Onvergetelijke anderhalve week verder..
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
19 Oktober 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Nou nou, de vrucht met het vraagteken heeft velen beroerd! Toch gaat de eer in de orde van M.A.-Missie naar de allereerste reactie: geschreven door onze scriptiebegeleider Jenne Postma. Want het antwoord was inderdaad: dragonfruit! We kunnen, behalve de eer, geen prijs uitloven, want ja, dan had de BIOS-beurs maar wat hoger moeten zijn! :) Maar Jenne, toch gefeliciteerd!
Goed, terug naar de orde van de dag. Afgelopen weekend stond het verhuizen op de planning. Op de kaart was het slechts een paar straten verder, edoch was het een heel karwei.. Ten eerste moesten we alle shizzle weer inpakken, en goed ook, want alles werd vervoerd per fiets. Klokslag 9 uur stonden we zaterdagochtend met de bepakking bij de fietsen. Tot groot vermaak van de aanwezige tuktukdrivers. Afijn de 22 kilo op de rug, de kleinere rugzak in het mandje en gaan met die banaan. Toch was het niet zo makkelijk, want ook die waterton moest mee (inmiddels gelukkig leeg). De fietsbanden hebben elke hobbel met zoveel bagage overleefd, net zoals wij overigens. Maar zwaar was het in de Cambodian sun wel. De rest van de dag hebben we alle shizzle weer uit gepakt en keukengerei gekocht (2 pannen, een scherp mes, vaatdoekjes, 2 borden, omschepding en wat plastic bekertjes). Ook deden we boodschappen, want vanaf nu kunnen we zelf koken. Tenminste, dat dachten we. Het bleek dus dat iedereen hier zijn eigen kookplaatje heeft (die werken op van die gasflesjes; op spuitbusformaat). En wij hadden er geen.. Even bij de huisbaas gejankt en morgen zouden we een nieuwe krijgen. Dus moesten we weer uit eten, wat een straf! De volgende dag bleek het kookplaatje stuk te zijn en moesten we nog een dag wachten. Toen trok Annemiek maar bij haar Chinese buren aan de bel. Na veel handen- en voetwerk konden we hun kookplaatje wel lenen, de kruiden konden we ook wel gebruiken! Jaja, allemaal in een paar minuten geregeld, en dat terwijl deze beste kerels geen woord Engels spreken! Maar goed; wat kookt men als eerste zelfgekookte maaltijd in Azië? Juist, spaghetti! :D & die Chinezen waren jaloers! Grappig was (nou ja, nu is het leuk, maar toen even niet), dat we hier koken op één pit. In de zijkant van de gaspit, komt dus dat gasflesje. Terwijl de spaghetti aan de kook kwam, bleek het flesje leeg te zijn. Dus Annemiek naar die Chinees voor een nieuwe. Die kreegg ze zowaar en ze drukte die in de gaspit, om vervolgens het gas weer te ontsteken. Maar gasflessen verwisselen is niet haar sterkste punt, dus een fikse steekvlam volgde. De keuken was niet zwart en ook bij Annemiek was geen brandwond te ontdekken. Maar jemig, wat een fik (van korte duur), echt wel even schrikken en ook weer overleefd.
Afijn, zondag hebben we het toeristische centrum bezocht. Een tour per fiets, uiteraard. Eigenlijk alles hebben we gezien en het was mooi. Toch valt het een beetje tegen, want ja, Thailand daar kan men niet tegenop. En ook hier bleek: bij elke stap naast onze fiets, stonden er vier tuktuks om ons heen. De sfeer in het toeristische centrum is anders, dan in onze wijk. Er zijn hier meer bedelaars en gehandicapte mensen. Op zich ook wel logisch, want hier zijn meer toeristen die hen van geld kunnen voorzien. En dan zijn wij opeens weer de rijke westerling, in tegenstelling tot ons buurtje (waar we steeds meer integreren). De rest van de middag hebben we gechild op ons dakterras. Ook wel even lekker.
Maandag weer op weg naar COLT. ’s Ochtends hebben we onze keukenset gecompleteerd met een rijstkoker, een snijplank, 10 kg rijst en natuurlijk verse veggies van de markt. Jumjum! Daarna hebben we de rekenlessen voorbereid en op COLT van alles geregeld en geprint. Bij de kinderen hebben we allemaal een DLE-toets afgenomen, om te kijken welk rekenniveau ze qua basisvaardigheden bezitten. Daarnaast hebben we zelf nog een toets gemaakt over allerlei rekenonderdelen: afstand, verhaaltjessommen, handig rekenen, getallenlijn, geldsommen. Het waren de eerste lessen aan class B/C en D. Erg spannend, maar we hadden er lol in om zelf weer voor de klas te staan! & de kinderen waren erg gemotiveerd. We wilden volgende week gaan beginnen met observeren, maar het is natuurlijk nu herfstvakantie in NL. Dus krijgen we even geen feedback van onze docent en mogen we dus nog niet gaan observeren. Dat moeten we dus even uitstellen. Tina (bestuur COLT) hebben we vandaag ook kort gesproken, ze blijft een week om te praten met iedereen en kijken of alles naar wens verloopt.
Oh! En dan natuurlijk het verhaal van Marije de KakkerlakkenKiller. Op een warme zondagavond vonden we een levende kakkerlak in ons bed. Gut, wat doe je dan? Eerst niks, dan afwachten en dan ren je naar de hulpvaardige huisbaas (spreekt ook weinig Engels). Annemiek probeerde uit te leggen wat het probleem was (wat is een kakkerlak in het Engels? En nee, kekkerlek is het niet) en uiteindelijk kwam zijn dochtertje terug met een dikke spray tegen dit insect. De huisbaas ging het beest zelf niet uit de weg ruimen, zo hulpvaardig was hij ook weer niet.. Gelukkig was daar Marije, gewapend met de sjaal om het hoofd en gympen aan (voor het geval dat), ging ze het beest te lijf. Zaza de Tweede heeft het dan ook niet overleefd. De spray werkte niet al te best, dus hij heeft even geleden. Met het omschepding gooide Marije ‘m vervolgens door het raam op het balkom van de buren. Als dank voor hun blaffende honden iedere nacht.
Check de foto’s om het real te zien!
Dinsdag werden we rambam gebeld, door een Aga (Poolse vrijwilligster COLT). Of we class A (universiteitsstudenten) over wilde nemen, want Kate was ziek. Nou dat wilden we wel, even een broodje eten en half twee stonden we klaar voor hen. We kregen het boek in onze handen gedrukt, en.. succes! Class A zijn beginners, of nog lager qua niveau. Je kunt maar weinig met ze communiceren, want ze kennen heel weinig woorden. Dus deden we tekstjes en opdrachtjes uit het boek. Ze wilden vooral naar ons luisteren en ons napraten, om iets van woordenschat te creëren. Eigenlijk was het best gezellig, dat anderhalf uur. Maar ook wel zwaar, want hun niveau is erg laag. En daarna volgden voor ons ook nog twee uur rekenles aan de COLT-kids, waarin we de tests hebben afgemaakt. We hebben nu een goed beeld van wat ze kunnen en welk niveau ze hebben. We gaan de klassen zodoende opnieuw indelen en we doen dan elk een eigen klas. Het niveau is overigens niet om over naar huis te schrijven (wat we toch doen..). De oudste kinderen zitten al op de middelbare school, maar scoren gemiddeld op de basisbewerkingen +, -, x en : groep 6 niveau. Van afstand, oppervlakte, inhoud, breuken en procenten, decimalen en allerlei andere rekenonderdelen hebben ze nog helemaal geen kaas gegeten. Ook niet zo raar, want ze krijgen op de public school alleen maar kale sommen en formules. Realistisch rekenen zijn ze niet gewend. Dus dat is een behoorlijke kluif,
gelukkig zijn ze erg gemotiveerd.
Woensdag blokten we weer hard aan onze scriptie. Als vanouds, want het internet lag, net zoals in het voorgaande hosterl, er voor het eerst in ons appartement uit. Dus geen afleiding van Feesjboek of MAmissie e.d. Ook hebben we het één en ander uitgewerkt voor de rekenklassen @ COLT. ’s Middags vertrok Annemiek richting COLT, om rekenen te geven. Lekker zweten met de kids in de lokaaltjes, het was echt bloedheet (geen wolkje aan de lucht). Marije lag eveneens te zweten, in bed overigens. In een trui en sjaal om onder de dekens. Een griepje, waarschijnlijk opgelopen door één van de kinderen, het gaat nogal rond bij COLT schijnt. Geen enge tropische ziekte, denken we tot nog toe. Annemiek heeft zich bij thuiskomst uiteraard over haar ontfermd en dus onderweg naar huis maar verse bananen op een marktje gekocht. ’s Avonds wachtte haar wederom een heerlijk rijstmaal. Want hier in Azië komt het altijd wel weer op z’n pootjes terecht.
Lieve mensen, tot zover eerst het verslag. We vinden het fijn dat onze verhalen zoveel gelezen worden en dat we zoveel reacties (uit onverwachte hoek) krijgen. Gisteren kwamen we erachter dat we echt helemaal aan de andere kant van de wereld zijn. Dat hadden we in Nederland ook al wel op de kaart gezien. Maar we hebben sinds kort een globe @ COLT en toen kwam de afstand wel even binnen. We zitten nu immers echt in Cambodja, helemaal ver weg! We hebben het prima naar onze zin en eigenlijk is het gewoon jammer dat we veel voor onze scriptie moeten doen. Het is zeker leerzaam en onvergetelijk, maar het liefst willen we elk moment van Cambodja en de rest van Zuid-Oost Azië genieten. Dit gaan we overigens zeker nog veel meer doen!
Wat we eigenlijk proberen te zeggen is dat Nederland echt heel heel heeeel ver weg is van hier, maar dat het zeker door alle reacties nog heel dichtbij voelt! Dank daarvoor. :D
Luitjes, hasta la vista en laat ook even weten hoe het met jullie in NL is!
Liefs,
Marije en Annemiek
Nou nou, de vrucht met het vraagteken heeft velen beroerd! Toch gaat de eer in de orde van M.A.-Missie naar de allereerste reactie: geschreven door onze scriptiebegeleider Jenne Postma. Want het antwoord was inderdaad: dragonfruit! We kunnen, behalve de eer, geen prijs uitloven, want ja, dan had de BIOS-beurs maar wat hoger moeten zijn! :) Maar Jenne, toch gefeliciteerd!
Goed, terug naar de orde van de dag. Afgelopen weekend stond het verhuizen op de planning. Op de kaart was het slechts een paar straten verder, edoch was het een heel karwei.. Ten eerste moesten we alle shizzle weer inpakken, en goed ook, want alles werd vervoerd per fiets. Klokslag 9 uur stonden we zaterdagochtend met de bepakking bij de fietsen. Tot groot vermaak van de aanwezige tuktukdrivers. Afijn de 22 kilo op de rug, de kleinere rugzak in het mandje en gaan met die banaan. Toch was het niet zo makkelijk, want ook die waterton moest mee (inmiddels gelukkig leeg). De fietsbanden hebben elke hobbel met zoveel bagage overleefd, net zoals wij overigens. Maar zwaar was het in de Cambodian sun wel. De rest van de dag hebben we alle shizzle weer uit gepakt en keukengerei gekocht (2 pannen, een scherp mes, vaatdoekjes, 2 borden, omschepding en wat plastic bekertjes). Ook deden we boodschappen, want vanaf nu kunnen we zelf koken. Tenminste, dat dachten we. Het bleek dus dat iedereen hier zijn eigen kookplaatje heeft (die werken op van die gasflesjes; op spuitbusformaat). En wij hadden er geen.. Even bij de huisbaas gejankt en morgen zouden we een nieuwe krijgen. Dus moesten we weer uit eten, wat een straf! De volgende dag bleek het kookplaatje stuk te zijn en moesten we nog een dag wachten. Toen trok Annemiek maar bij haar Chinese buren aan de bel. Na veel handen- en voetwerk konden we hun kookplaatje wel lenen, de kruiden konden we ook wel gebruiken! Jaja, allemaal in een paar minuten geregeld, en dat terwijl deze beste kerels geen woord Engels spreken! Maar goed; wat kookt men als eerste zelfgekookte maaltijd in Azië? Juist, spaghetti! :D & die Chinezen waren jaloers! Grappig was (nou ja, nu is het leuk, maar toen even niet), dat we hier koken op één pit. In de zijkant van de gaspit, komt dus dat gasflesje. Terwijl de spaghetti aan de kook kwam, bleek het flesje leeg te zijn. Dus Annemiek naar die Chinees voor een nieuwe. Die kreegg ze zowaar en ze drukte die in de gaspit, om vervolgens het gas weer te ontsteken. Maar gasflessen verwisselen is niet haar sterkste punt, dus een fikse steekvlam volgde. De keuken was niet zwart en ook bij Annemiek was geen brandwond te ontdekken. Maar jemig, wat een fik (van korte duur), echt wel even schrikken en ook weer overleefd.
Afijn, zondag hebben we het toeristische centrum bezocht. Een tour per fiets, uiteraard. Eigenlijk alles hebben we gezien en het was mooi. Toch valt het een beetje tegen, want ja, Thailand daar kan men niet tegenop. En ook hier bleek: bij elke stap naast onze fiets, stonden er vier tuktuks om ons heen. De sfeer in het toeristische centrum is anders, dan in onze wijk. Er zijn hier meer bedelaars en gehandicapte mensen. Op zich ook wel logisch, want hier zijn meer toeristen die hen van geld kunnen voorzien. En dan zijn wij opeens weer de rijke westerling, in tegenstelling tot ons buurtje (waar we steeds meer integreren). De rest van de middag hebben we gechild op ons dakterras. Ook wel even lekker.
Maandag weer op weg naar COLT. ’s Ochtends hebben we onze keukenset gecompleteerd met een rijstkoker, een snijplank, 10 kg rijst en natuurlijk verse veggies van de markt. Jumjum! Daarna hebben we de rekenlessen voorbereid en op COLT van alles geregeld en geprint. Bij de kinderen hebben we allemaal een DLE-toets afgenomen, om te kijken welk rekenniveau ze qua basisvaardigheden bezitten. Daarnaast hebben we zelf nog een toets gemaakt over allerlei rekenonderdelen: afstand, verhaaltjessommen, handig rekenen, getallenlijn, geldsommen. Het waren de eerste lessen aan class B/C en D. Erg spannend, maar we hadden er lol in om zelf weer voor de klas te staan! & de kinderen waren erg gemotiveerd. We wilden volgende week gaan beginnen met observeren, maar het is natuurlijk nu herfstvakantie in NL. Dus krijgen we even geen feedback van onze docent en mogen we dus nog niet gaan observeren. Dat moeten we dus even uitstellen. Tina (bestuur COLT) hebben we vandaag ook kort gesproken, ze blijft een week om te praten met iedereen en kijken of alles naar wens verloopt.
Oh! En dan natuurlijk het verhaal van Marije de KakkerlakkenKiller. Op een warme zondagavond vonden we een levende kakkerlak in ons bed. Gut, wat doe je dan? Eerst niks, dan afwachten en dan ren je naar de hulpvaardige huisbaas (spreekt ook weinig Engels). Annemiek probeerde uit te leggen wat het probleem was (wat is een kakkerlak in het Engels? En nee, kekkerlek is het niet) en uiteindelijk kwam zijn dochtertje terug met een dikke spray tegen dit insect. De huisbaas ging het beest zelf niet uit de weg ruimen, zo hulpvaardig was hij ook weer niet.. Gelukkig was daar Marije, gewapend met de sjaal om het hoofd en gympen aan (voor het geval dat), ging ze het beest te lijf. Zaza de Tweede heeft het dan ook niet overleefd. De spray werkte niet al te best, dus hij heeft even geleden. Met het omschepding gooide Marije ‘m vervolgens door het raam op het balkom van de buren. Als dank voor hun blaffende honden iedere nacht.
Check de foto’s om het real te zien!
Dinsdag werden we rambam gebeld, door een Aga (Poolse vrijwilligster COLT). Of we class A (universiteitsstudenten) over wilde nemen, want Kate was ziek. Nou dat wilden we wel, even een broodje eten en half twee stonden we klaar voor hen. We kregen het boek in onze handen gedrukt, en.. succes! Class A zijn beginners, of nog lager qua niveau. Je kunt maar weinig met ze communiceren, want ze kennen heel weinig woorden. Dus deden we tekstjes en opdrachtjes uit het boek. Ze wilden vooral naar ons luisteren en ons napraten, om iets van woordenschat te creëren. Eigenlijk was het best gezellig, dat anderhalf uur. Maar ook wel zwaar, want hun niveau is erg laag. En daarna volgden voor ons ook nog twee uur rekenles aan de COLT-kids, waarin we de tests hebben afgemaakt. We hebben nu een goed beeld van wat ze kunnen en welk niveau ze hebben. We gaan de klassen zodoende opnieuw indelen en we doen dan elk een eigen klas. Het niveau is overigens niet om over naar huis te schrijven (wat we toch doen..). De oudste kinderen zitten al op de middelbare school, maar scoren gemiddeld op de basisbewerkingen +, -, x en : groep 6 niveau. Van afstand, oppervlakte, inhoud, breuken en procenten, decimalen en allerlei andere rekenonderdelen hebben ze nog helemaal geen kaas gegeten. Ook niet zo raar, want ze krijgen op de public school alleen maar kale sommen en formules. Realistisch rekenen zijn ze niet gewend. Dus dat is een behoorlijke kluif,
gelukkig zijn ze erg gemotiveerd.
Woensdag blokten we weer hard aan onze scriptie. Als vanouds, want het internet lag, net zoals in het voorgaande hosterl, er voor het eerst in ons appartement uit. Dus geen afleiding van Feesjboek of MAmissie e.d. Ook hebben we het één en ander uitgewerkt voor de rekenklassen @ COLT. ’s Middags vertrok Annemiek richting COLT, om rekenen te geven. Lekker zweten met de kids in de lokaaltjes, het was echt bloedheet (geen wolkje aan de lucht). Marije lag eveneens te zweten, in bed overigens. In een trui en sjaal om onder de dekens. Een griepje, waarschijnlijk opgelopen door één van de kinderen, het gaat nogal rond bij COLT schijnt. Geen enge tropische ziekte, denken we tot nog toe. Annemiek heeft zich bij thuiskomst uiteraard over haar ontfermd en dus onderweg naar huis maar verse bananen op een marktje gekocht. ’s Avonds wachtte haar wederom een heerlijk rijstmaal. Want hier in Azië komt het altijd wel weer op z’n pootjes terecht.
Lieve mensen, tot zover eerst het verslag. We vinden het fijn dat onze verhalen zoveel gelezen worden en dat we zoveel reacties (uit onverwachte hoek) krijgen. Gisteren kwamen we erachter dat we echt helemaal aan de andere kant van de wereld zijn. Dat hadden we in Nederland ook al wel op de kaart gezien. Maar we hebben sinds kort een globe @ COLT en toen kwam de afstand wel even binnen. We zitten nu immers echt in Cambodja, helemaal ver weg! We hebben het prima naar onze zin en eigenlijk is het gewoon jammer dat we veel voor onze scriptie moeten doen. Het is zeker leerzaam en onvergetelijk, maar het liefst willen we elk moment van Cambodja en de rest van Zuid-Oost Azië genieten. Dit gaan we overigens zeker nog veel meer doen!
Wat we eigenlijk proberen te zeggen is dat Nederland echt heel heel heeeel ver weg is van hier, maar dat het zeker door alle reacties nog heel dichtbij voelt! Dank daarvoor. :D
Luitjes, hasta la vista en laat ook even weten hoe het met jullie in NL is!
Liefs,
Marije en Annemiek
-
19 Oktober 2011 - 14:35
Aafke:
Joeeeee laiverds!
Wat weer een heerlijk verslag. Ik zit gniffelend achter mijn laptop. Jullie verhaal brengt vreugde op deze regenachtige dag hier in Nederland.
Met mij is het ook allemaal goed. Kom net terug van een weekend Berlijn. Was helemaal top. Gelukkig geen kakkerlakken of exploderende gasflessen daar.
Veel plezier en succes! En voor Marije natuurlijk heel veel beterschap.
Liefs xxxxx -
19 Oktober 2011 - 14:53
Mam/Esther:
Ik hoorde al van Lies dat Marije ziek is. Wilde even bellen maar ben jullie nr's kwijt. Schaam me diep. Marije kun je ze even opnieuw mailen? Hoop dat het gauw weer beter met je gaat. Zit me hier aan de andere kant van de wereld zoals een echte 'overbezorgde' moeder wel zorgen te maken. Annemiek fijn dat je zo goed voor Marije zorgt. En heerlijk om weer te lezen wat jullie zoal beleven. xx -
19 Oktober 2011 - 14:53
Gea:
Gezellig om even bij jullie te zijn door het lezen van jullie verhalen. Ik heb de foto's ook ff bekeken. Je krijgt zo een indruk van het land, de stad en jullie omgeving! Wel lekker knus saampjes in dat bed zeker (ha, ha)? -
19 Oktober 2011 - 15:05
Willie:
Wat weer een heerlijk verhaal om te lezen. Papa heeft de marathon heel goed gelopen en heeft nu een weekje vakantie. Ik ben gewoon aan het werk en Marjolein is twee dagen met Susan in een luxe hotel. Leanne heeft haar eigen en jouw slaapkamer schoongemaakt.
Heel veel beterschap voor Marije. Xx -
19 Oktober 2011 - 15:32
Lysette:
Fantastisch verhaal, en natuurlijk zijn jullie heel dicht bij!!! :) Vooral genieten& een beetje scriptiewerk! Toitoitoi lady's..
&nog een paar weekjes geduld,, sjalala!! -
19 Oktober 2011 - 15:36
Tineke Wubs:
Bah, kakkerlakken in bed. jullie zijn wel kanjers hoor! Beterschap Marije! -
19 Oktober 2011 - 16:04
Evelien En Léon:
hallo dappere meiden,
we hebben weer genoten van jullie verslag, vooral het elimineren van Zazza. Het deed me weer denken aan ons eerste bezoek aan Bangkok toen ik op het oude, vieze vliegveld even naar de wc wilde en zo'n engerd daar ontdekte die mee zat te gluren. Ik heb direct m'n bezigheden gestaakt en ben de wc uitgevlucht....
Ga zo door en laat ons meegenieten van jullie belevenissen.
Liefs uit het natte kille Apeldoorn.
Léon en Evelien, die gisteren een dagje aan het winkelen was in....Groningen!! -
19 Oktober 2011 - 16:48
Karin Beens:
Heee, leuk verhaal weer. En Marije beterschap hè! xx -
19 Oktober 2011 - 17:01
Annette Bakker:
Hoi Annemiek,
Hoorde van je moeder over je verre reis!
Ik lees de verslagen met veel plezier.
Geniet van deze bijzondere tijd.
Groeten uit Leek -
20 Oktober 2011 - 02:56
Marije:
Hallo!
Bedankt voor alle beterschapswensen! Het heeft geholpen!! :) Ondertussen voel ik me stukken beter! Alleen nog erg verkouden, met niezen en al erbij. Beetje hooikoorts idee, maar die medicijnen slaan niet aan, dus is het echt een verkoudheid. Maar dit griepje ging rond op CCOLT, dus niets ernstigs jongens! Wees gerust!! Vooral overbezorgde moeders ;)
Liefs Marije -
20 Oktober 2011 - 08:29
Paps:
Hallo lieve schatten,
Ook deze overbezorgde vader is blij dat het weer beter met Mary,
we hebben nog gedacht om vitamine preparaten op te sturen, maar deze zouden toch niet door de douane komen en waarschijnlijk zijn jullie bijzondere vruchten veeeeel gezonder en lekkerder
dan de onze.
Het weer is nu wisselvallig zoals het hoort bij de herfst.
XXX paps -
20 Oktober 2011 - 09:14
Naomi:
Hoi, Tof verhaal! :) Kben fanatiek lezer! :P Goedzo Marije dat je Zaza de tweede hebt overwonnen! :)
Zet hem op daar!
Xx -
20 Oktober 2011 - 11:07
Irma:
Even pauze en zie jullie wederom prachtige verhalen voorbij komen. Ik hier weer-op-het-kantoor-met uitzicht op de Shell-in-Uithuizen ben net nat geregent tijdens mijn dagelijkse ommetje. Maar dat deert niet. Ben gisteren met Else naar het ziekenhuis geweest voor haar wrattenvirus met eczeem. Eczeem is (voorlopig) weg en de wratten zijn aangestipt. Ze was super-flink!! Hartelijke groet en veel plezier en suc6 weer ladies!
Irma -
20 Oktober 2011 - 12:19
Nynke:
Ik heb wel eens gehoord dat als je een vrouwtjeskakkerlak doodslaat de eitjes er uit schieten en dat er dan morgen 20 nieuwe kakkerlakjes zijn, ieew!
Hopen dat het een mannetje was (of dat dit verhaal niet klopt)! -
20 Oktober 2011 - 13:09
Hermien:
Brr. kakkerlakken, of wat voor ongedierte ook, daar heb ik nou echt een hekel aan. Ik heb nog wel wat vliegenmeppers, of krijg je ze daar niet mee naar de andere wereld ? Al gehoord dat Robert en Cristha een dochter hebben ? Siegrid Klaske heet ze. Veel groeten en hou ons op de hoogte ! -
24 Oktober 2011 - 14:13
Tante Titia:
Hoi Mary-Ann,
Vorige week lootjes getrokken voor Sinterklaasfeest en toen realiseerde ik me dat jullie inderdaad erg ver weg zijn en dit gezellige en oer-hollandse feest,althans dit jaar,gaan missen.....niet alleen de kadootjes maar vooral de overheerlijke pepernoten!!...maar bij jullie thuiskomst zorg ik dat jullie een heerlijke eigengemaakte appeltaart krijgen....Liefs Tante Titia
PS: het schijnt dat gefrituurde kakkerlakken een delicatesse zijn...?? -
24 Oktober 2011 - 14:24
Marlies:
Haaaaallo Marije en Annemiek!
Wat fijn om te horen dat het allemaal goed gaat en dat jullie nu jullie eigen plekje hebben! Heeel veel plezier en succes met het geven van de lessen en het schrijven van jullie scriptie! Hebben jullie in het weekend tijd om dingen uit de omgeving te bekijken?
Hier in NL best kouddd, Herfst komt eraan ;)
Ik hou jullie blogs in de gaten! x x -
24 Oktober 2011 - 15:56
Thies De Boer:
Hey Marije en Annemiek,
Ik geniet toch elke keer weer van de manier waarop jullie schrijven! Ik ga jullie zeker nog wel zien in Groningen, de 28ste van Januari vertrek ik pas richting Suriname. Krijgen jullie dan nog mijn filmpje te zien en kan ik jullie mooie verhalen horen! Probeer zoveel mogelijk te genieten van dat prachtige continent, en die scriptie kan tijdens je LIO ook nog wel ;)
Thies -
24 Oktober 2011 - 18:40
Martine:
Lieve meiden,
Heb me net even helemaal bij gelezen in al jullie verhalen! Klinkt echt allemaal helemaal super, eten, jullie eigen crib de school, de kids etc. etc. etc. Ben ook heel benieuwd naar al jullie verdere verhalen!
En dan nog even een korte NL update:
Weer: Koud, droog, zonnig overdag met veel sterretjes bij nacht!
Leuk nieuws: Machinist zet trein stil na beledigingen / 20000 Nederlanders ziek door werk (Ik weet niet of ze daarbij ook NL'ers rekenen die in het buitenland zitten en een griepje oplopen door de kids die ze les geven ;)) / en een wethouder uit de gemeente Aalten wil dat ouderen scootmobiels gaan delen onder het mom van bezuinigingen..
Niets bijzonders dus, jullie missen hier niets! ;) Dus geniet ervan, succes met de ongedierte bestrijding en vooral heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel plezier!
Liefs vanuit het koude Nederland! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
