Silence out loud
Door: MA-missie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
10 September 2013 | Myanmar, Mandalay
Lieve allemaal,
Korte samenvatting: Onder de indruk van de Birmezen zijn we goed aangekomen in Mandalay. We hebben hier leuke dagen gehad en we gaan volle goed verder naar Nyaungschwe.
Aankomend in Mandalay was er een soort serene rust over iedereen. Het was zo stil en rustig op het vliegveld dat je eigenlijk niet durfde te praten. Wat een verschil met Bangkok.
Vrij gauw ontmoetten we Maurice, de in-between-man. Een eerlijke, geïnteresseerde Burmees. Hij zorgde er o.a. voor dat we in een ander guesthouse terecht kwamen en liet ons in korte tijd even het centrum zien.
Mandalay zelf is lang zo rustig niet. Veel gevroem en getoeter. De stad doet ons veel denken aan Phnom Penh, echter minder ontwikkeld. Open riolen, ongeasfalteerde wegen, etc. Hier zijn we echt twee opvallende verschijningen en worden we veel nagestaard. Maar wát een fijne mensen. In alle oprechtheid willen ze je helpen, zelfs als ze geen Engels kunnen, doen ze alle moeite voor je. Op het vliegveld werd er voor Marije de kraan vast open gedraaid, toen ze van de wc kwam. Ze glimlachen wat verlegen en zwaaien soms naar ons.
We ontmoetten toffe andere reizigers, waar we twee leuke avonden mee hebben gehad.
Op de fiets hebben we veel van Mandalay gezien, samen met onze vriend Maurice. Je moet ook wel een malle Hollander zijn om met 36 graden 6,5 uur lekker sweaty te gaan fietsen. We zagen veel mensen handwerken, echt de prachtigste dingen maken ze. Jadesteen slijpen, boeddha’s verven of polijsten, bladgoud hameren, tapijten met kralen borduren, etc etc.
Ook kwamen we tussen de roomskatholieken terecht bij de viering van Maria’s verjaardag, Maurice is ook rooms katholiek. We werden als popsterren onthaald, we kregen bloemenkransen omgehangen, borden rijst voorgeschoteld, iedereen wilde met ons praten of op de foto. “Laré”, hoorde we veel; beautiful.
Geheel boven verwachting zijn er veel Birmese rooms katholieken in Mandalay, heel veel. Bovendien leven die redelijk vredelievend met de boeddhisten, hindoestanen, moslims en alle andere volken die hier wonen. Ook de kannibalen houden zich gedeisd, die waren er echt hier. Maar “government says: ‘don’t do’”, aldus Maurice, en dan gebeurt het dus ook niet. Onderweg werden we door Maurice bijgepraat over de cultuur, leerden we wat Birmese woorden en vertelde hij wat er op het moment allemaal wordt ge-/verbouwd en verandert in Myanmar. En dat is een heleboel, “new hotel, opening soon for sea games” (soort van Olympische Spelen van Azië, die komende oktober/november in Myanmar worden gehouden).
Ook gingen we een dag met de moto op stap. We bezochten oude steden, die ook ooit de hoofdstad van Myanmar zijn geweest. We voelden wel echt de toerist, maar lekker door het land sjezen was ook wel erg tof! We aten als lunch een uitgebreid Burmees buffet, de foto's zeggen meer. In de tempels en bij de U Bein-bridge (langste houten brug ter wereld) waren erg veel verliefde jonge stelletjes. Je zou toch bijna zelf een leuke Birmees opbellen. Maarja, dat kan niet Er is geen bereik en Marije's telefoon heeft het begeven. Geen idee waarom; hij zegt soms alleen nog 'bzzzt'.
Ergens boven Inwa (toen wij net meehobbelden met een horsecart) brak de hemel open. Dat doet ook wel iets met de staat van de 'wegen'. Uiteindelijk hebben we ons die middag vermaakt met de lokale kids, al schuilend voor de regen. Hadden we al gezegde dat we ook nog terug moesten met een bootje over de inmiddels kolkende rivier? Nee? Nou, dat ging net goed.
Vaak hebben we ons afgevraagd wat het geheim van Myanmar is. Waarom is iedereen zo lovend over dit ontwikkelingsland, waar de voorzieningen lang niet zo goed zijn als bijvoorbeeld in buurland Thailand? Waarom is het leuk als je er niet eens kunt pinnen of kunt internetten, laat staan bereik hebt met je mobiele telefoon? Waarom zou je jezelf negen uur of langer in een bus opvouwen, die gemiddeld 40 km/h rijdt?
Het geheim zit ‘m in de mensen. Zij geven je het gevoel dat je welkom bent, of zelfs thuis bent vanaf de eerste minuut. Ze zijn eerlijk, nieuwsgierig, hardwerkend, behulpzaam, hartelijk en vredelievend.
Dus wanneer je het even niet meer ziet zitten met een backpack van over de 15 kilo, pruttelende darmen en een wc-pot vol met diarree (sorry). Dan loop je door de straten van Mandalay waar de mensen glinsteren van vooruitgang, schreeuwen om verandering en democratie. Dat is om stil van te worden, laat het alsjeblieft een positieve verandering zijn.
Liefs,
Marije en Annemiek
Korte samenvatting: Onder de indruk van de Birmezen zijn we goed aangekomen in Mandalay. We hebben hier leuke dagen gehad en we gaan volle goed verder naar Nyaungschwe.
Aankomend in Mandalay was er een soort serene rust over iedereen. Het was zo stil en rustig op het vliegveld dat je eigenlijk niet durfde te praten. Wat een verschil met Bangkok.
Vrij gauw ontmoetten we Maurice, de in-between-man. Een eerlijke, geïnteresseerde Burmees. Hij zorgde er o.a. voor dat we in een ander guesthouse terecht kwamen en liet ons in korte tijd even het centrum zien.
Mandalay zelf is lang zo rustig niet. Veel gevroem en getoeter. De stad doet ons veel denken aan Phnom Penh, echter minder ontwikkeld. Open riolen, ongeasfalteerde wegen, etc. Hier zijn we echt twee opvallende verschijningen en worden we veel nagestaard. Maar wát een fijne mensen. In alle oprechtheid willen ze je helpen, zelfs als ze geen Engels kunnen, doen ze alle moeite voor je. Op het vliegveld werd er voor Marije de kraan vast open gedraaid, toen ze van de wc kwam. Ze glimlachen wat verlegen en zwaaien soms naar ons.
We ontmoetten toffe andere reizigers, waar we twee leuke avonden mee hebben gehad.
Op de fiets hebben we veel van Mandalay gezien, samen met onze vriend Maurice. Je moet ook wel een malle Hollander zijn om met 36 graden 6,5 uur lekker sweaty te gaan fietsen. We zagen veel mensen handwerken, echt de prachtigste dingen maken ze. Jadesteen slijpen, boeddha’s verven of polijsten, bladgoud hameren, tapijten met kralen borduren, etc etc.
Ook kwamen we tussen de roomskatholieken terecht bij de viering van Maria’s verjaardag, Maurice is ook rooms katholiek. We werden als popsterren onthaald, we kregen bloemenkransen omgehangen, borden rijst voorgeschoteld, iedereen wilde met ons praten of op de foto. “Laré”, hoorde we veel; beautiful.
Geheel boven verwachting zijn er veel Birmese rooms katholieken in Mandalay, heel veel. Bovendien leven die redelijk vredelievend met de boeddhisten, hindoestanen, moslims en alle andere volken die hier wonen. Ook de kannibalen houden zich gedeisd, die waren er echt hier. Maar “government says: ‘don’t do’”, aldus Maurice, en dan gebeurt het dus ook niet. Onderweg werden we door Maurice bijgepraat over de cultuur, leerden we wat Birmese woorden en vertelde hij wat er op het moment allemaal wordt ge-/verbouwd en verandert in Myanmar. En dat is een heleboel, “new hotel, opening soon for sea games” (soort van Olympische Spelen van Azië, die komende oktober/november in Myanmar worden gehouden).
Ook gingen we een dag met de moto op stap. We bezochten oude steden, die ook ooit de hoofdstad van Myanmar zijn geweest. We voelden wel echt de toerist, maar lekker door het land sjezen was ook wel erg tof! We aten als lunch een uitgebreid Burmees buffet, de foto's zeggen meer. In de tempels en bij de U Bein-bridge (langste houten brug ter wereld) waren erg veel verliefde jonge stelletjes. Je zou toch bijna zelf een leuke Birmees opbellen. Maarja, dat kan niet Er is geen bereik en Marije's telefoon heeft het begeven. Geen idee waarom; hij zegt soms alleen nog 'bzzzt'.
Ergens boven Inwa (toen wij net meehobbelden met een horsecart) brak de hemel open. Dat doet ook wel iets met de staat van de 'wegen'. Uiteindelijk hebben we ons die middag vermaakt met de lokale kids, al schuilend voor de regen. Hadden we al gezegde dat we ook nog terug moesten met een bootje over de inmiddels kolkende rivier? Nee? Nou, dat ging net goed.
Vaak hebben we ons afgevraagd wat het geheim van Myanmar is. Waarom is iedereen zo lovend over dit ontwikkelingsland, waar de voorzieningen lang niet zo goed zijn als bijvoorbeeld in buurland Thailand? Waarom is het leuk als je er niet eens kunt pinnen of kunt internetten, laat staan bereik hebt met je mobiele telefoon? Waarom zou je jezelf negen uur of langer in een bus opvouwen, die gemiddeld 40 km/h rijdt?
Het geheim zit ‘m in de mensen. Zij geven je het gevoel dat je welkom bent, of zelfs thuis bent vanaf de eerste minuut. Ze zijn eerlijk, nieuwsgierig, hardwerkend, behulpzaam, hartelijk en vredelievend.
Dus wanneer je het even niet meer ziet zitten met een backpack van over de 15 kilo, pruttelende darmen en een wc-pot vol met diarree (sorry). Dan loop je door de straten van Mandalay waar de mensen glinsteren van vooruitgang, schreeuwen om verandering en democratie. Dat is om stil van te worden, laat het alsjeblieft een positieve verandering zijn.
Liefs,
Marije en Annemiek
-
10 September 2013 - 11:47
Naomi:
Waaauuw!! :D -
10 September 2013 - 12:02
Paps:
Hallo Dames,
Geweldig, dat het in den vreemden zo goed met jullie gaat!
Voor jullie lichamelijke ongemakken zou ik veel bananen & noten adviseren.
Voor de rest zou ik zeggen geniet van elke dag en bovenal laat je verassen door de mensen om jullie heen.
Wou graag even meekijken om het hoekje, maar ja, gelukkig hebben we de foto`s nog!
Groet en kus Paps -
10 September 2013 - 12:13
Paps:
Nog even wat toeristische tips:
Inle,Pindaya,Bagan,Monywa, het paleis van Mandalay en Zay Cho Market ( Google )
-
10 September 2013 - 13:37
Marian:
Lijkt me een heel bijzonderr land zoals jullie het beschrijven. Veel plezier op de verdere reis! -
10 September 2013 - 13:39
Lysette:
1 ding he, geen birmees voor jullie! Holiday is goed maar wel weer veilig thuis komen. Blijf genieten en take care! xxxx -
10 September 2013 - 15:53
Frida:
Mingalaba from Phnom Penh,
Leuk om jullie verhalen te lezen dames en erg leuk om te lezen dat de mensen er nog steeds zo vriendelijk zijn. Dat hebben Wilco en ik ook ervaren toen we er in 2008 rondreisden. Heel bijzonder. Blijf genieten en gaan jullie ook nog naar Bagan, Inle en de Golden Rock? Dat waren voor ons wel de hoogtepunten. Groetjes uit Phnom Penh.
Wilco en Frida -
10 September 2013 - 20:06
Willie:
Dat handwerken had ik ook wel willen zien, zoals tapijten met kralen borduren.
Wie is dan Maurice?
Fijn dat de mensen daar zo vriendelijk zijn. Geniet ervan en wees voorzichtig; want met een bootje over een kolkende rivier? Take care! -
11 September 2013 - 17:09
Esther:
Jeetje, ik zit hier in Beem op de bank jullie verslag te lezen en het ontroerd me gewoon! (Nou ben ik momenteel nogal een jankerig typje, maar toch!) Wat super wat jullie meemaken! Geniet van alles en pas goed op elkaar! XX -
15 September 2013 - 11:17
Tante Titia:
Wat leuk om jullie verhalen te lezen...echt bijzonder! Verder sluit ik me aan bij Esther"s berichtje...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
