Rondreizen door het ganse land, deel 2

Lieve allemaal,

Het is kerstvakantie dus tijd voor een beetje leesvoer. Bedankt voor de lieve en leuke reacties de afgelopen keren en we hopen dat jullie ook dit verslag met plezier zullen lezen.

Als we ons niet vergissen is het op het moment van schrijven dag 80 in Cambodja. We zijn weer thuis van een ruim een twee weken rondreizen. Het vorige verhaal eindigde in Kampong Thom, waar we overnachten om de volgende dag verder te reizen naar de Kratie (zeg: Krohtsjee) provincie.
Zodoende vertrokken we zondag die kant uit. Het was opzich niet zover reizen, maar eenmaal aangekomen in Kratie gingen we eerst nog richting Kampi om daar dolfijnen te spotten in de Mekong. Die hebben we uiteindelijk ook gezien! Het bijzondere aan deze dieren is dat ze eigenlijk geen neus hebben en dat ze zowel in zoet- als zout water kunnen zwemmen. Later gingen we weer terug naar Kratie en daar met een bootje de Mekong over naar Koh Troung, een eiland.
Hier zouden we heel ecologisch een homestay doen, wat inhoudt dat je bij een Cambodjaanse familie thuis logeert. Heel ecologisch verliep het vervoer op het eiland dan ook per paardenkar. Dit vervoersmiddel hadden we nog gehad! Maar alle bepakking en personen kon niet getrokken worden door het ene kleine peerdje, dus gingen er een paar moto’s vooruit met de koffers. Het was net Jozef en Maria op weg naar Nazareth, al deden de belletjes om de nek van het peerdje denken aan de kerstman. Jingle bells, daar gaan we.
Eenmaal aangekomen bij het huis (echt Cambodjaans op palen) kregen we de kamers te zien. De familie zou gewoon in de kamer of keuken slapen. Er waren twee kamers met een tweepersoonsbed en twee wc’s annex doucheruimtes. Voor de rest was er nog een ruimte die als keuken diende en een hele groot woonkamer. Eigenlijk wordt die laatste amper gebruikt, omdat men voornamelijk onder het huis leeft (koel en in de schaduw). Het windje dat bij de Mekong waait, maakte het wel wat fris.
Omdat er op dit eiland natuurlijk geen wifi is (erg zwaar voor pap en mam met de blitse telefoons), vermaakten we ons deze middag met good-old yathzeeën.
’s Avonds volgde een huisgemaakt rijstmaal en een soort sinaasappels uit eigen tuin na. De chauffeur was er ook de hele tijd bij, die vermaakte zich wel met de dochter des huizes. Om negen uur ging het licht uit en dat betekent dat je moet gaan slapen. Het bed was wat hard, maarja, daar word je hard van. Tegen een uur of vier begon een naburige tempel te lawaaien, met als gevolg dat de hanen ook gezellig meededen. ’s Ochtends kregen we brood met omelet om de boottocht terug te overleven. Dat lukte en we zochten een dichtbij zijnd hotel op. Wij gingen namelijk door naar Mondulkiri met de bus, paps & mams besloten om terug te gaan naar Phnom Penh. Maar de bus naar Mondulkiri ging niet door Kratie, dus reden we met de chauffeur en zijn wagen door naar Snuol. Daar hebben we een ticket gekocht naar Mondulkiri.
Een verslag ter plaatse:
Nou, daar zitten we dan. In Snuol te wachten op de bus naar Mondulkiri, ten oosten van Cambodja. De plannen zijn dus even gewijzigd, pap & mam zijn terug naar PP met de chauffeur en zijn minivan. Wij zijn om elf uur vanochtend in dit dorp afgezet met de blijde mededeling dat de bus om half drie kwam. We zitten nu al ruim twee uur aan een te lage tafel te lezen in Margrieten en Libelles (bij gebrek aan beter), waar overigens hele handige dingen in staan. Wist je bijvoorbeeld dat je haar dat groen uitgeslagen is door chloor met tomatenketchup moet wassen?
Zo nu en dan stopt hier een busje, want de passagiers willen een warm maal. Onze bus laat nog even op zich wachten. Tegen een uur of één staat al het verkeer rondom de kruising bij het busstation stil. Er blijkt een karavaan van dure auto’s aan te komen met waarschijnlijk zeer belangrijke mensen. Dat moet haast wel, waarom anders uitgerekend hier afgezet in het praktisch niks? En toen, toen kwam er ineens een bus aan! Jippie! Maar het bleek niet onze bus, jammer genoeg. Er werd nog wel even een scooter in het bagageruim geladen..

Afijn, tegen een uurtje of zes waren we dan eindelijk in de Nature Lodge (echt, een aanrader!). Na een rit van twee uur werden we bij het busstation in Sen Monorom opgehaald door een Cambodjaanse Tarzan en zijn pick-up. Wij mochten achterihin, lalalalalalaa! Door de woeste wegen van Mondulkiri kwamen we tien minuutjes later aan bij de accommodatie. Houten bungalows op een heuvel waar tussendoor nog een paard en een koe liep, heel landelijk allemaal. De heuvels deden wat Toscaans aan, het windje wat Nederlands… Serieus, wat een rukwinden, echt niet normaal. En oh, wat was het koud! De houten bungalows waren ook niet helemaal tochtvrij gezien de spleten tussen de muren, wat ons natuurlijk het nodige kippenvel bezorgde. Na een warme maaltijd en een kop warme chocolademelk zochten we ons huuske weer op. Best lastig in het donker, we stonden dan eerst ook voor de verkeerde deur.. Haha. ;)

De volgende dag deden we rustig aan, beetje wandelen, beetje eten en ’s middags verkenden we Mondulkiri per scooter. Eerst liepen we naar het busstation, aangezien we een dag eerder wilden vertrekken. Niet dat het niet leuk was in Mondulkiri, maar we hadden al veel gelijkwaardige bezienswaardigheden gezien in Rattanakiri. Dus één dag M´kiri was ook voldoende. We vroegen bij het busstation of er iemand was die ons kon vervoeren naar de Sen Monorom waterval en de Ocean of Trees. Er werd algauw een moto-driver bij geroepen, helaas mochten we niet allebei op één scooter, dat kon de motor niet aan in de heuvels. Afijn, toen bleek de man van het busstation zelf ook een scooter te hebben (duh) en Annemiek mocht daar achterop. Ha fijn. Eerst gingen we naar Phnom Bai Chuw, een observatiepunt over het noorden van Mondulkiri. De heuvel, genaamd rauwe rijst berg, was ongeveer 800 meter hoog en zodoende de hoogste heuvel aldaar. Het gaf ons een uitzicht over Samot Cheur, een echte zee van bomen. Een beschermd natuurgebied, maar bomen worden er soms nog steeds in het geheim omgekapt en meegenomen. Verschillende stammen wonen ook in het natuurgebied.
Hierna gingen we per scooter door naar de Monorom Falls, een waterval. Hier was het ook erg rustig en schoon, in tegenstelling tot de watervallen in Rattanakiri. Je kan ook prima in dit water zwemmen, maarja, ´t was nog steeds een beetje frisjes..
Hierna gingen we weer terug naar de lodge, alwaar we kerstversiering vouwden met de eigenares. Het was erg gezellig. ´s Avonds vonden we ons huisje nu wel in een keer terug (we hadden een lampje aangelaten) en sliepen we weer in de tocht heerlijk voor het eerst sinds drie maanden weer onder een dekbed (van Peter Rabbit!).

Donderdag vertrokken we in alle vroegte naar huis, met de bus wederom. Ruim 7 uur duurde de terugreis. Het ging eerst heel snel. Later besloot de buschauffeur ineens een weg te nemen, waarvan je dacht: ´nee, dit is geen weg.´ Maar jawel, en we hobbelden er met de hele bus overheen. Gelukkig ging er nu niemand kotsen, zoals bijvoorbeeld de heenreis wel gebeurde. Eenmaal thuis waren echt wel moe..

De volgende dag deden we rustig aan en gingen we even bij COLT langs om met de andere vrijwilligers te kletsen. Ook bereidden we het één en ander voor voor volgende week. Dan gaan we namelijk alle kinderen lesgeven, even geen rekenen, even geen Engels. En alle kinderen in één klas, wel zo gezellig. Alle andere vrijwilligers zijn namelijk al weg of op vakantie.

Zaterdag begon het tweede deel van onze reis door Cambodja. Nadat we pap en mam van hun hotel hadden gehaald reden we richting de kust. Eerst bezochten we Kampong Trach, een soort berg die van binnen open is. In de berg is ook een tempel en heel veel Cambodjaanse kinderen met een zaklamp die met je mee lopen. Dat werd op den duur wel een beetje vervelend. Maar wel weer een bijzondere locatie, beetje Jurassic Park-achtig.
Hierna reden we door naar een peperplantage. Kampot staat bekend om zijn peper, maar hoe wordt dit eigenlijk verbouwd. Nou, daar kwamen we deze middag achter. Het zijn gewoon een soort bomen met bolletjes eraan en die worden later geoogst en gedroogd. Naast peper werd er ook veel fruit verbouwd en zagen we dus voor het eerste en ananasplant! (het duurt wel zeven maanden voordat de ananas eetbaar is). Dus Marije als echt ananas-addict krijgt zo´n plant nog wel cadeau.
Halverwege de middag kwamen we aan bij de accommodatie in Kep. Leuke huisjes in een CenterParcsjungle, maar dan echt natuurlijk. Het was prachtig weer en de rest van de dag hebben we in en om het zwembad vertoeft. Met Kerstavond (want ja, ook al voel je niet echt kerst, het is wel zo) aten we in Kep Lodge. Mooi restaurant-accommodatie op dito locatie. Dit hadden we echter achteraf beter niet kunnen doen, want op eerste Kerstdag was papa daar waarschijnlijk behoorlijk ziek van. Heel sneu. Op eerste Kerstdag hebben wij een beetje bij het zwembad gelegen. We wilden eigenlijk naar het eiland Koh Tunsay, maar de zee was wat wild.. Dit plan hebben we toen maar laten varen. Later zijn we met de tuktuk nog naar het strand gegaan. In vergelijking met Sihanoukville viel dit een beetje tegen, maar even goed was het kerst op een tropisch strand, jawel! Even later bracht een tuktuk ons naar de Crab Statue. Een gigantische krab van steen, want Kep staat bekend om zijn krab dus daar bouw je dan een standbeeld voor.
Het kerstdiner aten we ´s avonds in een nabijgelegen restaurantje, terwijl papa nog in bed lag. We hebben hem wel verzorgd, hoor, die dag. Niet dat je denkt dat wij holladiejee weggingen en hem aan zijn lot overlieten. Dat kan echt niet, zeker niet met kerst.

Maandag ging het alweer een tikkeltje beter met pap en zouden we ook weer naar Phnom Penh. Eenmaal in de auto roken we echt een vieze lucht, joh. Gatsiedarrie, had papa nu in de auto overgegeven? Of was het toch een verrotte banaan of maiskolf in het dashboardkastje?
Het bleek dat Vichea een kist vol krab had gekocht voor zijn familie. Ze zijn arm en komen nooit naar de kust, krab is dus voor hen een delicatesse. ´Is the crab still alive?´ vroeg mama. Hebben we straks ook nog die krab door de auto! Maar nee, de krab was vanochtend gekookt en lag nu lekker te soppen in het koelboxje achterin de auto. Na een uurtje of drie werd de krab afgeleverd bij een vriend van Vichea en konden we opgelucht adem halen. Overigens waren we toen al in Phnom Penh. We zetten pap en mam af bij het hotel en wij gingen ook door naar huis. We deden gauw even wat boodschappen en gingen nog langs bij COLT. De kinderen waren erg blij om ons weer te zien en wij natuurlijk ook. ´s Avonds aten we bij de Mexicaan aan de riverside en daarna deden we even wat fitness op de boulevard. Hier staan namelijk prachtige toestellen waar gretig gebruik van wordt gemaakt, ook door ons. Ook hadden we bijna de helft van onze kleren in pap en mam´s koffer gedrukt, want daar wilden we zelf even niet meer mee slepen. Na het wegen bleek het precies uit te kunnen met de kilo´s, gelukkig maar. :)

Nu is het dinsdag, derde Kerstdag. Straks breekt voor ons de laatste dinsdagmiddag aan in Phnom Penh. Vanmiddag zetten we eerst pap en mam op het vliegtuig en daarna gaan we les geven bij COLT. Wel gek hoor, dat we over ongeveer twee weken alweer thuis zijn. Opzich is het best leuk om straks iedereen weer te zien en ook in ons eigen bed te slapen. Maar aan de andere kant willen we eigenlijk ook nog niet weg. Het voelt hier ook wel een beetje als thuis, alleen woont iedereen zo ver weg..

Nog even een kort felicitatierondje:
De oma van Marije, tante Tjitske, ome Jan, Maaike, Sara krijgen van ons een ietwat verlate verjaardagfelicitaties.
Jan en Miranda, gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje (ja, ook wij hebben jullie zoontje op foto´s al voorbij zien komen!) en alle geluk voor de toekomst gewenst. En dus ook de felicitaties voor oom Reinder en tante Frouwkje met hun nieuwe kleinkind. Nick ook nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! En daarnaast natuurlijk ook de felicitaties voor iedereen die we vergeten zijn.. :D

Voor nu sluiten we af, er volgt gauw weer een nieuw verslag.
Alvast een gelukkig Nieuwjaar en de beste wensen voor 2012!

Liefs van Marije en Annemiek

Ps. In het vorige verslag zijn links van onze foto´s te vinden!