We maken wat mee hier in PP!
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
27 November 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Het was weer heerlijk om al jullie reacties te lezen. Hartverwarmend, om even in december-taal te spreken. Niet dat we verwarming nodig hebben, het is hier bloody hot. Maar wederom: bedankt.
Ja! December is bijna aangebroken en dat betekent ook bijna een nieuwe maand vol avonturen. Ook zal dit de laatste volle maand zijn, hiero.. Achteraf hadden we misschien beter een half jaar kunnen blijven, want het bevalt nog steeds supergoed hier. & dan pas beginnen met de LIO in september. Een half jaartje studievertraging om een geweldige tijd hier, is natuurlijk niet een heel groot probleem. Er is ons dan ook meermalen gevraagd waarom we dat niet doen!? Maarja, inmiddels verwachten twee LIO-scholen ons in februari en dat kunnen we echt niet meer afzeggen. Daarnaast hebben we ook heel veel zin in de LIO, hoor!
De laatste weken van november stond in het teken van, jawel, de scriptie en het lesgeven. Want behalve dat we enorm gekke en leuke dingen beleven, is het hier ook keihard werken. Die scriptie móét af en eveneens drie ontwerpen. Geen vakantie voor ons, dus. Dat maakt ook niet uit, dat wisten we van tevoren. We genieten er desalnietteplus zeker van en binnenkort gaan we ruim 1,5 week rondreizen door Cambodja. Ook reizen we via land terug naar Bangkok begin januari (hopen dat het water dan grotendeels weg is..!)
Bovendien is het werken aan de scriptie/ontwerpen een avontuur op zich. Daarvoor moeten we namelijk ook allerlei dingen aanschaffen, teken- en rekenspullen bijvoorbeeld. Dat bleek niet heel lastig. Maar waar vind je blokken, of een kralenketting, een rekenrek, nepgeld? Winkel in, winkel uit, markt op, markt af. Een leuke belevenis, vooral als niemand Engels spreekt, en soms is het wat improviseren..
Ook valt geregeld de stroom uit in ons appartement (gemiddeld 1x per dag). Soms ligt het alleen aan ons huis, soms zit de hele straat zonder stroom. Geen elektriciteit betekent geen Internet, dat werkt nogal eens in het nadeel van de scriptie.. Soms ook in het voordeel, want eh, Facebook doet het dan ook niet.. Haha! Gelukkig heeft de huisbaas een generator, die hij wel eens aan wil zetten. Voor degene die dit nog nooit live heeft meegemaakt: een generator zorgt, naast elektriciteit, dat een normaal gesprek voeren onmogelijk is. Wow, wat een herrie. De generator staat dan ook praktisch onder ons raam.. Maar ook dat is niet heel erg. Ten eerste, we horen zo de honden van de buren niet meer. En ten tweede, we hebben genoeg uren van de dag over om wél met elkaar te praten. Nu Annemiek om 8 uur ’s ochtends de lessen start en Marije pas om 9 uur, zijn er doordeweeks nog maar 22 uren over van de dag dat we samen zijn. Voor de rest zijn we al-tijd samen en dat gaat prima. We hebben, denken we, ook nog geen ruzie gehad ofzo (überhaupt een ruzie tussen ons kunnen we ons niet herinneren). En waarschijnlijk nemen we ook allerlei tics van elkaar over, dat wordt nog wat!
Deze week namen we ook de avondklassen over van mister Sokhun. Hij geeft Engels aan de hoogste klassen en ging deze week op een soort van zakenreis. Maar uiteraard had hij geen tijd om te vertellen waar de leerlingen mee bezig moesten in het boek en wat er überhaupt gedaan moest worden tijdens de lessen. Dus hadden we zelf maar een conversatieles in elkaar geflanst. Hartstikke leuk. Woensdag zouden we weer lesgeven, maar toen werden we afgebeld. Zoals al eerder is genoemd, houden de Cambodjanen wel van een feestje. Ze stampen dan in no-time een feesttent uit de grond en er klinkt de hele dag harde muziek. Zo ook ’s avonds, waardoor lesgeven bij COLT onmogelijk bleek.. Deze week is er in de straat ook iemand overleden, dat wordt ook zeven dagen lang ‘gevierd’. Ook dat hebben we geweten en gehoord tijdens de lessen ’s ochtends. En wanneer we wilden kopiëren in het weeshuis, moestent we dóór de feesttent om bij COLT binnen te komen. Ze zetten de tent als het ware gewoon voor je deur! De avondklas ging dinsdag best goed, al was het wel een lange dag (van 8 tot 8 ). Donderdag zouden we de volgende avondklas hebben, er kwamen slechts twee studenten opdagen. Dus die hebben we maar gecanceld.. Woensdag hadden we weer een volunteermeeting met ook de staff van de school. Altijd leuk om met elkaar om de tafel te zitten en te overleggen. Daarnaast had Annemiek haar broek even afgeleverd bij de naaileraar. Hartstikke handig, die man kan echt heel goed kleren maken en repareren. Zo ook een legging waar na 1x dragen een gat in zat. En dus nu de broek waar de knopen van ellende bijna van af vielen. Nu heeft Marije natuurlijk een pracht van een naaisetje gekocht, die overigens ook zijn kunsten al heeft vertoond. Maar zo’n naaileraar moet ook wat te doen hebben, nu hij bijna klaar is met alle nieuwe schooluniformen voor de kinderen. En een paar knopen zijn voor hem een fluitje van een cent. ;)
Vrijdagmiddag hadden we even een te gekke activiteit gepland. We gingen namelijk foto’s maken in Khmer kleding, inclusief bijpassend haar en make-up. Tegen drieën kwamen we aan bij de jurkenwinkel. Hoppa, Marije en Aga mochten gelijk gaan zitten voor de make-up. Vijf dames drentelden om hen heen met krultangen, make-up, poedertjes, nepwimpers, crempjes, bossen nephaar en wat al niet meer. Ook Annemiek en Corinne moesten er later aan geloven. Na anderhalf uur mocht het resultaat er zijn en vertrokken we per auto (een Lexus, uiteraard) naar de fotostudio. Aldaar werden we met enige moeite in de Cambodjaanse korsetjes gehesen. Dit bleek geen gemakkelijk opgave, want ze hebben hier geen maatje Holland. Na wat gewurm en gedoe met spelden, zaten de korsetten op zijn plek en konden we bovendien niet meer ademen. Toen volgde de rok, of eigenlijk een grote lap zijde die op ingenieuze wijze om de heupen werd gedrapeerd. Lopen was nadien onmogelijk. Ook kregen we lots of jewelry (zelfs een kroon!) en schoenen (veel te klein, uiteraard). En toen, toen moest de shoot nog beginnen. We waren inmiddels twee uur verder. Het was een echte grote studio. De fotograaf drukte ons één voor één in positie. Soms kregen we ook een Cambodjaanse accessoire in onze handen gedrukt (een zwaard, een pot, een bloemetje, een pot met een bloemetje). Afijn, we formeerden verschillende groepjes of gingen solo op de foto. We weten nog niet hoe het resultaat is, we krijgen de foto’s pas volgende week. We zijn benieuwd. Het was erg leuk om mee te maken! Met het haar nog in de plooi en de make-up strak op de gezichtjes, vertrokken we naar Sovanna shoppingmall. Daar ontmoetten we ook Gerda en aten we heerlijke pizza’s. We hadden uiteraard heel veel sjans met alle Cambodjaanse mannen, want die zagen ineens een paar prachtige buitenlanders. Over het algemeen kan het uiterlijk ons niet heel veel meer schelen. Maar nu hadden ze ons vrijwilliger’s bosje stro omgetoverd tot een prachtige bos haar. Neem daarbij een paar prachtige volle wimpers: daar kijkt menigeen natuurlijk even voor om.. Maar Anita, om even op jouw vraag terug te komen. Er is (nog) geen Cambodjaan aan de haak geslagen (hoewel ze knapper zijn dan menig Thai). Laat we het zo zeggen: de Cambodjaanse man is geen potentieeltje, eveneens de Laotiaanse en Thaise mannen. We worden er niet warm of koud van en tja, ze zijn ook wat klein van stuk. Moeders, wees gerust: een Aziaat in de familie zit er niet in, denken we.
Op zaterdag hadden we weer een artclass. Vandaag gingen ze voorwerpen natekenen en daarbij heel goed letten op de schaduwen. Ook maakten ze voor al hun schilderijen een lijst, zodat we straks echte kunstwerken kunnen ophangen in het museum. De tekenopdracht vonden ze erg leuk, ze moesten namelijk heel realistisch werken (en daar houden ze wel van). We zaten buiten op het schoolplein in het zonnetje, het was erg gezellig. Na de lessen gingen we nog even boodschappen doen, deze keer in de supermarkt. De rest van de dag was even administratiedag. Alle geldzaken min of meer op orde maken en daarnaast alle foto’s proberen te sorteren. Er zijn ook weer nieuwe foto’s online te zien!
https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/PhnomPenh?authkey=Gv1sRgCJ6Vy-LFsqmLfQ#
Voor de rest was het voor het eerst weer een middagje even niks. Opzich ook wel even een keertje lekker.
’s Avonds gingen we weer terug naar CCOLT, om Gerda’s verjaardag te vieren. Daarvoor had iedereen een act voorbereid, onder het mom van ‘Cambodia’s got talent’. Met 28 kinderen krijg je wel een avondvullend programma. En bovendien: afwisselend! Veel kinderen zongen Khmersongs van de karaoke, errug mooi. Andere zongen a capella en soms ook in het Engels. Één jongen breakdancte en een ander vertelde een mop. Wij, als enigen van de vrijwilligers, moesten er ook aan geloven. Wij hadden dan ook een pracht van een Lion King-medley ingestudeerd. Anderen deden een eetwedstrijd met eieren (ze hadden liever pizza’s gehad, maar dat konden ze zich niet veroorloven). Ook deden drie jongens (!) een modeshow. Sokly, de bengel van het kluppie, verbaasde menigeen met zijn performance. A capella zong hij ‘take me to your heart’, terwijl hij deed alsof hij gitaar speelde, in volle overgave. Uiteraard won hij de trofee! Maar eigenlijk waren we allemaal winnaars. :)
Zondag stond een bruiloft gepland en een babyshower. Bij nader inzien gingen we toch niet meer naar de bruiloft, want het werd allemaal een beetje duur. & eigenlijk kenden we het bruidspaar ook niet zo goed. Dus aan het eind van de middag klommen we in een tuktuk om out of town te gaan, wederom naar mister Sokhun. Precies één maand en drie dagen geleden heeft zijn vrouw een zoontje op de wereld gezet, reden dus voor een feestje. Het kind is nu ook gezegend door monniken, ofzo. Maar eigenlijk is een Cambodjaanse party in een tent handenschudden, aanschuiven, eten opscheppen, eten opeten, mond afvegen en er weer vandoor gaan. Wij zijn hier inmiddels ook aangewend en algauw werden de schalen op tafel gezet. De Cambodjanen in ons midden hielden wel van een biertje en proosten erop los. We aten iets met rijst, voor de verandering, en een complete vis met schubben en een salade en, jawel, eend. Niet dat we nog konden zien dat het eend was, in tegenstelling tot de vis (daar was geen twijfel over mogelijk), dat werd ons verteld. Opzich smaakte het goed, overigens. Afijn, het kindje hebben we natuurlijk ook even bewonderd en vastgehouden.
Oh! En ’s ochtends zijn we nog naar een heuse Christmas Fair geweest in een poepiesjiek mega-hotel. Een Zuid-Afrikaans meisje (Danielle) die we hadden ontmoet, had ons hiervan op de hoogte gesteld. Leuke tip, dus wij gingen er heen. Er kwamen heul veul blanke mensen op af om de laatste kerstinkopen te doen. Wat een belevenis en wat een kerstversiering.. & waar al die blanken vandaan kwamen, we hebben geen idee!? In de laatste weken nog nooit zoveel blanken bij elkaar gezien, haha. En als klap op de pudding was er een heuse kerstman! Nou, het was eigenlijk echt te gek, maar ook wel weer leuk voor een keer. Wij hebben eigenlijk alleen echte kerstkoekjes gekocht (kransjes waren niet verkrijgbaar..)
En toen was de week alweer voorbij. De tijd vliegt! Tja, gisteren tijdens de verjaardag van Gerda hadden we ook echt het gevoel de kinderen op een andere manier dan ‘leerlingen’ mee te maken. We leren ze steeds beter kennen en zij ons ook. En bovendien willen we hier nog he-le-maal niet weg. Het is heel stom, maar in ons hoofd zijn we al wel aan het aftellen. We willen nog zoveel doen (en oké, er moet ook nog van alles gedaan worden) en voor we het weten is het weer avond en daarmee dus een dag voorbij… Het gaat echt heel snel allemaal.
Dan is het nu tijd voor de vragenronde:
1. Hoe zijn de Cambodjaanse mannen, of ander mooi manvolk die jullie tegen het lijf lopen?
Zie antwoord hierboven.
2. Zeg Annemiek, je doet toch wel voorzichtig in het verkeer hè?
Jazeker, en van de brandblaar is al bijna niets meer over. & Marije weet altijd de weg, dus dat komt wel goed.
3. Zeg Annemiek, heb je nog op de zwartgelakte vleugel gespeeld?
Eh nee, ik kon de verleiding nog net weerstaan. Maar gemakkelijk was het niet.
4. Nog een paar weekjes en dan komen paps en mams om de bocht toch..?
Zoals de planning weergeeft zullen zij hier over ongeveer twee weken aankomen, naar wij verwachten.
5. Ik vraag me wel af wanneer jullie tijd erop zit?
Nou, rond de 12e van januari zullen wij waarschijnlijk weer redelijk toonbaar zijn in ’t deurp, naar wij verwachten. Nog 45 dagen, dus.
Dit was het voor nu. Allemaal succes met jullie werkzaamheden waar dan ook op de wereld, en in het bijzonder veel succes voor degenen die in de mist hun huis zoeken o.i.d. Wij zullen aan jullie denken wanneer we achter de uitlaat van een dikke truck zonder roetfilter fietsen!
Liefs van ons en tot blogs!! (haha)
M & A van MA-missie
Ps. Bedankt voor alle reacties. Één waarschuwing; de reacties waarin taaitaai, chocolademelk of enig ander Nederlands december-voedsel wordt genoemd, worden per direct verwijderd. (het maakt ons stinkend jaloers, dat moeten we allemaal ontberen dezer dagen, hoe moeten we dan ooit het Sinterklaasgevoel krijgen!?)
Het was weer heerlijk om al jullie reacties te lezen. Hartverwarmend, om even in december-taal te spreken. Niet dat we verwarming nodig hebben, het is hier bloody hot. Maar wederom: bedankt.
Ja! December is bijna aangebroken en dat betekent ook bijna een nieuwe maand vol avonturen. Ook zal dit de laatste volle maand zijn, hiero.. Achteraf hadden we misschien beter een half jaar kunnen blijven, want het bevalt nog steeds supergoed hier. & dan pas beginnen met de LIO in september. Een half jaartje studievertraging om een geweldige tijd hier, is natuurlijk niet een heel groot probleem. Er is ons dan ook meermalen gevraagd waarom we dat niet doen!? Maarja, inmiddels verwachten twee LIO-scholen ons in februari en dat kunnen we echt niet meer afzeggen. Daarnaast hebben we ook heel veel zin in de LIO, hoor!
De laatste weken van november stond in het teken van, jawel, de scriptie en het lesgeven. Want behalve dat we enorm gekke en leuke dingen beleven, is het hier ook keihard werken. Die scriptie móét af en eveneens drie ontwerpen. Geen vakantie voor ons, dus. Dat maakt ook niet uit, dat wisten we van tevoren. We genieten er desalnietteplus zeker van en binnenkort gaan we ruim 1,5 week rondreizen door Cambodja. Ook reizen we via land terug naar Bangkok begin januari (hopen dat het water dan grotendeels weg is..!)
Bovendien is het werken aan de scriptie/ontwerpen een avontuur op zich. Daarvoor moeten we namelijk ook allerlei dingen aanschaffen, teken- en rekenspullen bijvoorbeeld. Dat bleek niet heel lastig. Maar waar vind je blokken, of een kralenketting, een rekenrek, nepgeld? Winkel in, winkel uit, markt op, markt af. Een leuke belevenis, vooral als niemand Engels spreekt, en soms is het wat improviseren..
Ook valt geregeld de stroom uit in ons appartement (gemiddeld 1x per dag). Soms ligt het alleen aan ons huis, soms zit de hele straat zonder stroom. Geen elektriciteit betekent geen Internet, dat werkt nogal eens in het nadeel van de scriptie.. Soms ook in het voordeel, want eh, Facebook doet het dan ook niet.. Haha! Gelukkig heeft de huisbaas een generator, die hij wel eens aan wil zetten. Voor degene die dit nog nooit live heeft meegemaakt: een generator zorgt, naast elektriciteit, dat een normaal gesprek voeren onmogelijk is. Wow, wat een herrie. De generator staat dan ook praktisch onder ons raam.. Maar ook dat is niet heel erg. Ten eerste, we horen zo de honden van de buren niet meer. En ten tweede, we hebben genoeg uren van de dag over om wél met elkaar te praten. Nu Annemiek om 8 uur ’s ochtends de lessen start en Marije pas om 9 uur, zijn er doordeweeks nog maar 22 uren over van de dag dat we samen zijn. Voor de rest zijn we al-tijd samen en dat gaat prima. We hebben, denken we, ook nog geen ruzie gehad ofzo (überhaupt een ruzie tussen ons kunnen we ons niet herinneren). En waarschijnlijk nemen we ook allerlei tics van elkaar over, dat wordt nog wat!
Deze week namen we ook de avondklassen over van mister Sokhun. Hij geeft Engels aan de hoogste klassen en ging deze week op een soort van zakenreis. Maar uiteraard had hij geen tijd om te vertellen waar de leerlingen mee bezig moesten in het boek en wat er überhaupt gedaan moest worden tijdens de lessen. Dus hadden we zelf maar een conversatieles in elkaar geflanst. Hartstikke leuk. Woensdag zouden we weer lesgeven, maar toen werden we afgebeld. Zoals al eerder is genoemd, houden de Cambodjanen wel van een feestje. Ze stampen dan in no-time een feesttent uit de grond en er klinkt de hele dag harde muziek. Zo ook ’s avonds, waardoor lesgeven bij COLT onmogelijk bleek.. Deze week is er in de straat ook iemand overleden, dat wordt ook zeven dagen lang ‘gevierd’. Ook dat hebben we geweten en gehoord tijdens de lessen ’s ochtends. En wanneer we wilden kopiëren in het weeshuis, moestent we dóór de feesttent om bij COLT binnen te komen. Ze zetten de tent als het ware gewoon voor je deur! De avondklas ging dinsdag best goed, al was het wel een lange dag (van 8 tot 8 ). Donderdag zouden we de volgende avondklas hebben, er kwamen slechts twee studenten opdagen. Dus die hebben we maar gecanceld.. Woensdag hadden we weer een volunteermeeting met ook de staff van de school. Altijd leuk om met elkaar om de tafel te zitten en te overleggen. Daarnaast had Annemiek haar broek even afgeleverd bij de naaileraar. Hartstikke handig, die man kan echt heel goed kleren maken en repareren. Zo ook een legging waar na 1x dragen een gat in zat. En dus nu de broek waar de knopen van ellende bijna van af vielen. Nu heeft Marije natuurlijk een pracht van een naaisetje gekocht, die overigens ook zijn kunsten al heeft vertoond. Maar zo’n naaileraar moet ook wat te doen hebben, nu hij bijna klaar is met alle nieuwe schooluniformen voor de kinderen. En een paar knopen zijn voor hem een fluitje van een cent. ;)
Vrijdagmiddag hadden we even een te gekke activiteit gepland. We gingen namelijk foto’s maken in Khmer kleding, inclusief bijpassend haar en make-up. Tegen drieën kwamen we aan bij de jurkenwinkel. Hoppa, Marije en Aga mochten gelijk gaan zitten voor de make-up. Vijf dames drentelden om hen heen met krultangen, make-up, poedertjes, nepwimpers, crempjes, bossen nephaar en wat al niet meer. Ook Annemiek en Corinne moesten er later aan geloven. Na anderhalf uur mocht het resultaat er zijn en vertrokken we per auto (een Lexus, uiteraard) naar de fotostudio. Aldaar werden we met enige moeite in de Cambodjaanse korsetjes gehesen. Dit bleek geen gemakkelijk opgave, want ze hebben hier geen maatje Holland. Na wat gewurm en gedoe met spelden, zaten de korsetten op zijn plek en konden we bovendien niet meer ademen. Toen volgde de rok, of eigenlijk een grote lap zijde die op ingenieuze wijze om de heupen werd gedrapeerd. Lopen was nadien onmogelijk. Ook kregen we lots of jewelry (zelfs een kroon!) en schoenen (veel te klein, uiteraard). En toen, toen moest de shoot nog beginnen. We waren inmiddels twee uur verder. Het was een echte grote studio. De fotograaf drukte ons één voor één in positie. Soms kregen we ook een Cambodjaanse accessoire in onze handen gedrukt (een zwaard, een pot, een bloemetje, een pot met een bloemetje). Afijn, we formeerden verschillende groepjes of gingen solo op de foto. We weten nog niet hoe het resultaat is, we krijgen de foto’s pas volgende week. We zijn benieuwd. Het was erg leuk om mee te maken! Met het haar nog in de plooi en de make-up strak op de gezichtjes, vertrokken we naar Sovanna shoppingmall. Daar ontmoetten we ook Gerda en aten we heerlijke pizza’s. We hadden uiteraard heel veel sjans met alle Cambodjaanse mannen, want die zagen ineens een paar prachtige buitenlanders. Over het algemeen kan het uiterlijk ons niet heel veel meer schelen. Maar nu hadden ze ons vrijwilliger’s bosje stro omgetoverd tot een prachtige bos haar. Neem daarbij een paar prachtige volle wimpers: daar kijkt menigeen natuurlijk even voor om.. Maar Anita, om even op jouw vraag terug te komen. Er is (nog) geen Cambodjaan aan de haak geslagen (hoewel ze knapper zijn dan menig Thai). Laat we het zo zeggen: de Cambodjaanse man is geen potentieeltje, eveneens de Laotiaanse en Thaise mannen. We worden er niet warm of koud van en tja, ze zijn ook wat klein van stuk. Moeders, wees gerust: een Aziaat in de familie zit er niet in, denken we.
Op zaterdag hadden we weer een artclass. Vandaag gingen ze voorwerpen natekenen en daarbij heel goed letten op de schaduwen. Ook maakten ze voor al hun schilderijen een lijst, zodat we straks echte kunstwerken kunnen ophangen in het museum. De tekenopdracht vonden ze erg leuk, ze moesten namelijk heel realistisch werken (en daar houden ze wel van). We zaten buiten op het schoolplein in het zonnetje, het was erg gezellig. Na de lessen gingen we nog even boodschappen doen, deze keer in de supermarkt. De rest van de dag was even administratiedag. Alle geldzaken min of meer op orde maken en daarnaast alle foto’s proberen te sorteren. Er zijn ook weer nieuwe foto’s online te zien!
https://picasaweb.google.com/104639354872434371910/PhnomPenh?authkey=Gv1sRgCJ6Vy-LFsqmLfQ#
Voor de rest was het voor het eerst weer een middagje even niks. Opzich ook wel even een keertje lekker.
’s Avonds gingen we weer terug naar CCOLT, om Gerda’s verjaardag te vieren. Daarvoor had iedereen een act voorbereid, onder het mom van ‘Cambodia’s got talent’. Met 28 kinderen krijg je wel een avondvullend programma. En bovendien: afwisselend! Veel kinderen zongen Khmersongs van de karaoke, errug mooi. Andere zongen a capella en soms ook in het Engels. Één jongen breakdancte en een ander vertelde een mop. Wij, als enigen van de vrijwilligers, moesten er ook aan geloven. Wij hadden dan ook een pracht van een Lion King-medley ingestudeerd. Anderen deden een eetwedstrijd met eieren (ze hadden liever pizza’s gehad, maar dat konden ze zich niet veroorloven). Ook deden drie jongens (!) een modeshow. Sokly, de bengel van het kluppie, verbaasde menigeen met zijn performance. A capella zong hij ‘take me to your heart’, terwijl hij deed alsof hij gitaar speelde, in volle overgave. Uiteraard won hij de trofee! Maar eigenlijk waren we allemaal winnaars. :)
Zondag stond een bruiloft gepland en een babyshower. Bij nader inzien gingen we toch niet meer naar de bruiloft, want het werd allemaal een beetje duur. & eigenlijk kenden we het bruidspaar ook niet zo goed. Dus aan het eind van de middag klommen we in een tuktuk om out of town te gaan, wederom naar mister Sokhun. Precies één maand en drie dagen geleden heeft zijn vrouw een zoontje op de wereld gezet, reden dus voor een feestje. Het kind is nu ook gezegend door monniken, ofzo. Maar eigenlijk is een Cambodjaanse party in een tent handenschudden, aanschuiven, eten opscheppen, eten opeten, mond afvegen en er weer vandoor gaan. Wij zijn hier inmiddels ook aangewend en algauw werden de schalen op tafel gezet. De Cambodjanen in ons midden hielden wel van een biertje en proosten erop los. We aten iets met rijst, voor de verandering, en een complete vis met schubben en een salade en, jawel, eend. Niet dat we nog konden zien dat het eend was, in tegenstelling tot de vis (daar was geen twijfel over mogelijk), dat werd ons verteld. Opzich smaakte het goed, overigens. Afijn, het kindje hebben we natuurlijk ook even bewonderd en vastgehouden.
Oh! En ’s ochtends zijn we nog naar een heuse Christmas Fair geweest in een poepiesjiek mega-hotel. Een Zuid-Afrikaans meisje (Danielle) die we hadden ontmoet, had ons hiervan op de hoogte gesteld. Leuke tip, dus wij gingen er heen. Er kwamen heul veul blanke mensen op af om de laatste kerstinkopen te doen. Wat een belevenis en wat een kerstversiering.. & waar al die blanken vandaan kwamen, we hebben geen idee!? In de laatste weken nog nooit zoveel blanken bij elkaar gezien, haha. En als klap op de pudding was er een heuse kerstman! Nou, het was eigenlijk echt te gek, maar ook wel weer leuk voor een keer. Wij hebben eigenlijk alleen echte kerstkoekjes gekocht (kransjes waren niet verkrijgbaar..)
En toen was de week alweer voorbij. De tijd vliegt! Tja, gisteren tijdens de verjaardag van Gerda hadden we ook echt het gevoel de kinderen op een andere manier dan ‘leerlingen’ mee te maken. We leren ze steeds beter kennen en zij ons ook. En bovendien willen we hier nog he-le-maal niet weg. Het is heel stom, maar in ons hoofd zijn we al wel aan het aftellen. We willen nog zoveel doen (en oké, er moet ook nog van alles gedaan worden) en voor we het weten is het weer avond en daarmee dus een dag voorbij… Het gaat echt heel snel allemaal.
Dan is het nu tijd voor de vragenronde:
1. Hoe zijn de Cambodjaanse mannen, of ander mooi manvolk die jullie tegen het lijf lopen?
Zie antwoord hierboven.
2. Zeg Annemiek, je doet toch wel voorzichtig in het verkeer hè?
Jazeker, en van de brandblaar is al bijna niets meer over. & Marije weet altijd de weg, dus dat komt wel goed.
3. Zeg Annemiek, heb je nog op de zwartgelakte vleugel gespeeld?
Eh nee, ik kon de verleiding nog net weerstaan. Maar gemakkelijk was het niet.
4. Nog een paar weekjes en dan komen paps en mams om de bocht toch..?
Zoals de planning weergeeft zullen zij hier over ongeveer twee weken aankomen, naar wij verwachten.
5. Ik vraag me wel af wanneer jullie tijd erop zit?
Nou, rond de 12e van januari zullen wij waarschijnlijk weer redelijk toonbaar zijn in ’t deurp, naar wij verwachten. Nog 45 dagen, dus.
Dit was het voor nu. Allemaal succes met jullie werkzaamheden waar dan ook op de wereld, en in het bijzonder veel succes voor degenen die in de mist hun huis zoeken o.i.d. Wij zullen aan jullie denken wanneer we achter de uitlaat van een dikke truck zonder roetfilter fietsen!
Liefs van ons en tot blogs!! (haha)
M & A van MA-missie
Ps. Bedankt voor alle reacties. Één waarschuwing; de reacties waarin taaitaai, chocolademelk of enig ander Nederlands december-voedsel wordt genoemd, worden per direct verwijderd. (het maakt ons stinkend jaloers, dat moeten we allemaal ontberen dezer dagen, hoe moeten we dan ooit het Sinterklaasgevoel krijgen!?)
-
27 November 2011 - 15:47
Alieke:
Ohh wat klinkt dit weer geweldig! Misschien zouden jullie ook na je LIO weer terug kunnen?! Toch? Wel snel dat jullie weer terug zijn! Iets meer dan een maand! De tijd vliegt!
Succes met jullie scriptie en veel plezier op de volgende bruiloften enzo =) Liefs!!! -
27 November 2011 - 15:52
Hermien:
Het is maar goed dat jullie geregeld alles in,op naar, mamissie schrijven wat jullie meemaken meemaken en beleven, het is niet te onthouden en zo krijgen wij ook alle gedoseerd tot ons. tis hier nu zondagmiddag. Vanmorgen een hele leuke jeugddienst gehad. We mochten twitteren en sms-en en dat zag je allemaal op een groot scherm voor in de kerk. Zelfs de zegen kwam via skype over ons vanuit midden nederland waar onze vroegere predikant nu woont. Ook heel bijzonder allemaal. groeten en het ga jullie goed. -
27 November 2011 - 16:15
Tante Fenny:
Zit ik net achter/voor de P.C. komt daar weer een uitgebreid verslag aam van de dames uit P.P. heerlijk om dit alles te lezen,en om jullie even te plagen ,ik grijp net een handvol pepernoten! Wij hebben een feestelijke zondag gehad ,Siegrid is gedoopt.Hele fijne dienst.
Het is hier nu flink herfst,de bladeren waaien om het hardst van de bomen!
Zeg , Annemiek en Marije ,geniet van jullie verblijf daar en veel succes!
Groet`n uit Diever. -
27 November 2011 - 16:26
Mam/Esther:
Deze moeder vind het helemaal niet erg als jullie met een Aziaat THUIS komen. Als je hem maar mee hier naartoe neemt in je koffer. (Dat past wel, toch?) Jullie mogen best 3maanden weg, een half jaar kan nog net maar dan is het gebeurt! Toch andere moeder?? Wij zijn net terug van een Alphaweekend, helemaal kapot maar wat was het weer bijzonder! XX -
27 November 2011 - 16:53
Aafie:
Dames, die foto's wat geweldig!!! Als ik ooit ga trouwen, wil ik dat jullie in Cambodjaanse jurk incuslief make-up komen. Lijkt me leuk!
Succes met scriptie en geniet van alle geniale avonturen daar! Liefs xxxx -
28 November 2011 - 08:51
Lysette:
Dag laiverds!
Wat weer een story, een 'normale' week ;) Wat je normaal kunt noemen! Fantastisch. Ik ga op dit moment met een snot verkouden hoofd maar eens aan mijn gymlessen en scriptie. Met een warme kop thee. Het is niet anders, ik mis julliee wel hoor!
Succes daar & geniet ervan
xx -
28 November 2011 - 08:56
Lysette:
PS: Jullie lijken wel alsof je gaat trouwen, hahaha, vet magnifiek! :) Zo wil ik jullie hier ook wel een keer zien, fantastische foto's dames! x -
28 November 2011 - 14:40
Tineke Werkman:
Genoten van jullie belevenissen! -
28 November 2011 - 19:50
Rianne Vos:
dag dames,
Wederom weer genoten van jullie reisverhaal! Wat toch een belevenissen! veel succes nog met alles wat jullie daar gaan doen en een fijne tijd met jullie rondreis, ben benieuwd naar jullie volgende verhaal!
Liefs Rianne -
29 November 2011 - 10:02
Willie/mam:
@ Esther: Ja hoor. Ze mogen best een half jaar weg, als we maar regelmatig iets horen.
@ Marije, Annemiek: neem maar geen Aziaat mee in de koffer, daar krijg je moeilijkheden mee.
Veel plezier nog daar.
Liefs -
29 November 2011 - 14:00
Oaltje:
Hahaha nooit gedacht om jullie, vooral Mary, nog eens als een echte Barbie te zien! Ge-wel-dig! Ik zeg: de carnaval outit voor 2012 is al gekozen!! Ik bedacht net dat we dit jaar niet samen Sinterklaas vieren... erg jammer! Maar om jullie Sinterklaaslozedecembermaand wat op te pimpen hierbij een gedicht van de rijmpiet.,
Beste wereldreizigers,
Oaltied Alied, Alied Oaltied
Die geloofde haar ogen niet!
Het was als Barbie en Ken..
Marije en Annemiek opgedirkt in Phon Phem.
Een cultuurschok zo mag je het gerust noemen,
Oaltje kon wel lachen om deze 2 woman.
Jullie verhalen halen haar uit de dagelijkse sleur,
onderbreken de saaie scriptie en het stendengezeur.
Ze hoopt dat jullie nog veel mogen beleven,
maar ook dat jullie je snel weer in Holland mogen begeven.
Ja Oaltje mist jullie grappen en grollen,
En hoopt snel weer met jullie over het Bleuteveuttnpaadje te hollen!
Groeten, Oaltje de rijmpiet. -
29 November 2011 - 14:55
Christine Van Mierlo:
Haha, die tekenopdrachten komen mij bekend voor.... ;-)
Leuk verslag weer om te lezen, geniet van jullie warme decembermaand!
Groetjes, Christine -
29 November 2011 - 19:13
Else&Irma:
Hallo daar!
Else en ik hebben even naar jullie prachtige foto's gekeken. El vindt dat jullie er prachtig uitzien! dat vind ik natuurlijk ook!
Liefs uit Bedum -
03 December 2011 - 20:41
Margreet Aarden:
Hoi Annemiek
Alweer een tijdje geleden dat ik over jullie heb gelezen . Leuk hoor en wat een mooie fotos.
Kheb net een tijd met je ma zitten kletsen .
Ben heel benieuwd hoe zij het vinden .
Jullie zullen het vast geweldig hebben samen .
Heel veel plezier en veel groetjes uit brabant !Margreet en fam. -
04 December 2011 - 11:26
Reinder Van Der Veen:
Beste Marije en Annemiek, volgens Willie(moeder van Annemiek) zou ik ook eens moeten reageren op jullie verhalen, nou bij deze. Volgens mij hebben jullie daar een prachtige tijd, één groot avontuur, dit maak je maar eens in je leven mee.Ik wens jullie nog het aller beste en tot in jan 2012. Annemiek, nog 1 vraagje:hebben ze daar in PP maar 23 uren in een etmaal, jij bent 1 uur eerder weg, blijft over 22 uur, hoe zit dit? gr.Reinder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
