Een weekje hometown-glory
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
21 November 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Fijn dat jullie er allemaal weer klaarzitten voor het volgende verslag! Afgelopen week waren we in onze hometown PP te vinden, waar we overigens al lekker zijn ingeburgerd. Desalnietteplus hebben we hier weer genoeg beleefd om een blog(je) te plaatsen, dus pak er gerust een mok chocolademelk en wat pepernoten bij!
Allereerst willen we jullie even informeren over het eten hier. Een gemiddelde Cambodjaan eet gemiddeld 3 keer per dag rijst of noedels met allerhande groenten (wortelen, ui, gember, boontjes, komkommer, maar ook meer onverklaarbare groenten, oftewel GZN: groenten zonder naam) en vlees (denk aan: kip, varken, kikker en rund). Wij doen hier hard aan mee, als we zelf koken is dat ook meestal rijst. Die 10 kg moet natuurlijk wel op, als we hier weer weggaan. Hiervoor hebben we een strakke taakverdeling. Marije wast de rijst drie keer, gooit dit in onze rijstkoker en wacht vervolgens tien minuten. Annemiek snijdt en bakt ondertussen de groenten en vlees op een 1 pitje en maakt de saus. Zo gaat dat hier in huize MA-missie. Ook hebben we al een paar keer westers gegeten, oftewel aardappels. Gebakken in olie en gegeten met mayonaise, sla en een speklapje! Afgelopen week aten we overigens ook een keer pannenkoeken (overheerlijk gemaakt door Marije). Geen poedersuiker of Friesche stroop als beleg; maar appel en ananas. Ananassen (Menoa in het Khmer) zijn hier overigens niet aan te slepen, ze zijn echt heerlijk hier! Dit is ook bijna het enige woord dat we in het Khmer kennen. ‘ Moej menoa, alstublieft!’
Over het verkeer hier hebben we al vaak gesproken, maar daar raken we nooit over uitverteld. Eigenlijk moet je je er gewoon voor gooien en hopen dat de andere weggebruikers stoppen of aan de kant gaan. Op zich gebeurt dat ook wel. Twee van die blanke lange meiden zijn nog al een bezienswaardigheid waar menig Cambodjaan voor afstapt. Echter, het blijft druk. Waardoor we soms met de fiets om auto’s heen moeten slingeren in tijden van file. Zo ook afgelopen maandag, Annemiek verkoos ‘de stoep’. Een stoep willen we het niet noemen, want dat was het gewoon niet. Op dit vrije stukje beton stond een scooter geparkeerd en die stond er kennelijk nog niet zo lang. Dat bleek toen -tssj- een paar tellen later een rode afdruk van de uitlaat in Annemiek’s kuit verscheen, de uitlaat was nog heet. Een erg fijn gevoel was het niet en nu, na een week, is de plek weer wat aan het helen. Dat het niet helemaal Annemiek’s week was qua verkeer, bleek ook gisteren. Toen, bij het afslaan, nog iemand links inhaalde. Rambam, reed het vaartuig tegen het mandje, de trapper en de rest van de fiets van Annemiek. Geen gewonden o.i.d., maar er zat natuurlijk wel een vrouw op deze scooter (ggggh, vrouwen…). We waren overigens op weg naar een kerk. De straat waaraan de kerk zich bevind had nog een straatnaam of huisnummers, toch zijn we er in één (!) keer heen gefietst. Marije is echt da bom met routes en kaarten hier. De kerk was klein, maar fijn. Naast ongeveer dertig Cambodjanen, was er een handjevol buitenlanders. Het was erg leuk om met hen te praten en de dienst opzich was ook een belevenis. Twee jongens speelden gitaar en de liedjes waren te volgen op de beamer. Ook de preek werd ondersteund met plaatjes op de beamer. De kerkdienst was overigens gewoon in een huis en na afloop was er koffiedrinken! Haha! Hoewel 95% van de Cambodjanen (streng) Boeddhistisch is, zijn er dus ook christelijke Cambodjanen. Maarja, die worden vaak niet meer geaccepteerd door hun familie en zelf een gezin stichten zit er meestal ook niet in. Het was erg interessant om hun verhalen te horen! ’s Middags gingen we weer naar de kerk. Elizabeth, een Nederlandse vrijwilliger bij een winkel in PP (via via zijn we met haar in contact gekomen), was hier al eerder geweest. Met haar gingen we dus mee. Deze kerk was voornamelijk gericht op buitenlanders en was vele malen groter. Er waren veel Amerikanen en Engelsen en de airco stond loeihard aan. De ruimte had wel iets weg van een conferentiezaal en het zag er allemaal gelikt uit. Ook stond er een grote zwartgelakte vleugel (Annemiek was gelijk verkocht, natuurlijk). Beide kerkdiensten waren boeiend en opzich was het ook wel weer gek om hier in een kerk te zitten.
Dit was natuurlijk maar een deel van ons weekend, want afgelopen zaterdag was het bijkom- en shopdag. Voor de verandering sliepen we uit tot een uur of negen, waarna voor het eerst weer samen ontbeten. Daarna gingen we naar de Russian Market. Deze markt is drie minuten fietsen van ons huis en het is boemvol en gezellig. Ruim drie uur lang struinden we bij allerlei kraampjes langs en onze buit liegt er dan ook niet om. We raakten wat aan de praat met lokale bevolking en we hebben onze afding-strategie weer geoefend. Daar krijgen we nu ook steeds meer lol in!
Ook hebben we allerlei leuke uitjes gehad deze week. Dinsdagavond was het karaoke-time. Één van de favo-bezigheden van een gemiddelde Cambodjaan is, naast eten, toch echt zingen. In de bus, in het winkelcentrum, in cafés en in huizen hoor je vaak muziek. Khmer-muziek. Ook wij kennen al een paar hitjes uit ons hoofd. Dinsdag gingen we een paar vrijwilligers en staff van COLT naar een karaokehuis. Het was gewoon een woning met kamers, waarvan je er dus één huurt. In de kamer waren de gordijnen goudgeel en de muren van tegels (met daarop natuurlijk Winnie de Pooh stickers). Er stond een grote bank, een tv, een computer en twee grote boxen. Ondertussen werden er twee microfoons uitgerold en gaan met die banana. Dat hebben we geweten, die Cambodjanen gingen los. En dansen, en zingen! Wij Nederlanders moesten eerst even loskomen en uiteindelijk hebben we twee uur lang meegezongen met Abba, Britney Spears en niet te vergeten Ricky Martin. Seha (stafflid COLT) was zonder twijfel de beste! Helaas hebben we van dit festijn geen foto’s gemaakt.. Maar we gaan dit ongetwijfeld vaker doen.
Daarnaast gingen we afgelopen donderdag uiteten met Jessica en een aantal vrienden van haar. Zij is afgelopen weekend weer naar de States gevlogen, haar periode in Phnom Penh zat er weer op. Heel jammer, want we konden het goed met elkaar vinden. We aten overigens in een Mexicaans restaurant aan de riverside, fijne afwisseling naast al het rijst. Overigens hebben we afgelopen week ook pizza en spaghetti gegeten. Vrijdag stond Adam (Hongaarse vrijwilliger B2B) ineens voor onze neus, of we ook een stuk pizza wilden? Ja, natuurlijk! Ook hadden we die avond belegde broodjes gekregen van Aga en toen zat onze buik weer vol. Dank mensen, voor deze gift!
Overigens was dit niet de enige gift van deze week. Maandagavond werden we aangesproken door onze huisbaas, dat er tijdens ons verblijf in Laos een postbode was langsgeweest bij ons huis met ook post voor room 11 (wij, dus).
Hij vroeg of wij uit Nederland kwamen, want daar kwam ook de post vandaan! Natuurlijk wilden we het meteen openmaken, maar helaas. De postbode had de brief (eentje maar, volgens de vrouw des huizes) weer meegenomen. Op het adres stond namelijk House 240AB en het is 204AB.
Waar o waar was de post nu? In het ministry of post and telecommunication, bleek. En zoals Annemiek’s mama al zei; post moet je vast halen in het oude postkantoor bij de riverside. Dit was ook zo, dit gebouw wordt kennelijk nog steeds gebruikt voor post e.d.
Dinsdag zijn we daarheen gefietst (40 min, totaal aan de andere kant van de stad!). En na het verhaal uitgelegd te hebben bij 3 verschillende loketten, kwamen we in het postkantoor: allemaal bakjes met enveloppen e.d. Gelukkig was er algauw iemand die Engels sprak en ons hielp. We lieten ons adres zien en de desbetreffende postbode werd opgebeld, waarna de man ín één van de laadjes opzoek ging. En jawel, twee brieven! Wij waren nogal een bijzondere verschijning in dit postkantoor en inmiddels stond de helft van het personeel om ons heen te dansen. Zij wilden graag weten wat er in de enveloppen zat. Een kaartje van Annemiek’s familie. En in de andere envelop de dvd van Gooische Vrouwen, gestuurd door tante Foka (fervent lezer van dit blog). Echt beide hartstikke leuk om te krijgen (die mannen zagen de Gooische Vrouwen ook wel zitten, haha!). We vroegen de mannen hoe vaak er post wordt rondgebracht (ik denk eens per week ofzo), daar waren ze niet helemaal duidelijk in. Maar dus echt nog wel mooi dat het toch is aangekomen, want er werd ons verteld dat het 9 van 10 keer niet aankomt.. En nu komt het zelfs aan mét een verkeerd huisnummer!
Daarnaast ontvingen we ook een electronische kaart van Bauke en Atty. Zo lief! Dank daarvoor!
Naast het eten en leuke dingen doen, zijn we ook echt wel serieus aan de slag. We schrijven dagelijks aan onze scriptie of we zijn bezig met de ontwerpen. Afgelopen week hebben we geobserveerd in de avondklassen. Hier kunnen we zeker advies geven, er gaan echt wel dingen goed, maar er kan ook nog veel worden verbeterd. Dit gaan we de komende weken verder uitwerken.
Ook geven we ’s ochtends rekenles aan de kinderen en in de weekenden soms ook nog tekenles. De kinderen vinden beide erg leuk en ze zijn gemotiveerd. Soms komen ze te laat of hebben ze hun dag niet, maar dat zou in Nederland net zo gebeuren. Het jammere is wel dat inmiddels een plaag aan mosquito’s de klaslokalen heeft gevonden. Het regenseizoen is voorbij en de muskieten hebben zich gretig voortgeplant. In een walm van vliegjes staan we de sommen uit te leggen. Normaal gesproken hebben we de deur van ons appartement ’s avonds ook open, zodat even lekker kan doortochten. Maar nu komen die prikvliegen ook in onze kamer, mooi dat die deur ’s avonds dichtgaat en dan de ventilator aan.
Dan nog even iets anders. We hebben vernomen dat dit blog door een groot aantal mensen wordt gelezen. Om zicht te krijgen op de omvang van ons publiek, vragen we jullie om óf te reageren op dit verhaal óf je aan te melden voor de mailinglist? Dat eerste vinden wij heel leuk, dat laatste is vooral heel handig. Want dan word je automatisch op de hoogte gehouden als wij nieuwe foto’s/filmpjes of verhalen plaatsen.
Daarnaast beleven we genoeg hier om ons blog te vullen, maar als je nog vragen hebt: stel ze gerust! Want misschien wil je wel dringend iets interessants weten over hier, terwijl wij helemaal niet in de gaten hebben dat juist dat zo interessant is om te vertellen!? Mocht je ook nog wensen hebben om bepaalde dingen vastgelegd te zien worden op foto/film; roept u maar! We zullen vragen en verzoeken zo spoedig mogelijk beantwoorden.
Voor meer nieuws en informatie over de stichting waar we dagelijks werken: www.colt-cambodia.org
En iedereen bedankt voor alle reacties, mailtjes en lieve woorden. Het doet ons goed op de hoogte te blijven van jullie leven. Zelfs de simpelste dagelijkse dingen zijn leuk om te horen.
We hoorden dat het al flink koud en mistig is in de Nederlanden. Dat is amper voor te stellen hier. Het is hier nog steeds goed warm, rond de 35 graden, en mistig is het hier alleen van de smog. Maar ons hoor je niet klagen, dat doen we wel als we weer in Nederland zijn (we gokken op ongeveer 40 graden verschil, wanneer we op Schiphol aankomen).
Overigens kijken we nu ook vaak even naar Sinterklaasjournaal (we blijven Pabo’ers, hè) en we missen die pepernoten echt wel. Pff, die Dieuwertje Blok met die taaitaai enzo. Grrr. Maar we hebben al wel chocolademunten hier gespot in de supermarkt, die gaan we natuurlijk even scoren voor Pakjesavond. Daar voor zetten we ook nog even onze schoen, wie weet wat de Goedheiligman voor ons in petto heeft!
Nou luitjes, bedankt voor het lezen van dit verslag. & tot de volgende!
Liefs,
Marije en Annemiek
Fijn dat jullie er allemaal weer klaarzitten voor het volgende verslag! Afgelopen week waren we in onze hometown PP te vinden, waar we overigens al lekker zijn ingeburgerd. Desalnietteplus hebben we hier weer genoeg beleefd om een blog(je) te plaatsen, dus pak er gerust een mok chocolademelk en wat pepernoten bij!
Allereerst willen we jullie even informeren over het eten hier. Een gemiddelde Cambodjaan eet gemiddeld 3 keer per dag rijst of noedels met allerhande groenten (wortelen, ui, gember, boontjes, komkommer, maar ook meer onverklaarbare groenten, oftewel GZN: groenten zonder naam) en vlees (denk aan: kip, varken, kikker en rund). Wij doen hier hard aan mee, als we zelf koken is dat ook meestal rijst. Die 10 kg moet natuurlijk wel op, als we hier weer weggaan. Hiervoor hebben we een strakke taakverdeling. Marije wast de rijst drie keer, gooit dit in onze rijstkoker en wacht vervolgens tien minuten. Annemiek snijdt en bakt ondertussen de groenten en vlees op een 1 pitje en maakt de saus. Zo gaat dat hier in huize MA-missie. Ook hebben we al een paar keer westers gegeten, oftewel aardappels. Gebakken in olie en gegeten met mayonaise, sla en een speklapje! Afgelopen week aten we overigens ook een keer pannenkoeken (overheerlijk gemaakt door Marije). Geen poedersuiker of Friesche stroop als beleg; maar appel en ananas. Ananassen (Menoa in het Khmer) zijn hier overigens niet aan te slepen, ze zijn echt heerlijk hier! Dit is ook bijna het enige woord dat we in het Khmer kennen. ‘ Moej menoa, alstublieft!’
Over het verkeer hier hebben we al vaak gesproken, maar daar raken we nooit over uitverteld. Eigenlijk moet je je er gewoon voor gooien en hopen dat de andere weggebruikers stoppen of aan de kant gaan. Op zich gebeurt dat ook wel. Twee van die blanke lange meiden zijn nog al een bezienswaardigheid waar menig Cambodjaan voor afstapt. Echter, het blijft druk. Waardoor we soms met de fiets om auto’s heen moeten slingeren in tijden van file. Zo ook afgelopen maandag, Annemiek verkoos ‘de stoep’. Een stoep willen we het niet noemen, want dat was het gewoon niet. Op dit vrije stukje beton stond een scooter geparkeerd en die stond er kennelijk nog niet zo lang. Dat bleek toen -tssj- een paar tellen later een rode afdruk van de uitlaat in Annemiek’s kuit verscheen, de uitlaat was nog heet. Een erg fijn gevoel was het niet en nu, na een week, is de plek weer wat aan het helen. Dat het niet helemaal Annemiek’s week was qua verkeer, bleek ook gisteren. Toen, bij het afslaan, nog iemand links inhaalde. Rambam, reed het vaartuig tegen het mandje, de trapper en de rest van de fiets van Annemiek. Geen gewonden o.i.d., maar er zat natuurlijk wel een vrouw op deze scooter (ggggh, vrouwen…). We waren overigens op weg naar een kerk. De straat waaraan de kerk zich bevind had nog een straatnaam of huisnummers, toch zijn we er in één (!) keer heen gefietst. Marije is echt da bom met routes en kaarten hier. De kerk was klein, maar fijn. Naast ongeveer dertig Cambodjanen, was er een handjevol buitenlanders. Het was erg leuk om met hen te praten en de dienst opzich was ook een belevenis. Twee jongens speelden gitaar en de liedjes waren te volgen op de beamer. Ook de preek werd ondersteund met plaatjes op de beamer. De kerkdienst was overigens gewoon in een huis en na afloop was er koffiedrinken! Haha! Hoewel 95% van de Cambodjanen (streng) Boeddhistisch is, zijn er dus ook christelijke Cambodjanen. Maarja, die worden vaak niet meer geaccepteerd door hun familie en zelf een gezin stichten zit er meestal ook niet in. Het was erg interessant om hun verhalen te horen! ’s Middags gingen we weer naar de kerk. Elizabeth, een Nederlandse vrijwilliger bij een winkel in PP (via via zijn we met haar in contact gekomen), was hier al eerder geweest. Met haar gingen we dus mee. Deze kerk was voornamelijk gericht op buitenlanders en was vele malen groter. Er waren veel Amerikanen en Engelsen en de airco stond loeihard aan. De ruimte had wel iets weg van een conferentiezaal en het zag er allemaal gelikt uit. Ook stond er een grote zwartgelakte vleugel (Annemiek was gelijk verkocht, natuurlijk). Beide kerkdiensten waren boeiend en opzich was het ook wel weer gek om hier in een kerk te zitten.
Dit was natuurlijk maar een deel van ons weekend, want afgelopen zaterdag was het bijkom- en shopdag. Voor de verandering sliepen we uit tot een uur of negen, waarna voor het eerst weer samen ontbeten. Daarna gingen we naar de Russian Market. Deze markt is drie minuten fietsen van ons huis en het is boemvol en gezellig. Ruim drie uur lang struinden we bij allerlei kraampjes langs en onze buit liegt er dan ook niet om. We raakten wat aan de praat met lokale bevolking en we hebben onze afding-strategie weer geoefend. Daar krijgen we nu ook steeds meer lol in!
Ook hebben we allerlei leuke uitjes gehad deze week. Dinsdagavond was het karaoke-time. Één van de favo-bezigheden van een gemiddelde Cambodjaan is, naast eten, toch echt zingen. In de bus, in het winkelcentrum, in cafés en in huizen hoor je vaak muziek. Khmer-muziek. Ook wij kennen al een paar hitjes uit ons hoofd. Dinsdag gingen we een paar vrijwilligers en staff van COLT naar een karaokehuis. Het was gewoon een woning met kamers, waarvan je er dus één huurt. In de kamer waren de gordijnen goudgeel en de muren van tegels (met daarop natuurlijk Winnie de Pooh stickers). Er stond een grote bank, een tv, een computer en twee grote boxen. Ondertussen werden er twee microfoons uitgerold en gaan met die banana. Dat hebben we geweten, die Cambodjanen gingen los. En dansen, en zingen! Wij Nederlanders moesten eerst even loskomen en uiteindelijk hebben we twee uur lang meegezongen met Abba, Britney Spears en niet te vergeten Ricky Martin. Seha (stafflid COLT) was zonder twijfel de beste! Helaas hebben we van dit festijn geen foto’s gemaakt.. Maar we gaan dit ongetwijfeld vaker doen.
Daarnaast gingen we afgelopen donderdag uiteten met Jessica en een aantal vrienden van haar. Zij is afgelopen weekend weer naar de States gevlogen, haar periode in Phnom Penh zat er weer op. Heel jammer, want we konden het goed met elkaar vinden. We aten overigens in een Mexicaans restaurant aan de riverside, fijne afwisseling naast al het rijst. Overigens hebben we afgelopen week ook pizza en spaghetti gegeten. Vrijdag stond Adam (Hongaarse vrijwilliger B2B) ineens voor onze neus, of we ook een stuk pizza wilden? Ja, natuurlijk! Ook hadden we die avond belegde broodjes gekregen van Aga en toen zat onze buik weer vol. Dank mensen, voor deze gift!
Overigens was dit niet de enige gift van deze week. Maandagavond werden we aangesproken door onze huisbaas, dat er tijdens ons verblijf in Laos een postbode was langsgeweest bij ons huis met ook post voor room 11 (wij, dus).
Hij vroeg of wij uit Nederland kwamen, want daar kwam ook de post vandaan! Natuurlijk wilden we het meteen openmaken, maar helaas. De postbode had de brief (eentje maar, volgens de vrouw des huizes) weer meegenomen. Op het adres stond namelijk House 240AB en het is 204AB.
Waar o waar was de post nu? In het ministry of post and telecommunication, bleek. En zoals Annemiek’s mama al zei; post moet je vast halen in het oude postkantoor bij de riverside. Dit was ook zo, dit gebouw wordt kennelijk nog steeds gebruikt voor post e.d.
Dinsdag zijn we daarheen gefietst (40 min, totaal aan de andere kant van de stad!). En na het verhaal uitgelegd te hebben bij 3 verschillende loketten, kwamen we in het postkantoor: allemaal bakjes met enveloppen e.d. Gelukkig was er algauw iemand die Engels sprak en ons hielp. We lieten ons adres zien en de desbetreffende postbode werd opgebeld, waarna de man ín één van de laadjes opzoek ging. En jawel, twee brieven! Wij waren nogal een bijzondere verschijning in dit postkantoor en inmiddels stond de helft van het personeel om ons heen te dansen. Zij wilden graag weten wat er in de enveloppen zat. Een kaartje van Annemiek’s familie. En in de andere envelop de dvd van Gooische Vrouwen, gestuurd door tante Foka (fervent lezer van dit blog). Echt beide hartstikke leuk om te krijgen (die mannen zagen de Gooische Vrouwen ook wel zitten, haha!). We vroegen de mannen hoe vaak er post wordt rondgebracht (ik denk eens per week ofzo), daar waren ze niet helemaal duidelijk in. Maar dus echt nog wel mooi dat het toch is aangekomen, want er werd ons verteld dat het 9 van 10 keer niet aankomt.. En nu komt het zelfs aan mét een verkeerd huisnummer!
Daarnaast ontvingen we ook een electronische kaart van Bauke en Atty. Zo lief! Dank daarvoor!
Naast het eten en leuke dingen doen, zijn we ook echt wel serieus aan de slag. We schrijven dagelijks aan onze scriptie of we zijn bezig met de ontwerpen. Afgelopen week hebben we geobserveerd in de avondklassen. Hier kunnen we zeker advies geven, er gaan echt wel dingen goed, maar er kan ook nog veel worden verbeterd. Dit gaan we de komende weken verder uitwerken.
Ook geven we ’s ochtends rekenles aan de kinderen en in de weekenden soms ook nog tekenles. De kinderen vinden beide erg leuk en ze zijn gemotiveerd. Soms komen ze te laat of hebben ze hun dag niet, maar dat zou in Nederland net zo gebeuren. Het jammere is wel dat inmiddels een plaag aan mosquito’s de klaslokalen heeft gevonden. Het regenseizoen is voorbij en de muskieten hebben zich gretig voortgeplant. In een walm van vliegjes staan we de sommen uit te leggen. Normaal gesproken hebben we de deur van ons appartement ’s avonds ook open, zodat even lekker kan doortochten. Maar nu komen die prikvliegen ook in onze kamer, mooi dat die deur ’s avonds dichtgaat en dan de ventilator aan.
Dan nog even iets anders. We hebben vernomen dat dit blog door een groot aantal mensen wordt gelezen. Om zicht te krijgen op de omvang van ons publiek, vragen we jullie om óf te reageren op dit verhaal óf je aan te melden voor de mailinglist? Dat eerste vinden wij heel leuk, dat laatste is vooral heel handig. Want dan word je automatisch op de hoogte gehouden als wij nieuwe foto’s/filmpjes of verhalen plaatsen.
Daarnaast beleven we genoeg hier om ons blog te vullen, maar als je nog vragen hebt: stel ze gerust! Want misschien wil je wel dringend iets interessants weten over hier, terwijl wij helemaal niet in de gaten hebben dat juist dat zo interessant is om te vertellen!? Mocht je ook nog wensen hebben om bepaalde dingen vastgelegd te zien worden op foto/film; roept u maar! We zullen vragen en verzoeken zo spoedig mogelijk beantwoorden.
Voor meer nieuws en informatie over de stichting waar we dagelijks werken: www.colt-cambodia.org
En iedereen bedankt voor alle reacties, mailtjes en lieve woorden. Het doet ons goed op de hoogte te blijven van jullie leven. Zelfs de simpelste dagelijkse dingen zijn leuk om te horen.
We hoorden dat het al flink koud en mistig is in de Nederlanden. Dat is amper voor te stellen hier. Het is hier nog steeds goed warm, rond de 35 graden, en mistig is het hier alleen van de smog. Maar ons hoor je niet klagen, dat doen we wel als we weer in Nederland zijn (we gokken op ongeveer 40 graden verschil, wanneer we op Schiphol aankomen).
Overigens kijken we nu ook vaak even naar Sinterklaasjournaal (we blijven Pabo’ers, hè) en we missen die pepernoten echt wel. Pff, die Dieuwertje Blok met die taaitaai enzo. Grrr. Maar we hebben al wel chocolademunten hier gespot in de supermarkt, die gaan we natuurlijk even scoren voor Pakjesavond. Daar voor zetten we ook nog even onze schoen, wie weet wat de Goedheiligman voor ons in petto heeft!
Nou luitjes, bedankt voor het lezen van dit verslag. & tot de volgende!
Liefs,
Marije en Annemiek
-
21 November 2011 - 14:14
Grote (kleine) Karin:
hallo Luitjes,
Wat weer een mooi verhaal om te lezen, helemaal top! geniet er maar lekker van..voor dat je het weet is het weer over! Nog een paar weekjes en dan komen paps en mams om de bocht toch..? Veel plezier nog!
gr. Karin -
21 November 2011 - 16:05
Lysette:
Nou, dan zal ik jullie verblijden met het nieuws dat ik vandaag de gehele dag in de OWP heb gezeten, suf en niet heel bijzonder gezellig maar wel effectief. De weg terug was koud, donker en mistig! Op het menu staat vanavond een overschoten van witlof, gehakt, spekjes en aardappeltje! &ik geniet onwijs van jullie verhalen, maar dat wisten jullie geloof ik al wel. Enjoy jullie stay, en ik zal donderdag de groetjes doen aan Woeste Wilma terwijl ik gedurende 2.5 uur tegen haar aan moet kijken(PPB&ontwerp bijeenkomst) mijn hartje klopt vol verlangen! :) Geniet ervan damess!! xx
-
21 November 2011 - 16:09
Gerlinda:
Toppers:D -
21 November 2011 - 16:27
Willie:
Een mooi verhaal wederom.
Papa ligt met koorts op bed, een collega heeft hem vanmiddag ziek thuis gebracht :(
Leanne heeft al haar Sinterklaas inkopen al bijna gedaan vanmiddag, ze was vrij want er was rapportvergadering. Wij missen jou erg Annemiek voor het regelen van de Sinterklaas perikelen hier! Maar het komt goed hoop ik.
Ik heb ook bijna de hele dag aan mijn opdracht gewerkt van de zoco bijscholing, maar het is bijna af ;)
Verder is het hier hartstikke mistig, gisteren is er zelfs een voetbalwedstrijd gestaakt, ze konden de bal niet meer zien.
Liefs, mama. -
21 November 2011 - 18:20
Anita & Co:
He bloggers,
Wederom weer heerlijk meegelezen in jullie verhaal! Ach ja met die mist hier is er niks zo heerlijk als in je pc te duiken, ondertussen chocolade melk drinken en pepernoten wegvreten, bedankt voor die tip ;-)
Hier alles goed. Tim z'n woordenschat word steeds groter. Lieke = lielie. Je zus paste hier op en ma-jo-leieiein kwam al 'vloeiend' over z'n kleine lipjes. En zodra hij z'n pietenpetje op zet, is 'pappapiiiiet' in the house, zo lachen!
Lieke wil graag engels leren, dus spelenderwijs oefenen we wat, mijn vraag: wat betekent bye bye? Antwoord Lieke: koeienvlaai!! Dus juffen nog wat bijscholing te verrichten na thuiskomst ;-)
He meiden blijf genieten!! & schrijven..
En waar ik wel wat over wil lezen: hoe zijn de cambodjaanse mannen, of ander mooi manvolk die jullie tegen het lijf lopen!! Want 2 van die mooie jonge meiden hebben vast niet alleen oog voor ananassen, kerken etc etc.....
XX Anita, Jelle, Lieke & Tim -
21 November 2011 - 18:50
Marieke:
Wat weer een belevenissen!
Dus ook daar werken ze al met een beamer in de kerk en koffiedrinken na de kerkdienst. Hier ook! Zijn er toch nog overeenkomsten. ;-) Hier is het idd erg mistig en het schijnt nog even zo te blijven! gelukkig heb ik net mijn huis weer gevonden! Er was van het weekend een verhaal van een mevrouw die compleet gedesorrienteerd in een weiland terecht was gekomen met de auto. Pas de volgende ochtend kon ze aanbellen bij een boerderij! Dus!
Veel plezier weer verder!
gr. Marieke -
21 November 2011 - 19:16
Alieke:
Lieve An en Marij! Wat een leuke verhalen! Echt heerlijk om te lezen! Succes met de scriptie en genietse maar weer ;) xxx! -
21 November 2011 - 20:49
Mam/Esther:
Hey laiverds, ben net thuis van de Margriet winterfair, met Jouk,Greet en Tjitske. Terug gereden in een dikke mist. Niets gezien van Nederland! Nu met een grote (ja M jouw mok!) winterthee genieten van jullie zomerverhalen. We missen jullie wel. Marije wordt ook hier in huis erg gemist ook al wordt je bed regelmatig beslapen door het vriendje/vriendinnetje van Lisanne/Thimo. Dames geniet ervan en ik hoop dat er wat in jullie schoen terecht komt!! xx -
22 November 2011 - 09:54
Tante Fenny:
Dag meiden,
Wat een verrassing voor jullie om toch nog post te krijgen, en dan nog wel van de `Gooise vrouwen`van tante Foka.Jullie moesten er wel moeite voor doen zeg!
Zeg, Annemiek je doet toch wel voorzichtig in het verkeer hè?
Mooi om te lezen dat ze daar ook een beamer in de kerk hebben, en dat koffie drinken na de dienst , heel herkenbaar! Zeg Annemiek, heb je nog op de zwartgelakte vleugel gespeeld?
A.s. zondag wordt Siegrid van Robert en Cristha gedoopt. Wij vinden jullie verslagen byzonder leuk! En gaan er echt even voor zitten met een bakkie koffie.Nog veel plezier daar! -
22 November 2011 - 10:53
Altied Alied:
Wat schrijven jullie toch mooie verhalen meiden:) Ik zeg: mooie afleiding tijdens deze deprimerende scriptie weken haha! Ben trots op jullie dat jullie ondanks het avontuur ook nog echt nuttig bezig zijn! Ik zeg dapper doorgaan. Liefs en beterschap met de brandblaarsouvenir! -
22 November 2011 - 13:15
Paps:
Hallo Lieverds,
Tussen een 3 uur durende dienstraadvergardering en een 3 uur durende cursus, heb ik even tijd om jullie met jullie verslag, weer helemaal tot rust te komen, En met een warme chocolademelk kom ik de dag dan wel weer door.Geniet dus van alle leuke dingen en vertel het verder aan een ieder die het horen wil.
XXX Paps -
23 November 2011 - 07:25
Karin Beenes:
Super leuke verhalen, ik volg ze allemaal! Heel veel plezier en succes nog daar! xx -
27 November 2011 - 08:20
Petra Aarden:
Hallo Annemiek en Marije!
Ik ben zo iemand die wel meeleest, maar eigenlijk veel te weinig van zich laat horen.
Volgens mij heb ik het adres van jullie blog gekregen toen jullie weggingen.
Ik vind dat jullie een ontzettend leuke manier van schrijven hebben, ik kan me in ieder geval een behoorlijke voorstelling maken van een deel van de wereld waar ik nog nooit mijn neus heb laten zien..
Jullie Hollandse nuchterheid is heel herkenbaar voor mij, en jullie oplossingen voor alledaagse problemen blinken uit in Hollandse degelijkheid! Ik ga proberen wat vaker te reageren, dat is eigenlijk best leuk.
Ik vraag me wel af wanneer jullie tijd erop zit, waarschijnlijk staat het al wel genoemd op jullie website, maar goed, ik ben denk ik een beetje lui...
Groet uut Grunn, Petra. -
27 November 2011 - 13:16
Rozemarijn:
Hooi Marije en Annemiek! Zo, ik had wat in te halen, want al een tijdje niet op jullie site gekeken..(goed idee van die mailinglist Annemiek, ik meld me meteen aan ;)). Maar wat een mooie verhalen, wat doen jullie veel leuke dingen! Terwijl ik hier in mijn roze ochtendjas, pantoffels, verwarming op 20, harde wind en regen jullie verhalen zit te lezen, (enige pluspuntje: warme chocomelk en taaitaai) komt er wel een vleugje jaloezie naar boven. Zon, zee, strand en tekenles geven aan kinderen lijkt mij ook wel wat! (ik weet dat jullie ook hard met de scriptie zijn hoor;)). Ik moet erg lachen om de dingen die daar zo anders zijn dan hier, het plastic stoeltje in de bus bijvoorbeeld hihi. En ook heel erg leuk om alle foto's te zien, het is vast een hele ervaring zo'n reis. Geniet ervan! Liefs xx -
27 November 2011 - 14:12
Johanna:
Hallo Annemiek en Marije
Wat een mooie verslagen en wat een belevenissen.
Geweldig
Nog heel veel plezier en geniet ervan
Liefs Johanna v Z. uut Thais'n
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
