Mittapheap II
Door: MA-missie
Blijf op de hoogte en volg Marije Koster en Annemiek Havinga
01 December 2013 | Cambodja, Preah Seihanouk
Lieve allemaal,
Korte samenvatting: Onlangs gingen we met de bus naar Sihanoukville, maar we misten de stad ook, het zijn de laatste dagen samen.
Onlangs gingen we met de bus naar Sihanoukville, alwaar we ’s middags aankwamen.
We zitten helemaal aan het eind van de bewoonde wereld. Een stuk strand dat twee jaar geleden nog niet bebouwd was met strandhutjes of iets dergelijks.
En het is hier chill. Nog niet overbevolkt met jointrokende dreadlock hippies of moonlightparty-ende menigtes of strandverkopers, hoe gezellig dat ook zou zijn. Al is die laatste groep mensen, meestal vrouwen hier in Cambodja, wel echt heel lief.
Er rijdt wel eens een scooter voorbij of een omgebouwde Daewoo die nu SuperTuktuk heet. Er blaft een hond, er springt een kikker langs of een krab (nou springt die niet echt). En wij chillen dat het een lieve lust is.
De zee is blauw, het strand wit. Aan de horizon varen een paar vissersbootjes. Met een stapel tijdschriften van Britta (vers geïmporteerd uit Nederland, niets leest lekkerder aan het strand dan een Flair over winterkost en gebreide mode) en een coconutmilkshake komen wij de dag wel door.
De zon kleurt dieporanje als ie ondergaat in zee en wij verkassen naar onze Cambodjaanse blokhut op palen, verstopt in de tuin van de lieve familie van ons guesthouse. Zij koken de lekkerste vis (oké, voor Marije kip) van de hele zuidkust.
Maar oké, lieve mensen. Er is ook wel eens een kwal (of tien) die het zwemplezier ontneemt of een regenbui. Telkens wordt gezegd dat het de laatste bui van het regenseizoen is (officieel is het regenseizoen al zeker drie weken voorbij) of een nasleep van tyfoon. Hoe het ook zij, de sfeer wordt er heus niet minder om.
Na een paar dagen missen we de stad en nemen we de bus terug. Nog immer zijn we verbaasd over datgene wat er toch ook allemaal meer meegaat in de bus. Bijvoorbeeld een scooter. Niet bovenop het dak, maar gewoon in het laadruim.
Ook waren we heel druk in gesprek, toen Marije ineens riep: ‘der zitten vogels in!’. En inderdaad, er liep een man voorbij met een kooi met vogeltjes. Niet dat Annemiek die zag, ze hoorde enkel wat getjsielp. Dat is toch ook geinig, buiten zie je een aantal kuikens lopen en binnen hoor je ze.
En nu zijn het de laatste dagen samen. Dat is raar. Heel raar, maar ook waar.
Wat zijn er mooie dingen gebeurd de afgelopen maanden. Een achtbaan door vijf verschillende landen, fantastische momenten, ongelooflijke uitzichten, fijne mensen, gekke avonturen.
‘Wat was het mooiste?’ Dit wordt vaak gevraagd.
Het antwoord is niet uit te leggen. Alle plekken, de verschillende mensen, hun manieren en cultuur, het heeft allemaal zijn eigen charme. Die we in eerste, dan wel in tweede, instantie gingen waarderen.
En dan hadden we ook nog elkaar. En dan is dit het moment om even over te gaan in de ik-vorm.
Ik ben in het begin niet helemaal fair geweest over de reis, ik had bedacht dat ik het allemaal alleen zou willen doen, zonder Marije.
Nu, ruim drie maanden met elkaar op reis, ben ik ontzettend blij dat we samen zijn gegaan.
Al menen de meeste reisgenoten dat we wel tweeling zijn, we zeggen o.a. hetzelfde tegelijk (ja, nu ook in Engels). Toch zijn we echt heus verschillend. We vullen elkaar aan en dat maakt ons een goed team. Dat je er voor elkaar bent als het tegenzit, de boel wat relativeert als het nodig is, dat je kunt lachen om dezelfde dingen en dat je er toch altijd wel een positieve draai aan weet te geven als duo. En dat je iets deelt wat je samen leuk vindt. Want hoe grappig we het hier kunnen beschrijven, soms had je er gewoon zelf bij moeten zijn om het te begrijpen (maar dat snappen wij alleen, haha).
Het recept van twee juffen, twee backpacks en een ticket naar Azië: daar is wel iets moois van gebakken. En daar zijn jullie, lieve lezers, getuige van geweest. En wat was het leuk om alle reacties te lezen, te merken dat de MA-missie wordt gewaardeerd. Heel erg veel dank daarvoor! We zijn wel flink benieuwd wie al die ruim 350 lezers zijn!?
Dan gaan we nu bijna onze eigen weg, de één in Nederland, de ander in Azië. Voor ons beide zal het wel wennen zijn. Maar we weten ook, waar je ook bent, het komt altijd goed. We gaan er iets moois van maken!
Dag allemaal!
Liefs,
Marije & Annemiek
MA-missie 2013
Ps. Mittapheap betekent vriendschap in het Khmer. Er was al eens eerder een verslag dat zo heette, de vorige keer in Cambodja.
Korte samenvatting: Onlangs gingen we met de bus naar Sihanoukville, maar we misten de stad ook, het zijn de laatste dagen samen.
Onlangs gingen we met de bus naar Sihanoukville, alwaar we ’s middags aankwamen.
We zitten helemaal aan het eind van de bewoonde wereld. Een stuk strand dat twee jaar geleden nog niet bebouwd was met strandhutjes of iets dergelijks.
En het is hier chill. Nog niet overbevolkt met jointrokende dreadlock hippies of moonlightparty-ende menigtes of strandverkopers, hoe gezellig dat ook zou zijn. Al is die laatste groep mensen, meestal vrouwen hier in Cambodja, wel echt heel lief.
Er rijdt wel eens een scooter voorbij of een omgebouwde Daewoo die nu SuperTuktuk heet. Er blaft een hond, er springt een kikker langs of een krab (nou springt die niet echt). En wij chillen dat het een lieve lust is.
De zee is blauw, het strand wit. Aan de horizon varen een paar vissersbootjes. Met een stapel tijdschriften van Britta (vers geïmporteerd uit Nederland, niets leest lekkerder aan het strand dan een Flair over winterkost en gebreide mode) en een coconutmilkshake komen wij de dag wel door.
De zon kleurt dieporanje als ie ondergaat in zee en wij verkassen naar onze Cambodjaanse blokhut op palen, verstopt in de tuin van de lieve familie van ons guesthouse. Zij koken de lekkerste vis (oké, voor Marije kip) van de hele zuidkust.
Maar oké, lieve mensen. Er is ook wel eens een kwal (of tien) die het zwemplezier ontneemt of een regenbui. Telkens wordt gezegd dat het de laatste bui van het regenseizoen is (officieel is het regenseizoen al zeker drie weken voorbij) of een nasleep van tyfoon. Hoe het ook zij, de sfeer wordt er heus niet minder om.
Na een paar dagen missen we de stad en nemen we de bus terug. Nog immer zijn we verbaasd over datgene wat er toch ook allemaal meer meegaat in de bus. Bijvoorbeeld een scooter. Niet bovenop het dak, maar gewoon in het laadruim.
Ook waren we heel druk in gesprek, toen Marije ineens riep: ‘der zitten vogels in!’. En inderdaad, er liep een man voorbij met een kooi met vogeltjes. Niet dat Annemiek die zag, ze hoorde enkel wat getjsielp. Dat is toch ook geinig, buiten zie je een aantal kuikens lopen en binnen hoor je ze.
En nu zijn het de laatste dagen samen. Dat is raar. Heel raar, maar ook waar.
Wat zijn er mooie dingen gebeurd de afgelopen maanden. Een achtbaan door vijf verschillende landen, fantastische momenten, ongelooflijke uitzichten, fijne mensen, gekke avonturen.
‘Wat was het mooiste?’ Dit wordt vaak gevraagd.
Het antwoord is niet uit te leggen. Alle plekken, de verschillende mensen, hun manieren en cultuur, het heeft allemaal zijn eigen charme. Die we in eerste, dan wel in tweede, instantie gingen waarderen.
En dan hadden we ook nog elkaar. En dan is dit het moment om even over te gaan in de ik-vorm.
Ik ben in het begin niet helemaal fair geweest over de reis, ik had bedacht dat ik het allemaal alleen zou willen doen, zonder Marije.
Nu, ruim drie maanden met elkaar op reis, ben ik ontzettend blij dat we samen zijn gegaan.
Al menen de meeste reisgenoten dat we wel tweeling zijn, we zeggen o.a. hetzelfde tegelijk (ja, nu ook in Engels). Toch zijn we echt heus verschillend. We vullen elkaar aan en dat maakt ons een goed team. Dat je er voor elkaar bent als het tegenzit, de boel wat relativeert als het nodig is, dat je kunt lachen om dezelfde dingen en dat je er toch altijd wel een positieve draai aan weet te geven als duo. En dat je iets deelt wat je samen leuk vindt. Want hoe grappig we het hier kunnen beschrijven, soms had je er gewoon zelf bij moeten zijn om het te begrijpen (maar dat snappen wij alleen, haha).
Het recept van twee juffen, twee backpacks en een ticket naar Azië: daar is wel iets moois van gebakken. En daar zijn jullie, lieve lezers, getuige van geweest. En wat was het leuk om alle reacties te lezen, te merken dat de MA-missie wordt gewaardeerd. Heel erg veel dank daarvoor! We zijn wel flink benieuwd wie al die ruim 350 lezers zijn!?
Dan gaan we nu bijna onze eigen weg, de één in Nederland, de ander in Azië. Voor ons beide zal het wel wennen zijn. Maar we weten ook, waar je ook bent, het komt altijd goed. We gaan er iets moois van maken!
Dag allemaal!
Liefs,
Marije & Annemiek
MA-missie 2013
Ps. Mittapheap betekent vriendschap in het Khmer. Er was al eens eerder een verslag dat zo heette, de vorige keer in Cambodja.
-
01 December 2013 - 14:32
Willie:
Marije een goede reis terug!
En voor Annemiek veel plezier als Zwarte Piet in Cambodja. En veel plezier met wat je allemaal nog meer gaat doen. Pas goed op jezelf dan maar. -
01 December 2013 - 14:36
Willie:
Eigenlijk zouden alle 350 lezers een klein berichtje moeten achterlaten hier...
Is denk ik wel leuk. -
01 December 2013 - 14:52
Jesse & Klara:
Wij genieten elke keer weer van jullie berichten én van die geweldige foto's die altijd weer vragen oproepen bij Jesse, en aanleiding zijn tot hele leuke gesprekken. Bedankt! Blijf genieten, ook als jullie allebei een eigen weg gaan!
Hier is vandaag de Sint op bezoek geweest, nou ja, er zijn pakjes gebracht. Met de verjaardagen hier op 6 en 7 december leek het Sinterklaas handig om hier iets eerder te komen, en dat is heel slim van die goede oude man.
Annemiek, we hopen dat je ons op de hoogte houdt van je wel en wee, zo kunnen wij het gemis van Marije een beetje vergoeden misschien?!
-
01 December 2013 - 16:22
Buurtjes Bedum:
Liefies, we hebben steeds genoten van de reisverslagen, Annemiek, jij gaat er toch wel mee door ?
Voor Marije goede terugreis en Annemiek pas ook jij goed op jezelf !!!! Liefs van ons -
01 December 2013 - 17:25
Jannie En Henk:
Annemiek en Marije, dank, dank, dank voor jullie enthousiaste en verrijkende verhalen!
En: een goede (terug)reis. -
02 December 2013 - 08:16
De 4 Vd Veentjes:
Hè Annemiek & Marije,
Mooi verslag weer! En mooi te lezen wat deze reis jullie wederom gebracht heeft!
Jullie waren al 2 wijze 'juffen' maar zo te lezen komen jullie nog wijzer terug!
Marije we wensen jou een hele goede reis terug!
En meiden toi toi toi met het 'afscheid nemen' het afsluiten van het gezamenlijke deel!
En Annemiek we hopen dat je de reisverslagen blijft voortzetten!
Dikke smok van ons 4'tjes -
02 December 2013 - 10:25
Karin :
Hallo Dames,
Weer een heel mooi verslag en echt super genieten dus.... Veel bewondering voor jullie, wat knap en niemand pakt jullie dit weer af!
Marije, een hele goeie terug reis toegewenst!! En Annemiek... Je blijft vast doorgaan met deze mooie verslagen en hoop dat je nog enorm veel zult zien en natuurlijk ook nog heel veel gaat genieten! Neem mn petje voor je af nicht!!
Dikke kus van Jacob, Karin & kids -
02 December 2013 - 11:10
Naomi:
Lieve Annemiek en Marije,
Heel veel plezier en succes met de verdere reis in Azië en de terugreis weer terug naar NL!
Voor de laatste dagen en voor de start van een nieuwe ervaring; Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder! :)
Dikke tût! -
03 December 2013 - 09:32
Ebelien Meuleman:
Hallo Annemiek en Marije,
We kennen elkaar niet maar ook ik ben één van de lezers van jullie reisverslag. Als collega van Willie hoor ik wel eens wat over jullie reis en vind ik het leuk om te lezen wat jullie allemaal doen en beleven.
Spannend dat je alleen verder gaat Annemiek! Een hele goede reis nog en Marije goede reis terug!
Groetjes, Ebelien -
03 December 2013 - 11:01
Frouwkje:
Ik sluit me maar aan bij de hiervoor geschreven verhalen, weer een mooi verhaal, al zijn de kikkers en kwallen niet mijn favorieten dieren als ik ze tegen zou komen. Marije een goede reis naar huis en Annemiek een goede reis verder waar die ook heen gaat. We lezen het wel in je volgende reisverslag, toch? Veel genieten en pas goed op jezelf. Liefs Frouwkje -
03 December 2013 - 16:23
Arwin:
Hello!
Het duo-deel zit er bijna op, maar Marije kan met een dosis wereldkennis gaan proberen te wennen aan een westers leven waarin zij ineens is veranderd (ook een reis op zich om dat aan te moeten), en Ann gaat zich vast uitstekend vermaken en nog grotere uitdagingen aan nu ze alleen op verkenning gaat. Niets is mooier en zet je meer aan het denken over alles en jezelf dan in je eentje reizen!
Thnx trouwens, kom ik terug uit Suriname, ligt er na maanden een kaartje dat allerlei omzwervingen in Azie heeft gemaakt maar oorspronkelijk uit Myanmar kwam, te wachten!
enjoy de laatste daagjes, en geniet vooral van jullie beider enkele reizen!
ciao! -
03 December 2013 - 17:59
Esther:
Hey Annemiek, op het moment dat ik dit schijf is Marije onderweg. Jij nog heel veel plezier, kracht en moed. Pas goed op jezelf en bedankt dat je zo goed op Marije hebt gepast. Dikke kus van de Kosters -
03 December 2013 - 18:19
Lysette:
Lieve dames! :)
Ik vind t heeeul gezellig dat Marije weer onderweg is, want mis jullie echt wel een beetje hoor! Ann, doe je voorzichtig? Ga volop genieten,.. en niet te lang wachten met terugkomen! Straks is onze kleine prins/prinses al veel te groot!
Lieefs! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
