Chances
Door: MA-missie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
05 Oktober 2013 | Myanmar, Rangoon
Lieve allemaal,
Korte samenvatting: Hieronder het laatste verslag van onze tijd in Myanmar. Ga er maar even voor zitten, want waar het hart vol van is...
Allereerst dank voor alle reacties, lieve woorden en steun tijdens de goede en minder goede momenten afgelopen tijd. Lief en leuk om te lezen!
Het is maar goed dat we zo lang in Yangon zijn gebleven. Naarmate de tijd vordert, krijg je ook de kans om van de stad te houden en bovendien de afgelopen weken even te overzien.
Het verkeer went en is eigenlijk lang zo erg niet. We kunnen onszelf steeds beter oriënteren in de stad. Als je een taxichauffeur kunt vertellen dat hij deze weg beter niet kan nemen, omdat verderop de straat eruit ligt, dan ben je toch wel met vlag&wimpel geslaagd voor de Yangon-en-omgeving-test.
We hebben al met al weinig gedaan in Yangon, maar toch wel veel gezien., o.a. de kliniek een aantal keren (werd het toch nog even serieus). Daarnaast hadden we afgesproken met twee Duitse meisjes, waar we eerder mee hadden gereisd. Echt heel leuk om hen weer terug te zien! We gingen een dag met hen op stap; het paleis was dicht, een andere plek konden we niet vinden en toen we naar een park wilden, ging het regenen. Je gelooft het niet, maar wat hadden wij een leuke dag!
Een paar dagen later gingen we echt naar het park, want het was droog. We hadden pas na sluitingstijd door dat er ook een soort van pretparkje was. Maar wat we echt niet hadden willen missen is het Voos&Vrij gedeelte. Hier komt teenage Myanmar samen in duo’s om op een bankje, ja, te vozen. Wel heel discreet achter een paraplu (is het regenseizoen ook nog ergens goed voor). Dat overal in het park prieeltjes en hartvormige dingen zijn aangelegd, werkt natuurlijk ook lekker mee in de sfeer. Love is in the air! Buitenlanders zijn (gezien de toegangsprijs) liever niet welkom, want hier wordt natuurlijk hard gewerkt aan de basis voor een nieuwe generatie.
We leren de taal ook een beetje beter. We kennen een aantal woorden en de cijfers herkennen we in Birmees schrift enigszins. Als ze wel in romaanse letters schrijven, dan is het redelijk te onthouden, dan wel uit te spreken met alle y’s en ch’s en rare volgorde van letters. Even ter info: de k=t en ay=ee. Bijvoorbeeld: Aung San Suu Kyi (de immer populaire leidster van de democratische partij) zeg je in het heel snel: Ohsansoetsjie. Maar toen we naar haar huis wilden, dacht de taxichauffeur dat we naar een ocean-iets wilden.
Maar naast alle geweldige dingen die we hier meemaken en hoe geweldig het land en de bevolking ook zijn, laten we vooral niet vergeten dat Myanmar een land in ontwikkeling is. Terwijl er in Yangon de ene Samsungwinkel na de andere uit de grond wordt gestampt en de rijken zich vergapen aan grote glinsterkroonluchters, dikke SUV’s en dito huizen (ze werken er vaak ook hard voor in fancy luxe kantoren, heel per ongeluk kwamen we daar ook een keer terecht), zijn er ook veel arme mensen. Het is niet zo dat zij per definitie heel ongelukkig zijn, maar het verschil is gewoon zo groot tussen arm en rijk. En de kansen zijn niet gelijk.
Veel mensen trekken naar de stad in de hoop op een beter leven. Hoe het ook zij, in Yangon is wel veel te krijgen voor westerse maatstaven. Maarja, dan moet je er wel geld voor hebben. Bijvoorbeeld wanneer je ziek bent, ze kennen hier amper een sociaal stelsel of – verzekeringen. Dus zonder geld geen behandelingen (met anderen woorden; dan ben je gewoon de sjaak). De overheid belooft gratis schoolboeken voor iedereen, prima, maar er zijn ook stoelen nodig, schriften, potloden, een schoolbord. Slechts 60% van de kinderen gaat naar school hier en daarvan maakt een derde de basisschool werkelijk af.
In Nederland zijn we wel heel erg aan het klagen over belasting, huizenmarkt, werkloosheid, langer doorwerken, hoge werkdruk, en wijzelf doen net zo hard mee, hoor. Maar wij hebben tenminste een kans. Als je hier was geboren in een hutje langs het spoor, had je dan ook de kansen gehad die je nu hebt kunnen krijgen?
Het is een bijzonder land; Myanmar. Er heerst een tweedeling: een oogstrelend landschap met de meest prachtige mensen, maar we weten ook dat het niet goed zit met de overheid. Toch krijg je daar als reiziger maar weinig van mee. Logisch ook wel, omdat de bevolking er niet over kan/mag praten. Daarmee zouden ze zichzelf in gevaar kunnen brengen. ‘You are not recording this, right?’ zei een man toen we hem vroegen naar de populariteit van Aung San Suu Kyi.
De tweedeling zit ‘m ook in de vlag. De nieuwe vlag (een driekleur met ster) staat volgens de overheid voor vrede, solidariteit en moed. Echter ziet de bevolking dit voor geld, de corrupte huidige premier en bloed van het volk.
De vraag is dus wel of we er goed aan doen om hier rond te reizen en geld uit te geven? We proberen echter zoveel mogelijk ons geld ‘goed’ te besteden, zodat ook de lokale bevolking er iets aan over houdt. Je kan ook gerust een all-in reis in resorts boeken, maar dan weet je bijna zeker dat al je geld in handen komt van de corrupte overheid.
Myanmar is zeker een land waar je heen moet gaan, als je dat wilt. De mensen zijn hier met recht al het positieve dat de overheid niet is. De vrouwen en mannen in hun lange rokken (longyi’s), hun behulpzaamheid. Nog voordat je hebt kunnen bedenken om de weg te vragen, wijst iemand je de goede richting. Soms vragen ze ook gewoon in het voorbijgaan: ‘you’re ok today?’. Hun vrolijkheid, de hardwerkmentaliteit, de mannen met rode lippen van het betelkauwen, het zingen en muziek maken tijdens de dagelijkse bezigheden, de wil om iets nieuws te leren en je in alle openheid te leren kennen. Wat een kansen voor ons om van te leren.
Liefs,
Marije en Annemiek
Ps. En nu zijn we alweer ruim twee dagen in Maleisië, maar daarover later meer!
Korte samenvatting: Hieronder het laatste verslag van onze tijd in Myanmar. Ga er maar even voor zitten, want waar het hart vol van is...
Allereerst dank voor alle reacties, lieve woorden en steun tijdens de goede en minder goede momenten afgelopen tijd. Lief en leuk om te lezen!
Het is maar goed dat we zo lang in Yangon zijn gebleven. Naarmate de tijd vordert, krijg je ook de kans om van de stad te houden en bovendien de afgelopen weken even te overzien.
Het verkeer went en is eigenlijk lang zo erg niet. We kunnen onszelf steeds beter oriënteren in de stad. Als je een taxichauffeur kunt vertellen dat hij deze weg beter niet kan nemen, omdat verderop de straat eruit ligt, dan ben je toch wel met vlag&wimpel geslaagd voor de Yangon-en-omgeving-test.
We hebben al met al weinig gedaan in Yangon, maar toch wel veel gezien., o.a. de kliniek een aantal keren (werd het toch nog even serieus). Daarnaast hadden we afgesproken met twee Duitse meisjes, waar we eerder mee hadden gereisd. Echt heel leuk om hen weer terug te zien! We gingen een dag met hen op stap; het paleis was dicht, een andere plek konden we niet vinden en toen we naar een park wilden, ging het regenen. Je gelooft het niet, maar wat hadden wij een leuke dag!
Een paar dagen later gingen we echt naar het park, want het was droog. We hadden pas na sluitingstijd door dat er ook een soort van pretparkje was. Maar wat we echt niet hadden willen missen is het Voos&Vrij gedeelte. Hier komt teenage Myanmar samen in duo’s om op een bankje, ja, te vozen. Wel heel discreet achter een paraplu (is het regenseizoen ook nog ergens goed voor). Dat overal in het park prieeltjes en hartvormige dingen zijn aangelegd, werkt natuurlijk ook lekker mee in de sfeer. Love is in the air! Buitenlanders zijn (gezien de toegangsprijs) liever niet welkom, want hier wordt natuurlijk hard gewerkt aan de basis voor een nieuwe generatie.
We leren de taal ook een beetje beter. We kennen een aantal woorden en de cijfers herkennen we in Birmees schrift enigszins. Als ze wel in romaanse letters schrijven, dan is het redelijk te onthouden, dan wel uit te spreken met alle y’s en ch’s en rare volgorde van letters. Even ter info: de k=t en ay=ee. Bijvoorbeeld: Aung San Suu Kyi (de immer populaire leidster van de democratische partij) zeg je in het heel snel: Ohsansoetsjie. Maar toen we naar haar huis wilden, dacht de taxichauffeur dat we naar een ocean-iets wilden.
Maar naast alle geweldige dingen die we hier meemaken en hoe geweldig het land en de bevolking ook zijn, laten we vooral niet vergeten dat Myanmar een land in ontwikkeling is. Terwijl er in Yangon de ene Samsungwinkel na de andere uit de grond wordt gestampt en de rijken zich vergapen aan grote glinsterkroonluchters, dikke SUV’s en dito huizen (ze werken er vaak ook hard voor in fancy luxe kantoren, heel per ongeluk kwamen we daar ook een keer terecht), zijn er ook veel arme mensen. Het is niet zo dat zij per definitie heel ongelukkig zijn, maar het verschil is gewoon zo groot tussen arm en rijk. En de kansen zijn niet gelijk.
Veel mensen trekken naar de stad in de hoop op een beter leven. Hoe het ook zij, in Yangon is wel veel te krijgen voor westerse maatstaven. Maarja, dan moet je er wel geld voor hebben. Bijvoorbeeld wanneer je ziek bent, ze kennen hier amper een sociaal stelsel of – verzekeringen. Dus zonder geld geen behandelingen (met anderen woorden; dan ben je gewoon de sjaak). De overheid belooft gratis schoolboeken voor iedereen, prima, maar er zijn ook stoelen nodig, schriften, potloden, een schoolbord. Slechts 60% van de kinderen gaat naar school hier en daarvan maakt een derde de basisschool werkelijk af.
In Nederland zijn we wel heel erg aan het klagen over belasting, huizenmarkt, werkloosheid, langer doorwerken, hoge werkdruk, en wijzelf doen net zo hard mee, hoor. Maar wij hebben tenminste een kans. Als je hier was geboren in een hutje langs het spoor, had je dan ook de kansen gehad die je nu hebt kunnen krijgen?
Het is een bijzonder land; Myanmar. Er heerst een tweedeling: een oogstrelend landschap met de meest prachtige mensen, maar we weten ook dat het niet goed zit met de overheid. Toch krijg je daar als reiziger maar weinig van mee. Logisch ook wel, omdat de bevolking er niet over kan/mag praten. Daarmee zouden ze zichzelf in gevaar kunnen brengen. ‘You are not recording this, right?’ zei een man toen we hem vroegen naar de populariteit van Aung San Suu Kyi.
De tweedeling zit ‘m ook in de vlag. De nieuwe vlag (een driekleur met ster) staat volgens de overheid voor vrede, solidariteit en moed. Echter ziet de bevolking dit voor geld, de corrupte huidige premier en bloed van het volk.
De vraag is dus wel of we er goed aan doen om hier rond te reizen en geld uit te geven? We proberen echter zoveel mogelijk ons geld ‘goed’ te besteden, zodat ook de lokale bevolking er iets aan over houdt. Je kan ook gerust een all-in reis in resorts boeken, maar dan weet je bijna zeker dat al je geld in handen komt van de corrupte overheid.
Myanmar is zeker een land waar je heen moet gaan, als je dat wilt. De mensen zijn hier met recht al het positieve dat de overheid niet is. De vrouwen en mannen in hun lange rokken (longyi’s), hun behulpzaamheid. Nog voordat je hebt kunnen bedenken om de weg te vragen, wijst iemand je de goede richting. Soms vragen ze ook gewoon in het voorbijgaan: ‘you’re ok today?’. Hun vrolijkheid, de hardwerkmentaliteit, de mannen met rode lippen van het betelkauwen, het zingen en muziek maken tijdens de dagelijkse bezigheden, de wil om iets nieuws te leren en je in alle openheid te leren kennen. Wat een kansen voor ons om van te leren.
Liefs,
Marije en Annemiek
Ps. En nu zijn we alweer ruim twee dagen in Maleisië, maar daarover later meer!
-
05 Oktober 2013 - 16:52
Lysette:
Super dames!! Flink blijven genieten. Terwijl ik het verhaal lees schopt onze kleine er flink op los, misschien wil de baby zegge: wees voorzichtig en kom me maar gauw bewonderen als ik er ben!!! Geniet ervan dames. Xxx -
05 Oktober 2013 - 17:10
Bauke & Atty:
Fijn dat jullie weer volop van alles kunnen genieten.
Heerlijk om de verslagen te lezen.
Pas goed op jezelf en op elkaar
Liefs van ons. -
05 Oktober 2013 - 21:10
Anita:
Wat weer een zaligheid om te mogen lezen!!
Inderdaad zoals jullie begonnen; waar t hart vol van is ....!
Meiden blijf genieten en blijf t ook vooral delen :)
Dikke smok van de 4 vd veentjes!
Ps lieke vandaag haar B diploma behaalt!! Joepie!!
Tim fietste gister voor t eerst zinder zijwieltjes!! Joepie
Jelle had zelf de was opgevouwen!! Joepie ;) hihi
Xxxx -
06 Oktober 2013 - 03:45
Arwin:
Hey Chica's....!
Misschien wel 'gepaste' trots, maar ik lees zo dezelfde reisspirit als waarmee ik de wereld over zwerf. Niet je kop in het zand steken, maar observeren en kijken hoe het hele mooie maar oh zo ongelijke dagelijkse leven in elkaar steekt. En dat laten inwerken, je eigen European life relativeren... Een betere vorm van zelfreflectie hebben ze op Stenden nog nooit uitgevonden.
Fijn dat jullie zo bewust reizen en op eigen microniveau een klein steentje of muntje bijdragen. Des te meer mis ik het, maar mooi dat ik nu weer van de reislust kan (mee)genieten! Misschien des te harder het advies om Maleisië zsm te verlaten en naar mooiere, onbegane werelden (Nepal!!!) te vliegen en je daar te vergapen aan het mooie wat de mensheid te bieden heeft.
liefs,
Arwin -
06 Oktober 2013 - 11:35
Annette Bakker:
Hallo meiden,
Erg leuk om te lezen! Geniet verder van jullie reis en nog veel plezier ! -
06 Oktober 2013 - 12:39
Henk:
hallo dames,
wat prachtige verhalen!
om een land en cultuur te leren kennen, is hoe jullie het doen, de manier.
jezelf onder de mensen begeven.
veel plezier verder!
en blijf mooie verhalen schrijven.
groetjes Henk.
-
07 Oktober 2013 - 12:14
Naomi:
Leuk om het weer te lezen!! :D
Geniet van Maleisië!! :)
Liefs -
09 Oktober 2013 - 11:28
Renée:
Hey Annemiek en vriendin
Wat schrijf je weer prachtig en wat beleven jullie veel. Respect hoe jullie je staande weten te houden hoor..het is zo'n andere wereld dan waarin wij leven. Maar mooi dat je dit mee mag en kan maken ! Dit pakt niemand je meer af.
Liefs van Renée uit Thesinge ( uit Groningen de gelukkigste stad uit Europa...was in het nieuws :-) ) -
09 Oktober 2013 - 15:19
Rients:
Ik heb net een gedeelte van mijn vrije dag besteed aan het lezen van jullie reisverslagen. Ik had een enorme achterstand (en voelde me daar schuldig om). Grapje.. (een beetje dan). Wat een geweldige verhalen! Wat een prachtige foto's! Afgezien van het af en toe inleveren van jullie gezondheid, hebben jullie een hyperleuke tijd!
Heel erg veel plezier, gezondheid en Gods zegen. Ik probeer vanaf nu weer bij te blijven met jullie reisverslagen.
Groetjes,
Rients (en Naomi)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
