Mittapheap
Door: MAmissie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
01 Januari 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve allemaal,
Dit is waarschijnlijk het laatste verhaal uit Cambodja. Gek hè, dat het er nu alweer bijna op zit?
De vorige MA-missie eindigde op de dag de pap & mam teruggingen naar Nederland. Uiteraard was de chauffeur weer te vroeg bij ons appartement en zodoende waren we ook wat eerder bij het hotel. En wat bleek, pap en mam vlogen om 16.45 uur en nu was het half twaalf.. Zeeën van tijd, noem je dat. Maar dat deerde niet, het was tenslotte vakantie.
Afijn, nadat we pap en man gedropt hadden op het vliegveld, de koffers vol met onze kleren (scheelt weer in de backpack straks), reden wij weer terug naar Phnom Penh. Echter, Vichea de chauffeur was een beetje ziek. Vandaar dat wij overgeplaatst werden in de auto van zijn brüder. Een ouwe, vieze sjeesbak waar zo’n beetje alles in los hing. Dat was wel wat anders dan de stoere Hyundai van mister Vichea. Hmpf. Toen nam de broer van Vichea ook nog een vreemde afslag half Phnom Penh uit, ja, toen dachten wij ook van: ‘sjit, nu zul je het nog even krijgen..’. De beste man kon ook geen woord Engels.
Uiteindelijk, jawel, zette hij ons mooi voor de deur af en hadden wij weer een mooi, voor ons nieuw, stukje Phnom Penh gezien.
Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag waren wij de enige vrijwilligers bij COLT. Zoals eerder gezegd, gaven wij alle kinderen tegelijk les. Geen Engels, geen rekenen, maar gewoon weer als vanouds artclass, muziek en we deden spelletjes. Het is wel een volle, warme bedoeling; met z’n allen in één klaslokaal. Maar ook wel weer gezellig.
Eerst hebben de kinderen een tekening gemaakt met perspectief, best een lastige opdracht. Ook deden we een middagje origami; vlinders, pauwen, vissen en giraffen sieren nu de muur. We leerden ze het liedje ‘I like the flowers’ en we deden heel veel kringspelletjes. De laatste dag konden ze kiezen tussen tekenen en dansen. Ze tekenden een kameleon met bijpassende achtergrond. Ook gingen we dansen, het liefst deden we dat natuurlijk buiten. Maar omdat de laptop en de speakers stroom nodig hebben, bleven we in het klaslokaal. Jum, lekker warm. Buiten was het 35+ graden enne, binnen..? Afijn, we konden ons beter afvragen; ‘op welke plek heb ik vandaag nog niet gezweet?’. We lasten halverwege dan ook even een pauze in, waarbij de kinderen verplicht werden om terug te gaan naar het weeshuis en minstens een kop water te drinken. Dat deden ze gedwee. Daarna werden de speakers weer voluit gedraaid en gingen we vrolijk verder.
Het was heerlijk om zo met de kinderen in de weer te zijn, allemaal een grote lach op hun gezicht. Vrijdag was tevens de laatste les, een mooie afsluiter.
Het lesgeven was natuurlijk alleen ’s middags. De vraag onder u, als lezer, rijst natuurlijk meteen: ‘Wat doet MA-missie ’s ochtends? Uitslapen soms? Nou nee, gezien het Cambodjaanse ritme (vroeg eruit, vroeg erin) gaat dat niet meer. De scriptie is nog niet nagekeken (Stenden heeft vakantie), dus ook daar kunnen we niet mee verder. Gelukkig staan ons nog wat presentaties te wachten in Nederland en ook schrijven we nu wat resterende verslagen en logboeken, ook bereiden we de lessen voor. Tussen de bedrijven door doen we nog een potje Yahtzee. We hebben de financiële balans opgemaakt, ’t is tenslotte eind van het jaar. En we bereiden ons ook geestelijk voor op de terugkomst in Nederland; druk zat dus.
In het vorige verhaal zijn we helemaal vergeten te melden dat we tussen de bedrijven door ook nog naar Toul Sleng museum zijn geweest, de foto’s waren al wel reeds te zien. Een museum in een voormalige Khmer Rouge gevangenis. Al die Killing Field/Caves die hadden gezien, zijn echt verschrikkelijk. Maar wat hier is gebeurd, slaat echt alles. Te gruwelijk voor woorden wat de Cambodjanen hun eigen volk hebben aangedaan…
Dan even wat anders; het mysterie brood in Cambodja. Herinnert u zich nog dat we stokbroodjes kochten? En we eenmaal thuis de broodjes open sneden, zich een mierenkolonie ontpopte die zich huisvestte in het brood?
En herinnert u zich ook nog dat ons brood (gewone plakjes brood; gesneden brood noemt men dat) verschimmeld was? En dat dit tot drie keer toe gebeurde; zelfs toen we het in de koelkast bewaarden? Afijn, u raadt het al. Deze week was ons brood voorzien van mieren én schimmel. Waarschijnlijk veroorzaakt het één het ander. Maar goed. Ook vonden we een hele mierenfamilie in de rijstkoker. Je kunt je afvragen wat er zo interessant is aan een rijstkoker voor een mier. Toen Marije ook nog een mier vond tussen twee blaadjes wc-papier, toen brak de spreekwoordelijke klomp. Wat moet een mier in wc-papier? Daarna sprayde Marije even goed met anti-insectenspray in het rond en begon Annemiek een verwoede schoonmaakactie. We zijn miervrij.
Althans, dat dachten we. Zondag was het weer raak. We hadden ons al de hele dag verheugd op het avondeten: stokbroodjes gevuld met gehakt en groenten. Nou, bij het aanbreken der koken bleek ook het hele stokbrood met ants gecoverd te zijn. Nee! Jawel! Maar er zijn ergere dingen, dat weten we ook wel. Zoals oliebollen moeten missen met Oud & Nieuw. Wereldramp.
Ondanks dat Cambodja Boeddhistisch is en officieel geen New Year viert volgens de westerse kalender, was het op Oudejaarsavond zeer druk aan de riverside. Dat merkten wij algauw toen we in de tuktuk stapten. Op alle kruisingen was het chaos. Opzich ook wel weer logisch, want de verkeerslichten hadden slechts een knipperend oranjelicht. Normaal gesproken is dat rond een uurtje of tien ’s avonds niet zo’n probleem; er is dan niet veel verkeer meer. Maar nu wel. En niemand laat elkaar voor of denkt handig na bij een kruising, wat resulteert in een complete chaos. De hele Cambodjaanse gemeenschap trok uit met auto’s en brommobielen, want de Cambodjanen houden wel van een feestje.
Ook aan de riverside was het een drukte van belang, hier daar een beetje vuurwerk. We zochten Wilco en Frida met hun familie op, daar zouden we de laatste minuten van 2011 mee door brengen.
Normaal zie je in Nederland een klok op de televisie die het jaar voor je aftelt, maar die hebben ze hier (nog) niet. Dus besloten we rond de klok van twaalf zelf maar af te tellen..!
Toen werden we allebei gebeld door de familie, daar begonnen ze net aan het avondeten. Haha. Qua vuurwerk viel het een beetje tegen; drie keer glitter en twee knallen, dat was het wel. We hadden wel wat meer van Azië verwacht op dit gebied.
Op Nieuwjaarsdag was het opvallend rustig op de wegen. We fietsten richting riverside om naar de Central Market te gaan. Geen kip op straat, geen claxon te horen. Hmm, merkwaardig merkwaardig.
Op de markt was het ook erg rustig, helaas hebben niets gekocht; behalve een bekertje heerlijk ijskoud palmsuikerwater. Ook kochten we tickets voor de bus naar Sihanoukville. De plannen zijn namelijk enigszins gewijzigd. We gaan eerst nog even naar de kust voor een strandvitamientje, waarna we verder reizen naar Koh Kong. Na een dag of drie gaan we verder naar de Thaise grens, want dan gaat ons vliegtuig ook al bijna. Op 11 januari kunnen we weer in real life begroet worden op Schiphol.
Tja, de laatste dagen hier breken aan. En dat betekent alles voor een laatste keer doen in Phnom Penh en afscheid nemen. Dat laatste stellen we nog heel even uit tot dinsdag (en hopelijk kunnen we op één of andere manier hier nog eens terug komen, zodat het niet een afscheid voor altijd is..).
Dan nog even een laatste alinea over ons hier. Nu we toch al lekker sentimenteel bezigzijn.. We hoeven jullie niet te vertellen dat we het hier tot nu toe super hebben gehad. Wat een goede keus hebben we gemaakt om hierheen te gaan en ons in te zetten voor COLT. En wat hebben we veel steun, reacties, kaartjes, mailtjes, e-cards en lieve berichten van iedereen gehad. Dat heeft ons echt goed gedaan. Ondanks dat we ons hier prima vermaakt hebben, was het ook echt wel fijn om berichten van het thuisfront te krijgen. Dat doet de mens goed en zo geraken we niet helemaal los van Holland. ;)
Ook hebben we het samen heel goed gehad. We hadden dan ook eigenlijk niet anders verwacht, maar we zijn al wel ruim drie maanden 24 uur per dag samen. Samen, als in 1 appartement en ook in 1 bed. Dat gaat prima.
En dit nu schrijvende (we hebben ook de taken verdeeld: Marije doet de foto’s, Annemiek de verslagen), besluit ik om even in de ik-vorm over te gaan. Want vanaf hier wil ik even laten weten dat ik me in de afgelopen tijd geen betere vriendin en reisgenoot had kunnen wensen. Marije heeft het soms echt niet makkelijk gehad met mij (en m’n tere hartje). En al helemaal niet die keren dat ik haar (per ongeluk) een elleboogstoot gaf ’s nachts. Ik heb op het laatst echt wel getwijfeld of het wel slim was om naar Azië te gaan. Maar ik kan wel zeggen dat ik daar echt geen moment spijt van heb gehad. En daar heeft Marije een heel groot aandeel in. De hele periode was tot nu toe al onvergetelijk en we reizen straks nog even verder. Dat gaat vast helemaal goed komen, want samen staan we sterk :D
Voor nu wensen we iedereen nog het allerbeste voor 2012 en tot het volgende verslag!
Liefs,
Marije en Annemiek
Ps. En Mittapheap betekent vriendschap.
Dit is waarschijnlijk het laatste verhaal uit Cambodja. Gek hè, dat het er nu alweer bijna op zit?
De vorige MA-missie eindigde op de dag de pap & mam teruggingen naar Nederland. Uiteraard was de chauffeur weer te vroeg bij ons appartement en zodoende waren we ook wat eerder bij het hotel. En wat bleek, pap en mam vlogen om 16.45 uur en nu was het half twaalf.. Zeeën van tijd, noem je dat. Maar dat deerde niet, het was tenslotte vakantie.
Afijn, nadat we pap en man gedropt hadden op het vliegveld, de koffers vol met onze kleren (scheelt weer in de backpack straks), reden wij weer terug naar Phnom Penh. Echter, Vichea de chauffeur was een beetje ziek. Vandaar dat wij overgeplaatst werden in de auto van zijn brüder. Een ouwe, vieze sjeesbak waar zo’n beetje alles in los hing. Dat was wel wat anders dan de stoere Hyundai van mister Vichea. Hmpf. Toen nam de broer van Vichea ook nog een vreemde afslag half Phnom Penh uit, ja, toen dachten wij ook van: ‘sjit, nu zul je het nog even krijgen..’. De beste man kon ook geen woord Engels.
Uiteindelijk, jawel, zette hij ons mooi voor de deur af en hadden wij weer een mooi, voor ons nieuw, stukje Phnom Penh gezien.
Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag waren wij de enige vrijwilligers bij COLT. Zoals eerder gezegd, gaven wij alle kinderen tegelijk les. Geen Engels, geen rekenen, maar gewoon weer als vanouds artclass, muziek en we deden spelletjes. Het is wel een volle, warme bedoeling; met z’n allen in één klaslokaal. Maar ook wel weer gezellig.
Eerst hebben de kinderen een tekening gemaakt met perspectief, best een lastige opdracht. Ook deden we een middagje origami; vlinders, pauwen, vissen en giraffen sieren nu de muur. We leerden ze het liedje ‘I like the flowers’ en we deden heel veel kringspelletjes. De laatste dag konden ze kiezen tussen tekenen en dansen. Ze tekenden een kameleon met bijpassende achtergrond. Ook gingen we dansen, het liefst deden we dat natuurlijk buiten. Maar omdat de laptop en de speakers stroom nodig hebben, bleven we in het klaslokaal. Jum, lekker warm. Buiten was het 35+ graden enne, binnen..? Afijn, we konden ons beter afvragen; ‘op welke plek heb ik vandaag nog niet gezweet?’. We lasten halverwege dan ook even een pauze in, waarbij de kinderen verplicht werden om terug te gaan naar het weeshuis en minstens een kop water te drinken. Dat deden ze gedwee. Daarna werden de speakers weer voluit gedraaid en gingen we vrolijk verder.
Het was heerlijk om zo met de kinderen in de weer te zijn, allemaal een grote lach op hun gezicht. Vrijdag was tevens de laatste les, een mooie afsluiter.
Het lesgeven was natuurlijk alleen ’s middags. De vraag onder u, als lezer, rijst natuurlijk meteen: ‘Wat doet MA-missie ’s ochtends? Uitslapen soms? Nou nee, gezien het Cambodjaanse ritme (vroeg eruit, vroeg erin) gaat dat niet meer. De scriptie is nog niet nagekeken (Stenden heeft vakantie), dus ook daar kunnen we niet mee verder. Gelukkig staan ons nog wat presentaties te wachten in Nederland en ook schrijven we nu wat resterende verslagen en logboeken, ook bereiden we de lessen voor. Tussen de bedrijven door doen we nog een potje Yahtzee. We hebben de financiële balans opgemaakt, ’t is tenslotte eind van het jaar. En we bereiden ons ook geestelijk voor op de terugkomst in Nederland; druk zat dus.
In het vorige verhaal zijn we helemaal vergeten te melden dat we tussen de bedrijven door ook nog naar Toul Sleng museum zijn geweest, de foto’s waren al wel reeds te zien. Een museum in een voormalige Khmer Rouge gevangenis. Al die Killing Field/Caves die hadden gezien, zijn echt verschrikkelijk. Maar wat hier is gebeurd, slaat echt alles. Te gruwelijk voor woorden wat de Cambodjanen hun eigen volk hebben aangedaan…
Dan even wat anders; het mysterie brood in Cambodja. Herinnert u zich nog dat we stokbroodjes kochten? En we eenmaal thuis de broodjes open sneden, zich een mierenkolonie ontpopte die zich huisvestte in het brood?
En herinnert u zich ook nog dat ons brood (gewone plakjes brood; gesneden brood noemt men dat) verschimmeld was? En dat dit tot drie keer toe gebeurde; zelfs toen we het in de koelkast bewaarden? Afijn, u raadt het al. Deze week was ons brood voorzien van mieren én schimmel. Waarschijnlijk veroorzaakt het één het ander. Maar goed. Ook vonden we een hele mierenfamilie in de rijstkoker. Je kunt je afvragen wat er zo interessant is aan een rijstkoker voor een mier. Toen Marije ook nog een mier vond tussen twee blaadjes wc-papier, toen brak de spreekwoordelijke klomp. Wat moet een mier in wc-papier? Daarna sprayde Marije even goed met anti-insectenspray in het rond en begon Annemiek een verwoede schoonmaakactie. We zijn miervrij.
Althans, dat dachten we. Zondag was het weer raak. We hadden ons al de hele dag verheugd op het avondeten: stokbroodjes gevuld met gehakt en groenten. Nou, bij het aanbreken der koken bleek ook het hele stokbrood met ants gecoverd te zijn. Nee! Jawel! Maar er zijn ergere dingen, dat weten we ook wel. Zoals oliebollen moeten missen met Oud & Nieuw. Wereldramp.
Ondanks dat Cambodja Boeddhistisch is en officieel geen New Year viert volgens de westerse kalender, was het op Oudejaarsavond zeer druk aan de riverside. Dat merkten wij algauw toen we in de tuktuk stapten. Op alle kruisingen was het chaos. Opzich ook wel weer logisch, want de verkeerslichten hadden slechts een knipperend oranjelicht. Normaal gesproken is dat rond een uurtje of tien ’s avonds niet zo’n probleem; er is dan niet veel verkeer meer. Maar nu wel. En niemand laat elkaar voor of denkt handig na bij een kruising, wat resulteert in een complete chaos. De hele Cambodjaanse gemeenschap trok uit met auto’s en brommobielen, want de Cambodjanen houden wel van een feestje.
Ook aan de riverside was het een drukte van belang, hier daar een beetje vuurwerk. We zochten Wilco en Frida met hun familie op, daar zouden we de laatste minuten van 2011 mee door brengen.
Normaal zie je in Nederland een klok op de televisie die het jaar voor je aftelt, maar die hebben ze hier (nog) niet. Dus besloten we rond de klok van twaalf zelf maar af te tellen..!
Toen werden we allebei gebeld door de familie, daar begonnen ze net aan het avondeten. Haha. Qua vuurwerk viel het een beetje tegen; drie keer glitter en twee knallen, dat was het wel. We hadden wel wat meer van Azië verwacht op dit gebied.
Op Nieuwjaarsdag was het opvallend rustig op de wegen. We fietsten richting riverside om naar de Central Market te gaan. Geen kip op straat, geen claxon te horen. Hmm, merkwaardig merkwaardig.
Op de markt was het ook erg rustig, helaas hebben niets gekocht; behalve een bekertje heerlijk ijskoud palmsuikerwater. Ook kochten we tickets voor de bus naar Sihanoukville. De plannen zijn namelijk enigszins gewijzigd. We gaan eerst nog even naar de kust voor een strandvitamientje, waarna we verder reizen naar Koh Kong. Na een dag of drie gaan we verder naar de Thaise grens, want dan gaat ons vliegtuig ook al bijna. Op 11 januari kunnen we weer in real life begroet worden op Schiphol.
Tja, de laatste dagen hier breken aan. En dat betekent alles voor een laatste keer doen in Phnom Penh en afscheid nemen. Dat laatste stellen we nog heel even uit tot dinsdag (en hopelijk kunnen we op één of andere manier hier nog eens terug komen, zodat het niet een afscheid voor altijd is..).
Dan nog even een laatste alinea over ons hier. Nu we toch al lekker sentimenteel bezigzijn.. We hoeven jullie niet te vertellen dat we het hier tot nu toe super hebben gehad. Wat een goede keus hebben we gemaakt om hierheen te gaan en ons in te zetten voor COLT. En wat hebben we veel steun, reacties, kaartjes, mailtjes, e-cards en lieve berichten van iedereen gehad. Dat heeft ons echt goed gedaan. Ondanks dat we ons hier prima vermaakt hebben, was het ook echt wel fijn om berichten van het thuisfront te krijgen. Dat doet de mens goed en zo geraken we niet helemaal los van Holland. ;)
Ook hebben we het samen heel goed gehad. We hadden dan ook eigenlijk niet anders verwacht, maar we zijn al wel ruim drie maanden 24 uur per dag samen. Samen, als in 1 appartement en ook in 1 bed. Dat gaat prima.
En dit nu schrijvende (we hebben ook de taken verdeeld: Marije doet de foto’s, Annemiek de verslagen), besluit ik om even in de ik-vorm over te gaan. Want vanaf hier wil ik even laten weten dat ik me in de afgelopen tijd geen betere vriendin en reisgenoot had kunnen wensen. Marije heeft het soms echt niet makkelijk gehad met mij (en m’n tere hartje). En al helemaal niet die keren dat ik haar (per ongeluk) een elleboogstoot gaf ’s nachts. Ik heb op het laatst echt wel getwijfeld of het wel slim was om naar Azië te gaan. Maar ik kan wel zeggen dat ik daar echt geen moment spijt van heb gehad. En daar heeft Marije een heel groot aandeel in. De hele periode was tot nu toe al onvergetelijk en we reizen straks nog even verder. Dat gaat vast helemaal goed komen, want samen staan we sterk :D
Voor nu wensen we iedereen nog het allerbeste voor 2012 en tot het volgende verslag!
Liefs,
Marije en Annemiek
Ps. En Mittapheap betekent vriendschap.
-
01 Januari 2012 - 13:42
Hermien:
Ha die meiden,
Goh nog even en dan zijn jullie hier weer in Holland. Wat gaat de tijd toch snel. Het geknal met carbid en vuurwerk was in Nederland weer als vanouds. De oliebollen inderdaad weer lekker, de kniepertjes en rolletjes en ander dik makend spul moeten er de komende weken weer afgetraind worden. Zo zie je maar wat veel verschillen. Hier doen we moeite om niet te dik worden.....en op andere plaatsen in de wereld ......zitten er mieren in de rijst !! Nog een paar goeie dagen wensen we jullie en kom heel weer terug. hartelijke groeten uut Zeijerveld -
01 Januari 2012 - 13:47
Willie:
Ik heb nog even jullie spullen gewogen en het was meer dan 10 kilo. Dus dat kun je aan cadeautjes en souvenirs weer mee terug nemen.
Er zijn nog oliebollen over en ik bewaar ze in de vriezer en daar zijn geen mieren ;), dus die houd je nog tegoed.
Dus jullie hebben Vichea zijn broer nog even ontmoet, wat raar dat die geen Engels kon.
Geniet er nog even van en van de laatste reis die jullie maken,
kus Mama -
01 Januari 2012 - 15:37
Foka:
Hallo Annemiek en Marije.
Dat is inderdaad mooi dat jullie al zo lang en zo goed met elkaar overweg kunnen, geweldig! Wij keken vannacht uit op de 'skyline' van Beilen met machtig mooi vuurwerk en alle buurkinderen hadden veiligheidsbrilletjes op, had ik nog niet eerder gezien. -
01 Januari 2012 - 16:32
Tante Fenny:
Dag meiden, Gelukkig 2012 !!
Wat goed dat er nog wat oliebollen voor jullie in de vriezer bewaard worden, want de schimmel en mieren in de rijst en brood is ook niet om over naar huis te schrijven.
De kinderen zullen jullie straks missen als jullie weer naar Nederland gaan!
Wat worden ze fantastisch onderwezen en geschoold in allerlei vakken en zang en dans en handenarbeid enz.Daar neem ik mijn "petje" vooraf!Zoveel energie als jullie er in steken en dat bij die hoge temperaturen!
Geniet nog even de laatste dagen en veel sterkte bij alles wat jullie doen.
Groeten van ons allen! -
01 Januari 2012 - 17:00
Nynke Visser:
Geniet er nog even van en ook een gelukkig 2012 gewenst!
-
01 Januari 2012 - 17:39
Marieke:
Gelukkig nieuwjaar Annemiek en Marije en veel plezier nog even in de laatste 1,5 week!
groeten Marieke -
01 Januari 2012 - 18:23
Karin En De Kuiltjes:
Hey meiden,
Allereerst: Veul haail en zeegn ient naie joar!!
Super, jullie verhalen ... Ik heb er echt van genoten en wat een onderneming! Top hoor!!
Veel succes de laatste dagen en geniet er nog even van!!
Xx -
01 Januari 2012 - 18:40
Léon En Evelien:
Petje af voor jullie hoor, prima gedaan!
We hebben genote van jullie uitgebreide verslagen. Het zal strakjes wel even wennen zijn in het natte Nederland.
Nog veel plezier gewenst de laatste dagen en veilige thuisreis!
Oh ja en natuurlijk de allerbeste wensen voor 2012
Liefs,
Léon en Evelien -
01 Januari 2012 - 20:20
Aafie:
Aaaah jullie zijn zo lief samen. Geniet nog even van de laatste dagen. En nu snel naar Nederland komen.
Marijtje nieuwjaarsrolletjes eten bij oma op nieuwjaarsdag is niet hetzelfde zonder jou. Volgend jaar eten we ons samen misselijk!
XXX -
02 Januari 2012 - 12:15
Alieke:
Ahh wat gaat dat snel zeg meiden! Nog niet eens twee weken meer...! Maar wat fijn dat jullie t zo leuk hebben gehad samen ook! Is altijd spannend natuurlijk ;) Veel plezier alvast met de laatste rondreizen en strandligavonturen =)! En sterkte met het afscheid/tas inpakken/enzo! Goede reis alvast en tot snel!!!!!! Dat is dan wel weer leuk =D
Lieeeeefs! -
02 Januari 2012 - 14:19
Lysette :
Ik probeer nu al een half uur lang wat te posten, maar klets met jullie op msn, wat de boel vertraagd! hihi! Maar ook nog even via deze weg; onwijs gaan genieten van de laatste periodee& het mooie land..
Tot snel.. :) -
02 Januari 2012 - 16:53
Jouk Huisman:
Marije en Annemiek.
De beste wensen voor een goed en gezond 2012.
Bedankt voor alle verslagen en foto's.
Het was elke keer weer genieten.
Kom veilig weer thuis en tot ziens.
Liefs Jacob en Jouk -
02 Januari 2012 - 19:28
Anita & Fam:
He meiden,
wow wat is dat omgevlogen!!! En wat zal dat afscheid raar zijn, inderdaad niet wetende of je daar ooit nog een keer terug gaat komen!
Wel super dat jullie het al die weken zo naar jullie zin hebben gehad en dat jullie vriendschap zich weer dubbel en dwars bewezen heeft!
Als jullie terugkomen let dan wel even goed op dat er stiekem niet wat mieren mee terug reizen! Het zijn hier nl lentetemperaturen op het moment dus voor je het weet hebben we hier dan een mierenplaag!!! ;-)
Dikke kus en geniet van deze laatste dagen,
Anita, Jelle, Lieke & Tim -
02 Januari 2012 - 19:30
Anita & Fam:
en uiteraard nog de beste wensen voor dit nieuwe jaar!! -
02 Januari 2012 - 22:32
T. Jannie:
Jullie zullen met die enorme brok aan ervaring op de school van COLT in Phnom Penh, meer dan welkom zijn als stagiaires op basisscholen in Assen. Wees ook welkom in ons huis in Kloosterveen in Assen. Als je je fiets in Cambodja laat, heb ik wel een 'nieuw' exemplaar. Nog heel veel plezier in het mooie Thailand (ervaar de verschillen) en een zachte landing op Schiphol. Een gezond, voorspoedig en gelukkig 2012 en de hartelijke groeten. XXX Jannie -
03 Januari 2012 - 10:36
Mam/Esther:
Hey lieverds, vanuit een zeer stormachtig Bedum! (Weten jullie gelijk waar je naar terug gaat!) Wensen we jullie heel veel succes en sterkte met het afscheid nemen van iedereen, speciaal van alle kinderen. Voorzichtig tijdens jullie volgende avontuur en we zien jullie volgende week, dat klinkt goed!! xx -
03 Januari 2012 - 14:29
Else&Irma:
Hallo daar!
Tja, er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. En daar tussenin lag jullie Cambodjaanse bestaan.
Dank zij jullie hebben wij daar ook van mee genoten en hebben het land door jullie verhalen ook een beetje leren kennen. Hartelijk dank daarvoor en tot gauw!
Liefs Else en Irma -
07 Januari 2012 - 11:51
Tante Titia:
Hallo meiden,
Heb alles even weer gelezen...laatst had ik de foto's van Annemiek haar ouders gezien...haha...dat waren er heel veel!!!
Jullie zijn vast al op de hoogte van onze "bijna-wateroverstroming"en de evacuatie van Woltersum..ze doen net of het een tsunami is...maar goed,misschien zie ik de ernst van de situatie niet helemaal in.
Volgens mij wil iedereen van het thuisfront woensdag mee naar schiphol om jullie te verwelkomen...ik dacht: ze kunnen beter een busje huren van stuur autoverhuur, maar nu denk ik dat het een reisbus gaat worden...
Ik hoop dat jullie nog even genieten van de laatste paar dagen en ik hoop jullie in goede gezondheid weer te zien in ons natte, maar o zo gezellig kikkerlandje..
Liefs Tante Titia....en natuurlijk nog ain laifdevol 2012 toegewenst!!!! -
09 Januari 2012 - 07:15
Thies De Boer:
Hey dames,
Inmiddels vanuit Nederland wens ik jullie vast een goede terugreis. In Afrika en hier heb ik jullie verslagen met veel plezier gelegen. Een ding is zeker, we zijn een behoorlijke ervaring rijker! Tot 19 januari
xThies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
