacht hebben we niet gecheckt. Het is een wat guur buurtje geworden, wellicht dat de prijzen niet veranderd zijn (daarom).
Hierna wendden we ons weer tot een grote mall. Een andere dan die we gewend zijn, dus dat was weer een ontdekking. Minder nieuw was deze, maar daarom niet minder volgepropt met allerhande kleding, accessoires, gadgets en spelcomputers. Lisanne, mocht je deze kant nog op komen, dan raden we je aan een lege koffer mee te nemen; je zult het hier één groot shopwalhalla vinden. Op de bovenste verdieping is ook een bioscoop, wellicht is dat nog eens een bezoekje waard. Ook deden we nog even boodschappen, de calciums van ons zullen we deze week aanvullen met jawel, drinkyoghurt van Nederlandse bodem (melk is hier vrij duur; 1.5 l voor een dollartje of 5, zodoende). En ohja, het was vandaag bloedheet. Te warm is het eigenlijk sowieso voor deze tijd van het jaar in Cambodja. Even ter info: tegen het einde van de middag (uurtje of 4, twee uur later is het hier donker) was het in de schaduw 32 graden boven Celsius, om maar wat te noemen. Eten deden we ’s avonds als vanouds op ons dakterras. Hierna hadden we een muzikaal intermezzo; we bedachten Engelse liedjes (of vertaalde Nederlandse liedjes) die we wellicht een keer met de kinders kunnen zingen. Suggesties zijn welkom!
Maandag werden we wakker gebeld door Chhai (lees eerdere verhalen). Of we vanavond iets met hem wilden drinken. Het kwam ons niet helemaal goed uit, dus volgende week gaan we waarschijnlijk afspreken. Daarna was het weer scriptietijd en deden we verder niet zo veel bijzonders, behalve typen/lezen/herschrijven en overleggen. Bij aankomst op COLT ’s middags bleek dat we toch niet allebei om vier uur konden lesgeven, maar dat er wat geswitcht moest worden. De vervangers van Emma waren in het ziekenhuis; een van de twee Duitsers heeft denque.. Dus een beetje improviseren; en toen liepen de rekenlessen weer. Echter, Annemiek voelde zich nog steeds niet helemaal top en het was toch een potje warm! Zwaitn, dokter; op de raarste plekken. Voor de Cambodjanen is het ook te warm: gemiddeld 10 graden warmer dan wat normaal is voor dit seizoen, zeggen ze. Maar nog wel dragen ze lange mouwen en dito broeken. Ze willen niet bruin worden, want bruine mensen werken op de rijstvelden. Het liefst zijn ze zo blank mogelijk en dus dragen ze soms zelf sokken in slippertjes. En ook de COLT-kids dragen met gemak een gebreide trui met dertig graden boven het vriespunt. Ook mannen hebben vaak één lange vingernagel, daarmee laten ze ook zien dat ze niet op de rijstvelden werken (dat is echt not-done, zeg maar). En maandagavond leenden we de externe harde schijf van Aga (een van de vrijwilligers), konden we eindelijk een keertje weer een film kijken! Dat is lang geleden! Behalve een documentaire van Discovery over wieldoppen (stond aan in een restaurant), hadden we dat al drie weken niet gedaan.
Afijn, dinsdag waren de buren in rep en roer. Want er werd een zeil opgehangen tussen ons raam en het balkon van de buren. We zijn er nog steeds niet helemaal achter waar dit voor dient. Maar ons vermoeden gaat uit naar het geblaf van hun honden. Daar hebben we bij het ondertekenen van het contract over geklaagd. Want die honden, die zijn gek, hondsdol word je ervan. Inmiddels zijn we er wel aangewend, maar het blijft vervelend. Dus toen was het Cambodjaanse idee: we doen er een zeil tussen, dan horen ze het geblaf niet meer! (check de foto’s voor het resultaat). Maar echter, dit zeil werkt net zoals het tentdoek op de camping; alles gaat er dwars doorheen. Alleen zien we de honden en de puinhoop op het balkom nu niet meer (want de honden deden namelijk alles op het balkon, ook poepen).
Daarnaast hebben we vandaag heel veel van onze scriptie ingeleverd, we waren behoorlijk goed bezig vandaag (al zeggen we het zelf). Bij COLT ging alles weer van een leien dakje, de rekenlessen gaan voor de wind en volgende week staan de eerste toetsen gepland. De kinderen vinden het leuk en wij ook.
’s Avonds deden we boodschappen en hebben we wederom genoten van een maal met rijst. En toen, geluksmoment twee! Namelijk; de huisbaas had naast het ophangen van een zeil ook extra snelheid aan het internet toegevoegd! Jawel! Dus keken we vanavond voor het eerst sinds drie weken heel even naar uitzendinggemist.nl. Gewoon, even voor het gevoel.
Dan rest ons alleen nog de felicitaties te doen aan de papa van Annemiek (jarig), Robert en Cristha met hun pasgeboren dochtertje, en dus ook oom Klaas en tante Fennie met hun nieuwe kleinkind, tante Frouwkje (jarig), Alyda en Tessa (1 jaar getrouwd), tante Greet die Sara heeft gezien en alvast voor Marjolein en Andries (beide zaterdag jarig), en allen die we vergeten zijn: gefeliciteerd! We doen het even zo, want kaartjes vanaf hier versturen lukt niet. Ook is het niet mogelijk voor ons om post te ontvangen, postbodes o.i.d. hebben we dan ook nog nooit gezien.
Tot horens maar weer en oja, jullie reacties doen ons echt goed! :) Duizendmaal dank daarvoor.
Liefs van ons uit een bloedheet Cambodja,
Marije en Annemiek
Ps. Sorry, oom Jan, maar wij kunnen het lettertype niet groter maken, maar mama wil de teksten vast wel uitprinten..
-
25 Oktober 2011 - 16:07
Lysette:
Yes ik ben de eerste! :) Geniet ervan lieve lady's, voor je het weet is het Carnaval en zal ik jullie meenemen in een weekendje vol patat en snacks, niks niet rijst!! Toitoitoi. xx -
25 Oktober 2011 - 17:38
Lisanne:
Nu wil ik helemaal komen! Shoppen! Neem maar wat leuks voor me mee terug.. (a)
En eigenlijk verwachte ik op z'n minst ook wel een felicitatie, maar helaas.. ;)
Haha, veel plezier en succes! -
25 Oktober 2011 - 17:43
Lisanne:
Nog een keer.. (a)
Haha, wat een leuke tekenopdrachten verzinnen jullie! =P
Wel grappig met de 'sky-line', bij ons waren het kerkjes en molentjes & bij jullie zijn het hele.. tja hoe noem je dat eigenlijk? Je weet vast wat ik bedoel! =D
xXx -
25 Oktober 2011 - 20:05
Irma:
Jeetje, zijn jullie al weer drie weken weg.... dat gaat toch wel heel snel! Zo snel gaat het dus ook om daar een leventje op te pakken! Jullie zitten er al aardig in het systeem en tussen de mensen als ik dat zo allemaal lees. Beetje heimwee proef ik geloof ik ook? Klinkt allemaal wel logisch en helemaal als je je niet fit voelt. Ik ga zo nog even naar de sporthal om bij mijn jongens te kijken. Die moeten zaal voetballen. Tot een volgende keer!
Groet,
Irma -
25 Oktober 2011 - 20:05
Irma:
Jeetje, zijn jullie al weer drie weken weg.... dat gaat toch wel heel snel! Zo snel gaat het dus ook om daar een leventje op te pakken! Jullie zitten er al aardig in het systeem en tussen de mensen als ik dat zo allemaal lees. Beetje heimwee proef ik geloof ik ook? Klinkt allemaal wel logisch en helemaal als je je niet fit voelt. Ik ga zo nog even naar de sporthal om bij mijn jongens te kijken. Die moeten zaal voetballen. Tot een volgende keer!
Groet,
Irma -
25 Oktober 2011 - 20:06
Irma:
Oeps.... -
25 Oktober 2011 - 20:15
Foka:
Hoezo geen post ontvangen? Morgen ga ik naar het postkantoor in Beilen om wat te versturen naar PP. Wil ik wel es zien of dat aankomt... :) dus hou ze in de gaten die mannetjes van TNT (bruin-oranje, all over the world).
Idee voor een engels liedje:
Saint Martin, saint Martin, the cows they have black staartins, the girlies wear their skirties on, there comes saint Martinus on. Beetje nederlandse cultuur erin kan geen kwaad ;) -
26 Oktober 2011 - 05:41
Willie:
Ik heb toch echt een foto gezien met post-office. Ga daar eens kijken of er een kaartje voor jullie is, ik heb 16/10 een kaartje op de bus gedaan.
Wat dat zeil betreft ik denk dat de huurbaas het verkeerd heeft begrepen, dat jullie de poep en de rotzooi niet willen zien, maar dat je last hebt van het blaffen heeft hij niet gesnapt.
@ Foka, leuk liedje, lach me slap -
26 Oktober 2011 - 07:20
Paps:
Hallo Dames, blij dat het weer beter gaat met de gezondheid van jullie beiden, voor wat het weer aan gaat,
doe net als de mensen ter plekke , en pas je levens stijl er op aan.niet te langzaam lopen of fietsen want anders val je om
XXX Paps
voor ome Jan, hou de ctrl -toets ingedrukt en scroll het wieltje van de muis.en aanschouw het wonder der techniek. -
26 Oktober 2011 - 07:36
Alied:
Wauw wat een verhalen meiden! Volgens mij zitten jullie er al helemaal tussen bij COLT. Nou blijf genieten ondanks de hitte, goed eten en tot horens! Liefs Oaltje! -
26 Oktober 2011 - 07:46
Alieke:
Wat een heerlijk verhaal weer! Het klinkt echt geweldig! Ben ontzettend jaloers!!! Wel heel vervelend dat je weer last hat van je hart an, maar gelukkig helpen de medicijnen goed!!!
Oh en, waar hebben jullie foto's!?
Kan ze niet meer vinden!
Liefs!!!
-
26 Oktober 2011 - 07:47
Alieke:
last had natuurlijk! Hahaha. Wat erg =P maar jaaa. ik weet heuus wel hoe het moet hoor! (A)
xxx -
26 Oktober 2011 - 08:44
Marjolein:
''Always is Shortjacket sick. Mid-week but not on Sunday. Sunday she goes to the Church. With a book full of silverwork. Always is Shortjacket sick...'' -
26 Oktober 2011 - 11:10
Rianne Vos:
Dag meiden, wat een verslag weer!
Echt ontzettend leuk om te lezen. Weer heel wat beleefd, vind het echt super wat jullie daar doen. Ik ben blij om te lezen dat het met de gezondheid wat beter gaat.
De foto´s zijn ook mooi, moest erg lachen om Marije met haar zaza bestrijding!
Veel succes en plezier in PP! Ik kijk uit naar jullie volgend verhaal!
Liefs Rianne -
26 Oktober 2011 - 12:04
Nynke:
haha, ja die gure buurtjes, dat zijn de mooiste!!
Old McDonald had a cow, is dat niet wat voor de kids?
Of "from the front to behind, from left to right enz.
Of Head, shoulders, knee and toe, knee and toe, komen ze meteen lekker in beweging!
Of je doet polonaise met ze op "There is a Horse in the corridor, yes yes a horse in the corridor, oh yes a horse in the corridor (of hall?) at neighbour Jansen!
Succes!! -
26 Oktober 2011 - 13:48
Esther/mam:
Ook van ons is er een kaart onderweg. Ben benieuwd. Enne anders bel ik gewoon mijn collega's in PP effe. O ik benijd jullie echt niet met die hitte! Ik zou van pure nijd door de warmte die honden al lang van het balkon gegooid hebben.(en de baas erbij ;)) Pippa doet het erg goed, groeit als kool en is nog steeds erg ondeugend. We laten elke dag een foto van Marije zien zodat ze je niet vergeet. XX -
27 Oktober 2011 - 16:30
Naomi:
Hooi! :) Tof verhaal, erg leuk om te lezen! Zet hem op! En genoeg blijven drinken in de hitte! :)
Xx -
28 Oktober 2011 - 05:00
TINA:
jee meisjes... geen idee wat jullie bedoelen dat het hart van Annemiek weer opspeelt....maar.. rustig aan he!
Het is dus drukkend warm... en dus moet je je lichaam niet te veel belasten.
Ook genoeg drinken he..
Ben ook benieuwd of de post aankomt... ik denk het niet!
Er zijn speciale regels voor post uit het buitenland... zodra je de regels niet goed opvolgt... dan kun je het wel schudden.
Doe de groeten aan de kids. -
28 Oktober 2011 - 07:00
Tante Fenny:
Dag meiden,
Wat weer veel info over P.P. Vanavond eten wij rijst. Wij denken met trots aan de mensen die deze rijst hebben geoogst! En de mannen met de lange vingernagel moeten zich schamen en afknippen dat ding!! Annemiek en Marije veel sterkte en houd je hoofdjes koel! Lieve groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
