The sky is the limit.
Door: MA-missie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
03 September 2013 | Thailand, Bangkok
Soms is er een limiet bereikt, een limiet aan herinneringen, denk je.
Maar hier in Thailand, of in heel Zuid-Oost Azië is dat eigenlijk nooit zo. Het kan altijd groter, mooier, vriendelijker of hoger. Er kan altijd meer bij (lees later meer..).
Korte samenvatting: Het bevalt ons nog steeds uiterst prima in Bangkok, we hebben bijzondere dingen gedaan en gezien en we gaan lekker door.
Vrijdag was de dag om het visum voor Myanmar aan te vragen. Ze doen er (naar gelang je wenst te betalen) twee werkdagen of korter over om dit te maken, dus vertrokken we vroeg van ons guesthouse. De ambassade ligt in een andere wijk en het leek ons het handigst die te bereiken met ’s lands beste vervoermiddel over zee: de boot. Of, in ons geval; de veerboot. Op de veerboot die wij namen zitten doorgaans geen toeristen of andere westerlingen. Nee, de Thai zien dit als een snel en efficiënt vervoermiddel naar school/werk.
We kunnen jullie alvast wel verklappen; de weg er naartoe was meer avontuur dan de visumaanvraag zelf. Hophop als de bliksem op de ferry. De beste man die ons aan boord joeg, was tevens de richtingaangever voor de kapitein. Want die kapitein had geen achteruitkijkspiegel. De signalen voor de kapitein gaf de man achterop door met een fluitje. Elke beweging bij een pier (vooruit, achteruit, aanmeren, pauzeren) had zijn eigen melodietje, zodat de kapitein wist of hij moest gassen of niet. Je zou denken dat de beste man hiervoor een heel speciaal fluitje had. Maar nee, het was gewoon zo’n oranje fluitje die je vroeger gratis bij de C1000 kreeg als het bijna een EK voetbal was. Toch leek het er qua geluid wel op of er een halve volière op het achterdek zat, oorverdovend hard. Na een tochtje van 30 minuten gingen we weer aan wal in een wijk die volgens Marije was waar de rich zich vertoefd, en misschien ook wel de famous (maar dat weten we niet).
Na drie kwartier struinen kwamen we bij de ambassade van Myanmar, als je had gezegd dat het een witte kippenschuur was, had ik het ook geloofd. Binnen kregen we een formulier waar we tot in detail onszelf (lengte, kleur ogen, laatste werkgever etc) + de trip moesten beschrijven. Afijn, gauw weer de boel inleveren en betalen. Ware het niet dat de kopie van ons paspoort geen witte achterkant had (de jongen van het guesthouse had hem geprint op een oude reserveringsaanvraag..). Gelukkig zijn de Thai wel van geclusterde diensten dus maakten we een nieuwe kopie om de hoek van de ambassade. We waren trouwens zo goed voorbereid op het bezoek aan de ambassade, vaccinatieboekje zat zelfs in de tas, maar een pen waren we vergeten. En nu maar afwachten of we dat visum krijgen.
De dag erna waren we vooral aan het chillen en aan het shoppen. Sarongs, broeken en armbandjes, maar ook hostel(s)hoppen. We moeten/willen eigenlijk uit ons huidige guesthouse en we hebben praktisch alle andere hostels in de buurt gezien, voor een geinige andere kamer. Nou, dat is gelukt.
Vanochtend was het hier in de straat trouwens cleaningday, alle kraampjes en straatverkopers moesten hun biezen pakken want de gemeentereiniging kwam langs. En hoe! Met strooi- en sproeiwagens werd de boel flink gesopt en bestrooid. Dit gebeurt kennelijk niet heel vaak, want de halve wijk stond ernaar te kijken, inclusief ons.
We kwamen ook nog een tuktukchauffeur tegen, opzich is dat hier geen kunst. Maar deze man leek echt op Buddha. Niet zo slanke staande buddha, maar zo’guitige brede buddha. “You must be lucky, you look like buddha.” Dat was waarschijnlijk de beste grap die de man dit jaar had gehoord, hij lachte nog lang en vertelde de grap aan al zijn collega-tuktukdrivers.
Maandag gingen we met de taxi naar weer een andere wijk. Terwijl we onderweg de chauffeur wat topografie bij brachten (het blijft lastig: de buurlanden van Thailand), kwamen we aan in een nieuwe wereld. Shoppingplaza’s volgestouwd met koopwaar. Duizelingwekkend veel spullen, wie gaat dit ooit (ver)kopen? Het is een soort Chinatown in verschillende gekoelde mall’s van zeven verdiepingen hoog, maar dan geordend. Ongelooflijk veel jurken, horloges, riemen, telefoons, laptops en dito hoesjes, sushitenten, goud, crocs in de vorm van lieveheersbeestjes, glazen blokjes met je eigen foto erin, snijwerkhouten stoelen en Hello Kitty nepnagels. Eindeloos veel, zelfs zo dat we verdwaald raakten tussen de voetbalshirtjes en geurkaarsen.
Halverwege de middag, wiebelig van alle indrukken, liepen we naar de hoogste toren van Thailand. Met 85 verdiepingen en ruim 300 meter de lucht in doe je er met de trap zeker een uur over om van groundfloor tot de top te komen.
Gelukkig is er een lift.
Op de 19e verdieping hadden we al een prachtig uitzicht, maar de lift bracht ons in slechts één minuut alweer naar de 77e verdieping. Nog hoger, nog verder kijken, terwijl het leven van Bangkok onder ons doorging als Madurodam. We wilden zonsondergang afwachten (nog ongeveer twee uur te gaan), dus besloten we wat foto’s te maken.
Fijn dat er allemaal leuke decortjes waren gebouwd, om typisch Thaise taferelen te fotograferen (met jezelf erin of erop). Er was een tuktuk, een prins en een prinses, een gondel, een Thaise winkel, een riksja, een soldaat en wat dacht je van een luchtballon? Wij hebben ons prima vermaakt en van het uitzicht genoten.
Hierna vertrokken we nog hoger om de hoogte ook even te ‘voelen’ op het ronddraaiende roofdeck (ja, in de openlucht, ja). Toen nog een drankje en afwachten tot deze oneindig lijkende metropool veranderde in een wijdse zee van lichtjes. Het was onvergetelijk.
Alle foto’s zijn nu ook min of meer geüpload en te zien door de link uit het vorige verslag te kopiëren.
We zijn nog geen week op reis, toch voelt het al als zo lang. Kennelijk kan je geheugen mooie momenten oneindig opslaan als herinneringen, en is er geen limiet. Gelukkig maar, want het visum voor Myanmar is in binnen!
Straks in Myanmar is er maar weinig internet of zeer trage verbinding. Dus voor de komende maand is het even gedaan met onze updates, denken we. Leuk dat onze verslagen zoveel gelezen worden en er de moeite wordt genomen om te reageren. Heel tof, waarvoor dank & tot in oktober!
Liefs,
Marije en Annemiek
Maar hier in Thailand, of in heel Zuid-Oost Azië is dat eigenlijk nooit zo. Het kan altijd groter, mooier, vriendelijker of hoger. Er kan altijd meer bij (lees later meer..).
Korte samenvatting: Het bevalt ons nog steeds uiterst prima in Bangkok, we hebben bijzondere dingen gedaan en gezien en we gaan lekker door.
Vrijdag was de dag om het visum voor Myanmar aan te vragen. Ze doen er (naar gelang je wenst te betalen) twee werkdagen of korter over om dit te maken, dus vertrokken we vroeg van ons guesthouse. De ambassade ligt in een andere wijk en het leek ons het handigst die te bereiken met ’s lands beste vervoermiddel over zee: de boot. Of, in ons geval; de veerboot. Op de veerboot die wij namen zitten doorgaans geen toeristen of andere westerlingen. Nee, de Thai zien dit als een snel en efficiënt vervoermiddel naar school/werk.
We kunnen jullie alvast wel verklappen; de weg er naartoe was meer avontuur dan de visumaanvraag zelf. Hophop als de bliksem op de ferry. De beste man die ons aan boord joeg, was tevens de richtingaangever voor de kapitein. Want die kapitein had geen achteruitkijkspiegel. De signalen voor de kapitein gaf de man achterop door met een fluitje. Elke beweging bij een pier (vooruit, achteruit, aanmeren, pauzeren) had zijn eigen melodietje, zodat de kapitein wist of hij moest gassen of niet. Je zou denken dat de beste man hiervoor een heel speciaal fluitje had. Maar nee, het was gewoon zo’n oranje fluitje die je vroeger gratis bij de C1000 kreeg als het bijna een EK voetbal was. Toch leek het er qua geluid wel op of er een halve volière op het achterdek zat, oorverdovend hard. Na een tochtje van 30 minuten gingen we weer aan wal in een wijk die volgens Marije was waar de rich zich vertoefd, en misschien ook wel de famous (maar dat weten we niet).
Na drie kwartier struinen kwamen we bij de ambassade van Myanmar, als je had gezegd dat het een witte kippenschuur was, had ik het ook geloofd. Binnen kregen we een formulier waar we tot in detail onszelf (lengte, kleur ogen, laatste werkgever etc) + de trip moesten beschrijven. Afijn, gauw weer de boel inleveren en betalen. Ware het niet dat de kopie van ons paspoort geen witte achterkant had (de jongen van het guesthouse had hem geprint op een oude reserveringsaanvraag..). Gelukkig zijn de Thai wel van geclusterde diensten dus maakten we een nieuwe kopie om de hoek van de ambassade. We waren trouwens zo goed voorbereid op het bezoek aan de ambassade, vaccinatieboekje zat zelfs in de tas, maar een pen waren we vergeten. En nu maar afwachten of we dat visum krijgen.
De dag erna waren we vooral aan het chillen en aan het shoppen. Sarongs, broeken en armbandjes, maar ook hostel(s)hoppen. We moeten/willen eigenlijk uit ons huidige guesthouse en we hebben praktisch alle andere hostels in de buurt gezien, voor een geinige andere kamer. Nou, dat is gelukt.
Vanochtend was het hier in de straat trouwens cleaningday, alle kraampjes en straatverkopers moesten hun biezen pakken want de gemeentereiniging kwam langs. En hoe! Met strooi- en sproeiwagens werd de boel flink gesopt en bestrooid. Dit gebeurt kennelijk niet heel vaak, want de halve wijk stond ernaar te kijken, inclusief ons.
We kwamen ook nog een tuktukchauffeur tegen, opzich is dat hier geen kunst. Maar deze man leek echt op Buddha. Niet zo slanke staande buddha, maar zo’guitige brede buddha. “You must be lucky, you look like buddha.” Dat was waarschijnlijk de beste grap die de man dit jaar had gehoord, hij lachte nog lang en vertelde de grap aan al zijn collega-tuktukdrivers.
Maandag gingen we met de taxi naar weer een andere wijk. Terwijl we onderweg de chauffeur wat topografie bij brachten (het blijft lastig: de buurlanden van Thailand), kwamen we aan in een nieuwe wereld. Shoppingplaza’s volgestouwd met koopwaar. Duizelingwekkend veel spullen, wie gaat dit ooit (ver)kopen? Het is een soort Chinatown in verschillende gekoelde mall’s van zeven verdiepingen hoog, maar dan geordend. Ongelooflijk veel jurken, horloges, riemen, telefoons, laptops en dito hoesjes, sushitenten, goud, crocs in de vorm van lieveheersbeestjes, glazen blokjes met je eigen foto erin, snijwerkhouten stoelen en Hello Kitty nepnagels. Eindeloos veel, zelfs zo dat we verdwaald raakten tussen de voetbalshirtjes en geurkaarsen.
Halverwege de middag, wiebelig van alle indrukken, liepen we naar de hoogste toren van Thailand. Met 85 verdiepingen en ruim 300 meter de lucht in doe je er met de trap zeker een uur over om van groundfloor tot de top te komen.
Gelukkig is er een lift.
Op de 19e verdieping hadden we al een prachtig uitzicht, maar de lift bracht ons in slechts één minuut alweer naar de 77e verdieping. Nog hoger, nog verder kijken, terwijl het leven van Bangkok onder ons doorging als Madurodam. We wilden zonsondergang afwachten (nog ongeveer twee uur te gaan), dus besloten we wat foto’s te maken.
Fijn dat er allemaal leuke decortjes waren gebouwd, om typisch Thaise taferelen te fotograferen (met jezelf erin of erop). Er was een tuktuk, een prins en een prinses, een gondel, een Thaise winkel, een riksja, een soldaat en wat dacht je van een luchtballon? Wij hebben ons prima vermaakt en van het uitzicht genoten.
Hierna vertrokken we nog hoger om de hoogte ook even te ‘voelen’ op het ronddraaiende roofdeck (ja, in de openlucht, ja). Toen nog een drankje en afwachten tot deze oneindig lijkende metropool veranderde in een wijdse zee van lichtjes. Het was onvergetelijk.
Alle foto’s zijn nu ook min of meer geüpload en te zien door de link uit het vorige verslag te kopiëren.
We zijn nog geen week op reis, toch voelt het al als zo lang. Kennelijk kan je geheugen mooie momenten oneindig opslaan als herinneringen, en is er geen limiet. Gelukkig maar, want het visum voor Myanmar is in binnen!
Straks in Myanmar is er maar weinig internet of zeer trage verbinding. Dus voor de komende maand is het even gedaan met onze updates, denken we. Leuk dat onze verslagen zoveel gelezen worden en er de moeite wordt genomen om te reageren. Heel tof, waarvoor dank & tot in oktober!
Liefs,
Marije en Annemiek
-
03 September 2013 - 16:56
Lysette :
Toppers! Wat weer een super verhaal., ik zag al wat foto's op Facebook voorbij komen. Jullie maken echt veel moois mee. Blijf vooral genieten&.. Wees voorzichtig in het internetloze-paradijs waar jullie waarschijnlijk weer veel moois zullen beleven! Xxxx(x&1 van de beeb) -
03 September 2013 - 17:41
Paps:
Hoi Dames,
Geweldig verslag, ga vooral door. veel plezier en geniet van alle indrukken die jullie zullen opdoen.
Wij leven en reizen met jullie mee.
Groetjes en kus , Paps -
03 September 2013 - 19:19
Willie:
Prachtig verhaal!
-
03 September 2013 - 19:38
Alieke:
Ohhhhh wat een heerlijk verhaal weer!
Zo herkenbaar ook :P :P
Welke shoppingmalls hebben jullie gedaan :P MBK?
Genietse daar! En veel plezier alvast in Myanmarrrrrrr!
xxxxxx&liefs! -
03 September 2013 - 22:18
Irma:
Wichter, geweldig dat jullie er zo van genieten. Hou dat vol!
Jullie gedetailleerde en smeuïge verteltrend neemt mij een beetje mee op reis. Feels good!Tot een volgende keer! x Irma -
04 September 2013 - 08:05
Marian:
Hoi! Wat een superavontuur. En ik kreeg de bibbers als ik voor me zag hoe hoog jullie in de open lucht stonden! Fijn dat het visum geregeld is. Het blijft altijd spannend, wij hebben maandag ook eindelijk ons werkvisum compleet, na een dag reizen hebben we ons stempeltje. Ben benieuwd naar myamar, hopelijk toch af en toe wat internet. Hou jullie taai! Oja marije ben je 'hem' al tegen gekomen?? Liefs marian -
04 September 2013 - 11:03
Karin:
Super leuk om te lezen!! wat heerlijk om zo te genieten, ga zo door toppers!!
Veel plezier!
groetjes, Karin -
04 September 2013 - 12:22
Vianne:
Annemiek!
Ik mis je in huis.
Ik ben zo jaloers als ik je verhalen lees. En nog jaloerser ala ik de foto's zie.
Heeel veel plezier nog, ik blijf trouw lezen.
Wel voorzichtig doen.
Liefs,
Vi -
04 September 2013 - 12:59
Tjitske:
Hoi. Zo te lezen vermaken jullie je weer prima en genieten jullie volop van wat je tegenkomt.
Veel plezier. Groetjes Tjitske
-
04 September 2013 - 13:12
Frouwkje:
Een heel mooi verhaal, alweer heel wat beleefd en mooi dat we mee mogen genieten. Groetjes -
04 September 2013 - 14:47
Harm-Jan:
Vergeten jullie vooral niet om rustig aan te doen ;) Overload aan mooie momenten, straks heb je een burn out!! -
04 September 2013 - 14:54
Naomi:
Tof verhaal! :D
Heel veel plezier in Myanmar. Geniet ervan!
Hopelijk hebben jullie een veilige reis. :)
Dikke kus! -
04 September 2013 - 15:46
Nynke Visser:
Veel plezier daar in het verre oosten, we lezen met enige jaloezie de verhalen!
-
04 September 2013 - 19:52
Buurtjes Bedum:
Liefies,
Fijn dat het visum binnen is.
Wat is het weer heerlijk lezen: jullie reisverslag !
Kijken uit naar de volgende in oktober !
xxjes Bauke & Atty -
05 September 2013 - 11:47
Aafke :
En ik maar denken dat ik in Groningen veel beleef.....
Heel veel plezier daar popjes en niet met vreemde mannen meegaan ;)
Liefs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
